“พาย...นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมแกกับพี่เหมถึง...”
พอเดินกลับเข้ามาเพื่อเอากระเป๋า แพรี่ก็ถามขึ้นอย่างต้องการรู้ความจริงทันที
“เอาไว้เดี๋ยวฉันอธิบายให้แกฟังนะ ตอนนี้ฉันขอกลับก่อน”
หมับ!
“เดี๋ยวสิ! แกต้องคุยให้รู้เรื่องก่อน”
แพรี่รีบคว้าแขนของพะพายเอาไว้พร้อมกับกำแน่นอย่างลืมตัวเพื่อไม่ให้พะพายได้เดินหนีอีก ส่วนพะพายก็หันกลับมามองเพื่อนด้วยสีหน้าลำบากใจและขอโทษกับสิ่งที่เธอปิดบังเอาไว้
“ก็อย่างที่แกเห็น มันจบแล้วล่ะ”
พะพายยกมืออีกข้างไปดันมือของแพรี่ที่กำแขนของเธอเอาไว้ออก ก่อนจะเดินหนีออกไปโดยทิ้งให้แพรี่กับมะนาวและอีกหลายๆคนที่ยืนอยู่รอบๆได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจ
หมับ!
“ว๊าย! พี่เหม!”
“เราต้องคุยกัน”
พอเดินกลับออกมา พะพายก็ต้องตกใจอีกรอบเมื่อเหมราชย์ที่เธอคิดว่าเขาออกจากผับไปแล้วกลับเดินเข้ามาคว้าแขนของเธอแล้วดึงให้เดินตามไปที่รถของเขา พะพายพยายามขัดขืนแต่เขาก็จับเธอเอาไว้แ
