เมียสมิง

คืนเข้าหอ

“คุณหมายความว่ายังไง?” มายาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย เขาเป็นผัวเธอมันก็ใช่ แต่คำว่าจำไม่ได้นั่น มันเหมือนเขาพูดถึงอดีตมากกว่า เขาเคยเป็นผัวเธอตอนไหน หรือว่า เขาคือผู้ชายในคืนนั้นเหรอ??

“คุณคือผู้ชายคนนั้นเหรอ” ความทรงจำเริ่มปะติดต่อทันทีที่เธอถามออกไป ผู้ชายคนนั้นก็คล้ายเขาอยู่นิดๆ แหละ แต่เพราะคืนนั้นผมเขายาวจนปิดไปเกือบครึ่งหน้า เธอจึงไม่เห็นใบหน้าทั้งหมด และอีกอย่างเธอเมาอะ เธอจำไม่ได้หรอกว่าตัวเองเอากับใครอยู่

มันอาจจะฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นเธอถูกใจเขามาก เขามานั่งปลอบใจเธอ ในวันที่เธอสับสนที่สุด วันนั้นคือวันครบรอบวันตายของผู้ชายที่เธอเคยรัก เธอสับสนว่าควรเริ่มต้นใหม่หรือจมอยู่กับความรักที่ตายไปพร้อมเขา

คำตอบคือวันนั้นเธอหวั่นไหวกับผู้ชายที่เข้ามานั่งฟังเธอพล่ามเรื่องแฟนเก่า และไม่รู้ว่าทำอีท่าไหน เธอกับเขาถึงจบลงที่เตียง แต่เมื่อตื่นมาไม่เจอเขา เธอเลยเลือกที่จะลืมเรื่องทั้งหมดเพราะรู้สึกโกรธ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนถูกทิ้ง ทั้งที่เขาบอกว่าชอบเธอตลอดทั้งคืน

“น้อยใจ”

มายามองคนที่พูดและทำท่าทางอย่างที่พูดใส่เธอ เขาใช่คุณสมิงที่เธอรู้จักไหมเนี้ย หรือที่เขาแสดงออกกับคนอื่นทั้งหมด ไม่ใช่ตัวตนจริงๆ ของเขาเหรอ ร่างไหนคือร่างจริงของเสือสมิงแบบเขากันแน่

“ก็ฉันเมา! แล้วมันใช่คุณจริงๆ หรือเปล่า ลองเล่ามาสิว่าคืนนั้นฉันทำอะไรคุณบ้าง” มายาถามด้วยสีหน้าแดงก่ำ เธอใช้คำถามไม่ผิดหรอก คืนนั้นเธอเป็นคนทำเขาซะมากกว่า เท่าที่จำได้คือเขานอนอยู่ใต้ร่างเธอ ในขณะที่เธอเคลื่อนไหวตัวเองอยู่บนตัวเขา

“ไม่เล่า แต่จะทำให้ดู” สมิงส่งยิ้มไปให้ ทำในสิ่งที่เธอเคยทำเมื่อสองปีก่อนช้าๆ

ริมฝีปากหนาขบเม้มแรงๆ ไปตามซอกคอจนขึ้นรอยแดง ออกแรงกัดไปด้วยอย่างหมั่นเขี้ยวผิวขาวๆ ของเธอ มือหนาฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่างขาวนวล จนมาหยุดที่หน้าอกอวบอิ่ม แต่เขาชะงักนิดนึง เพื่อรอดูว่าเธอจะห้ามหรือจะต่อ

สมิงเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้คนที่ใบหน้าแดงก่ำเพราะการกระทำของเขา เมื่อเธอไม่ขัดขืน มือหนาก็เลื่อนลงไปรูดชุดด้านล่างของเธอออกไปอย่างรวดเร็วเหลือไว้เพียงกางเกงในสีหวานที่มันเข้ากับผิวของเธอที่สุด

เขาเล่นกับเธอไม่ไหวแล้ว ตอนแรกแค่จะทำให้เธอดู แต่ยิ่งสัมผัสแท่งเนื้อเขายิ่งต้องการปลดปล่อย และเขาอยากได้แบบวันนั้น ในคืนแรกกับเธอในฐานะสามีจริงๆ

“มายา ทำให้หน่อยสิครับ แบบวันนั้นอะ” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยชิดริมฝีปากแดงสด ขมเม้มไปมาอย่างขอร้องแกมอ้อนวอน ก่อนจะพลิกร่างเธอขึ้นมา แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ยกร่างแบบบางขึ้นมาคร่อมทับแล้วยิ้มให้เธออีกครั้ง

“บอกมาก่อนว่าวันนั้นฉันพูดอะไรไปบ้าง” มายายังไม่ปักใจเชื่อว่าเขากับคนในคืนนั้นจะเป็นคนเดียวกัน เขามีข้อมูลของเธอเยอะจะตาย คงจะสืบมาหมดแล้ว ว่าเธอทำอะไรที่ไหนยังไงบ้าง เขารู้เรื่องเธอดีกว่าที่เธอรู้เรื่องของตัวเองซะอีก

“ช่วยทำให้ฉันลืมผู้ชายคนนั้นที” นั่นคือคำที่คำจำได้ดีที่สุด

คำพูดของสมิงมันดูเศร้าต่างจากรอยยิ้มอ่อนโยนของเขา มายาที่ได้ยินและเห็นภาพนั้นพร้อมๆ กัน ก้มหน้าลงไปจูบเขาแรงๆ เพิ่งจะเคยเห็นเขาทำหน้าแบบนี้ และเธอไม่ชอบใจเลย เขาทำเหมือนกับว่าเขาตกหลุมรักเธออย่างนั้นแหละ

“อ๊า” เสียงครางแผ่วจากร่างสูงทำให้มายายิ้มเยาะ สิ่งที่เธอทำมันรู้สึกดีสินะ เสือแบบเขาถึงได้ครางเสียงน่าอายขนาดนี้ เขาเป็นสามีเธอ มันไม่ผิดถ้าเธอจะทำอะไรที่มากกว่าจูบและลูบไล้เนื้อตัวเขาอยู่แบบนี้

ใบหน้าสวยเลื่อนลงช้าๆ ใช้ลิ้นกับริมฝีปากเล็กขบเม้มไปตามลำตัว พร้อมๆ กับมือบางที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตราคาแพงออกไปด้วย ทุกๆ ครั้งที่ริมฝีปากเธอกดลง เธอจะดูดแรงๆ เพื่อตีตราเอาไว้ ว่าเขาเป็นของเธอ และต่อไปเขาจะเป็นของเธอแค่คนเดียว

“ถ้ามีคนมาทำรอยบนตัวคุณ ไม่ใช่แค่คุณที่จะหัวแตก ฉันขี้หวงมากเลยรู้ไหม” มายาเงยหน้าขึ้นพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงดุๆ ทำสีหน้าจริงจังมากๆ แต่คุณสมิงกลับบ้าจี้หัวเราะเฉยเลย

มันน่าโมโหอะ นี่เธอจริงจังนะเห้ย ก็เขาเป็นของเธอแล้วนี่นา เธอเป็นพวกขี้หวงซะด้วยสิ ผู้หญิงรอบตัวเขาเยอะจะตาย เธอกันผู้หญิงออกไปจากเขาไม่ได้ทุกคนหรอกนะ ถ้าเขาไม่ปฎิเสธคนพวกนั้นบ้าง เธออยากให้เขามีแค่เธอคนเดียว เหมือนที่เธอจะมีแค่เขาเป็นสามีคนเดียวตลอดชีวิต

“ที่พูดออกมาทั้งหมดนี่ แค่กลบเกลื่อนว่าตัวเองทำอะไรไม่เป็นหรือเปล่า” คำพูดของสมิงทำให้มายาที่ก้มหน้าทำรอยบนตัวเขา เงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าสวยแดงก่ำเมื่อเขารู้ทันเธอทุกอย่าง วันนั้นเธอเมา แต่วันนี้เธอไม่ได้เมา จะเอาความกล้าจากไหนมาทำให้เขาแบบวันนั้นล่ะ

สีหน้าเลิ่กลักของเธอทำให้สมิงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เธอทำให้เขาหมดอารมณ์ เพราะเอาแต่ลูบไล้และทำรอย ไม่ทำอย่างอื่นสักที เขานอนรอตั้งนานจนง่วงแล้ว และไม่คิดจะเร่งรัดอะไรเธอด้วย เขาเป็นคนแรกของเธอ เพราะที่ผ่านมาให้คนตามดูอยู่ตลอด เธอไม่เคยคบกับใครเลย เขาจึงทำใจเย็นมาได้ตลอดสองปี ให้เวลาเธอเรียนรู้เขาสักหน่อย แล้วค่อยบังคับมาทำแบบนั้นละกัน

“นอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว วันนี้จะนอนอยู่ที่นี่ แต่ขอไปสั่งงานอาร์ชก่อนนะ” สมิงพลิกตัวอย่างรวดเร็วเธอก็ลงไปอยู่ใต้ร่าง ริมฝีปากหนากดทับลงที่หน้าผากมน ดึงรั้งผ้าห่มมาคลุมร่างบางไว้อย่างหวงแหน ก่อนจะเดินลงจากเตียง ออกไปทางระเบียงของโรงแรมเพื่อสั่งงานมือขวาของตัวเอง

ธุรกิจของเขาไม่ได้มีแค่ผับ มันมีทั้งโรงแรมและอื่นๆ อีกที่เป็นความลับไม่มีใครรู้ และมันค่อนข้างจะเป็นอันตราย เขาไม่อยากดึงเธอเข้ามายุ่ง กว่าจะตัดสินใจขอเธอจากพ่อแม่ เขาก็ใช้เวลาคิดพอสมควร แต่เมื่อรอบกายเธอที่เคยอ้างว้าง มีใครบางคนสอดตัวเข้ามา เขาก็ทำการสู่ขอและบังคับให้พ่อแม่เธอยกเธอให้เขาทันที อย่างน้อยๆ การที่เธอเป็นภรรยาเขาคนๆ นั้นก็เข้าใกล้เธอได้ยากขึ้น และเขาก็ปกป้องเธอได้ง่ายขึ้น ถึงเธอจะยังไม่ได้รักเขาอย่างที่หวังไว้ แต่สักวันเธอต้องรักเขาแน่ๆ

“อาร์ช วันนี้เป็นยังไงบ้าง”

ไม่ต้องรอสายนาน มือขวาของเขาก็รับสายอย่างรวดเร็ว วันนี้เขาให้อชิตะดูแลงานทั้งหมด ทั้งๆ ที่อชิตะเองก็คงอยากมาร่วมงานแต่ง แต่ส่งตัวมันไปไกลๆ ดีที่สุด เพราะเขาไม่อยากเห็นมือขวาที่เป็นรุ่นน้องเสียใจ เพราะเธอต้องมาเป็นเมียเขา

เพราะไว้ใจมาก เขาถึงได้มอบหมายให้อชิตะตามดูแลมายามาตลอดสองปี มายาเป็นคนสวย นิสัยเธออาจจะโผงผางและห้าวไปบ้าง แต่เธอมีเสน่ห์ และเสน่ห์นั่นก็ทำให้มือขวาของเขาหลงรักเธอมาตลอดสองปี

เพราะเขาไม่ได้บอกว่าให้ดูแลเธอ เพราะในอนาคตเธอจะมาเป็นภรรยาเขา อชิตะจึงไม่ยั้งหัวใจปล่อยตัวเองให้หลงรักผู้หญิงของเขา ถ้าเขาบอกมันคงจะหักห้ามใจตั้งแต่ทีแรก เรื่องนี้เขาผิดก็จริง แต่มันก็ผิดที่ดูไม่ออกว่าเขาไม่เคยส่งมันไปดูแลใคร ถ้าคนๆ นั้นไม่สำคัญกับเขาจริงๆ

[สินค้าส่งถึงมือลูกค้าแล้วครับ ที่ผับก็เดิมๆ แต่เหมือนเสี่ยสังวาลจะส่งคนมาดูลาดราวที่ผับเราตั้งแต่เมื่อวานครับ] อชิตะรายงานอย่างรวดเร็ว และมันก็เป็นตามที่เขาคาดเดาไว้ทั้งหมด ธุรกิจอื่นมันไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ ยกเว้นผับ กับเรื่องอาวุธนี่แหละ

“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้าไปที่โรงผลิตแต่เช้า นายช่วยตามประกบมายาให้ที” ออเดอร์อาวุธล็อตใหม่ยังมีเข้ามาเรื่อยๆ ทั้งถูกกฎหมายและก้ำกึ่ง ธุรกิจนี้มันไม่ค่อยขาวสะอาดเขารู้ดี แต่รายได้มันดี เขาก็คิดว่ามันคุ้ม เขารู้ว่าจะทำให้มันถูกกฎหมายยังไง จึงไม่เคยกลัวผลที่ตามมา

[เรื่องคุณมายา หาคนอื่นทำแทนไม่ได้เหรอครับ]

เป็นครั้งแรกที่อชิตะปฎิเสธคำสั่งของเจ้านาย แต่การจะให้เขาที่เพิ่งอกหักจากเธอไปทำหน้าที่นั้นอยู่ข้างๆเธอ ในฐานะภรรยาของเจ้านาย มันไม่โหดร้ายกับเขาไปหน่อยเหรอ เขาเพิ่งรู้ว่าเธอจะมาเป็นเมียคุณสมิงเมื่ออาทิตย์ก่อน ในขณะที่เขาเฝ้าดูเธอด้วยความรักมาตลอดสองปี หวังว่าเจ้านายจะไม่ใจร้ายกับเขาหรอกมั้ง

“ในบรรดาการ์ดของฉันทั้งหมด นายเป็นคนเดียวที่ฝีมือดีกว่าฉัน ฉันควรต้องไว้ใจคนอื่น แล้วฝากหัวใจอีกครึ่งของตัวเองให้ตกอยู่ในอันตราย”

น้ำเสียงราบเรียบของสมิง ยิ่งทำให้คนปลายสายอึดอัด เจ้านายไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ เขารักเธอเหรอ? หรือแค่พูดเพื่อให้เขาตัดใจ

แกร๊ก

ยังไม่ได้คำตอบจากการ์ดตัวเอง ใบหน้าดุดันก็หันไปมองคนที่เปิดประตูระเบียงออกมา มองหน้ามุ่ยๆ ของเธอนิดๆ ก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย ทั้งยังพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เธอพูดธุระของเธอออกมา

“เพื่อนฉันโทรมาตามแล้วอะ ถามว่าสามีจะอนุญาติให้ไปเที่ยวในคืนเข้าหอไหม ฉันไปนะคุณสมิง”

มายาแค่มาบอก ไม่ได้ตั้งใจมาขออนุญาติหรอก เพื่อนๆต่างบ่นเป็นเสียงเดียวกัน ว่าเธอแต่งงานแบบเร่งรีบ ทั้งยังไม่ยอมเชิญเพื่อนคนไหนเลย ก็นั่นมันงานแต่งที่เขาจัดการเอง ไม่เคยมาถามว่าเธอจะเชิญเพื่อนไหม เขาจัดการเชิญเฉพาะผู้หลักผู้ใหญ่เท่านั้น ในงานจึงไม่มีทั้งเพื่อนเจ้าบ่าว และเพื่อนเจ้าสาวเลย

“ที่ไหน?”

“ผับของเสี่ยสังวาลมั้ง ยัยบูลเป็นลูกสาวของเสี่ยนี่นา” มายาตอบคำถามสามี แต่เหมือนคำตอบเธอจะไม่ถูกใจแฮะ เพราะใบหน้าเรียบเฉยที่เห็นเมื่อครู่ ดูบึ้งตึงและเต็มไปด้วยความกังวล

“คืนนี้เป็นคืนเข้าหอ ยังจะระริกระรี้ออกไปเที่ยวอีกเหรอ”

“เอ้า พูดงี้ก็สวยสิ คุณเริ่มก่อนนะยะ คุณไม่ใช่เหรอที่จะออกไปตั้งแต่เข้าห้องหอมาได้ พูดไม่เข้าหู เดี๋ยวแม่เตะคว่ำเลยนิ” มายาเท้าสะเอวด้วยท่าทางขึงขัง กะระยะด้วยสายตา เผื่อเธอต้องเตะเขาขึ้นมาจริงๆ จะได้ไม่พลาดเป้า

“ฉันเหมือนคนใจดีเหรอมายา กลับเข้าห้องแล้วไปนอนซะ!” คำพูดที่มาพร้อมกับเสียงดุดัน ไม่ได้ทำให้มายารู้สึกกลัวสักนิด ก็แค่ออกไปเที่ยวกับเพื่อน มันจะอะไรนักหนา แต่งเธอก็แต่งให้แล้ว จะมาขังเธอไว้ในโรงแรมแบบนี้ เธอนอนไม่หลับหรอกนะ

“ฉันเหมือนคนล้อเล่นเหรอคุณสมิง โอ้ย!” มายาหมุนตัวก้าวไปที่ประตูห้องอย่างรวดเร็ว เธอมีเรื่องต้องไปคุยกับยัยบลู เป็นเรื่องที่เธอต้องรู้ให้ได้ แต่ยังก้าวไม่ถึงประตูร่างทั้งร่างก็ถูกรวบไว้จากทางด้านหลัง จากนั้นก็หล่นตุบลงบนเตียงกว้าง ส่วนคนที่โยนเธอลงมา ก็ทำหน้าตาขึงขังอยู่ปลายเตียง

“อย่าดื้อให้มันมากมายา อย่าให้ฉันต้องถือไม้ไว้ตีก้นเธอ” สมิงนวดคลึงขมับเบาๆ เธอไม่ได้ว่าง่ายเลยสักนิด บางทีก็เหมือนจะยอม แต่บทจะดื้อก็ดื้อจนเขาปวดหัว

“คุณจะนอนกับฉันรึเปล่า” เมื่อดูท่าแล้วว่าจะหนีออกไปไม่ได้ เธอเลยถามเขาเสียงดัง ใครมันจะกล้านอนคนเดียวอะ เขาทำท่าเหมือนจะออกไปข้างนอกอยู่ตลอด แล้วจะให้เธอใจดีอยู่ในห้องได้ยังไง ไม่รู้เมื่อกี้แอบโทรคุยกับผู้หญิงรึเปล่า เห็นคุยกันตั้งนาน

“อยากให้ฉันนอนด้วยต้องพูดดีๆ สิมายา” สงสัยเขาต้องสอนวิธีอ้อนให้เธอใหม่ ที่เธอพูดเมื่อกี้ เหมือนขู่กรรโชคให้เขานอนด้วยงั้นแหละ และเขาไม่ชอบ

ร่างบางถูกรวบเข้าไปกอด ก่อนที่เขาจะนอนลงไปที่เตียงช้าๆ แล้วกดใบหน้าเธอไว้กับอกกว้าง เขาจะตามใจแค่วันนี้แหละ จะให้นอนกกกอดเมียแบบไม่ทำอะไรมันก็ได้อยู่ แต่จะทำทุกวันไม่ได้ไง เขาทำงานดึกตื่นเช้ามาตลอดหลายปี เพื่อสร้างฐานะให้มันมั่นคง จะให้นอนกอดเธออยู่แบบนี้ทุกวัน รายได้ของครอบครัวได้หายหมด แบบนั้นเขาจะไม่มีเงินไว้เลี้ยงลูกในอนาคตนะสิ