เมียสมิง

ว่าที่สามี

รถแลมโบกินีสีขาวรุ่นใหม่ล่าสุด แต่โคตรจะขัดใจมายา ขับพาเธอออกไปจากร้าน ด้วยความเร็วเต็มแรงม้าของเครื่องยนต์ คนที่ขับมีสีหน้าเรียบเฉย ต่างจากเธอที่นั่งเหงื่อแตกพลั่กๆ เพราะความเร็วที่มันเกินกฎหมายกำหนด

“ถ้าฉันนั่งไปกับคุณ คุณช่วยขับช้ากว่านี้ไม่ได้เหรอ ฉันไม่อยากตายพร้อมคุณหรอกนะ ข่าวก็มีออกจะเกลื่อน ว่ารถพวกนี้เกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง จะขับเอาเท่ฉันไม่ว่า แต่ห่วงชีวิตคนอื่นบ้างก็ดี”

มายาพูดเสียงเบา แต่รับรู้ได้ว่ารถที่เธอนั่งอยู่ความเร็วมันลดลงเรื่อยๆ จนเข้าสู่สภาวะปกติ โชคดีที่รถไม่ค่อยเยอะ ไม่งั้นเขาสอยท้ายคนอื่นไปนานแล้ว ประมาทจริงๆ เลย

“วันหลังจะเอาคันอื่นมารับมาส่ง” สมิงมองใบหน้าชื่นเหงื่ออย่างสงสาร ก็วันนี้เขาขับคันนี้ไปทำงาน และความเร็วเมื่อกี้ก็คือความเร็วปกติที่เขาขับ เพราะดึกๆ มันไม่ค่อยมีรถ เขาเลยขับตามใจตัวเอง แต่คงต้องขับช้าลงกว่านี้แล้ว เพราะเธอไม่ชอบ

“ฉันมีรถน่า แต่วันนี้รีบ คุณไม่ต้องทำอะไรแบบนั้นหรอก ต่างคนต่างใช้ชีวิตปกตินั่นแหละดีแล้ว” มายาไม่เห็นความจำเป็นที่เขาต้องมารับมาส่งเธอเลย ต่างคนต่างมีหน้าที่ ก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

“ถ้าพูดแบบนี้แสดงว่าฉันจะมีผู้หญิงเหมือนปกติก็ได้” เขาแค่พูดลองเชิงเธอดูเท่านั้น ไม่คิดว่าเธอจะมองด้วยสายตาขุนเคืองตอบกลับคำพูดเขาทันที คนที่อยู่หลังพวกมาลัยจึงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีกับท่าทางของเธอ

“ฉันสอนมวยไทย จะลองดูสักยกก็ได้ ว่าผู้หญิงคนนั้นหรือคุณจะตายก่อน ฉันเสียสละชีวิตโสดมาแต่งกับคนอย่างคุณ คุณควรให้เกียตริฉันในจุดนั้นบ้างก็ดี” มายามองคนตรงหน้าที่หัวเราะอย่างเปิดเผย

ตรงไหนที่ใครต่อใครบอกว่าคุณสมิงเจ้าของผับหรูระดับจังหวัดน่ากลัวที่สุด เธอไม่เห็นว่าเขาจะน่ากลัวตรงไหนเลย เธอเห็นเพียงผู้ชายหน้าหล่อ อารมณ์ดี หรือเขาเป็นแบบนี้เฉพาะอยู่กับเธองั้นเหรอ ไม่มั้ง ไม่น่าใช่

“แอบกลัวนิดๆ นะเนี้ย ที่จะได้เมียโหด แต่มันช่วยไม่ได้นะมายา เธออาจจะต้องเรียนการต่อสู้อย่างอื่นเพิ่ม เพราะแค่แต่งงานกับเธอ ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงรอบกายฉันจะหมดลงไปภายในพริบตา” จากที่เคยหัวเราะ ใบหน้าหล่อเหลากลับเรียบตึงขึ้นภายในพริบตา เขาไม่ชอบคำพูดเธอ ที่พยายามทำเหมือนว่าจะข่มให้เขากลัวเลยสักนิด

“ถ้าฉันเป็นแบบคุณ คุณจะเข้าใจว่าทำไมฉันต้องพูดแบบนั้น ถ้าคุณต่อสู้ไม่เป็น คุณคงต้องใช้ปืนที่คุณพกมาด้วย เป่าหัวผู้ชายที่มาเกาะแกะฉันเหมือนกัน ขอบคุณที่มาส่ง และฉันไม่สงสัยอะไรในตัวคุณแล้วแหละ เพราะคุณดูเหมือนจะรู้จักฉัน มากกว่าที่ฉันรู้จักคุณ”

เพราะรถจอดลงที่หน้ารั่วบ้านของเธอพอดี เธอจึงยกมือไหว้ขอบคุณ อย่างน้อยๆ เขาก็คงจะอายุมากกว่าเธอ เธอควรจะรักษามารยาทบ้าง แม้ดูเหมือนเขาจะไม่อยากให้เธอทำเหมือนเขาเป็นคนแก่แบบตอนนี้ก็ตาม

“กลับไปแต่งตัวแบบเดิมด้วยนะ ใส่แบบนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอกมายา” แววตาคู่คมจ้องมองอย่างสำรวจอีกครั้ง มันดูดีกว่าที่ผ่านมา แต่เขาไม่ชอบใจถ้าจะมีใครต่อใคร มองเธอในแบบที่เขามอง

“ฉันไม่เชื่อคำพูดคุณหรอก ฉันก็พอจะรู้จักคุณอยู่บ้าง แม้จะไม่เท่าที่คุณรู้จักฉันก็ตาม ฉันรู้ว่าคุณชอบที่ฉันใส่แบบนี้” มายายิ้มยั่ว อะไรที่เขาห้ามเธอจะทำ เพราะเธอมันพวกยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ และยิ่งยุเธอยิ่งเตลิด

“ใช่! ฉันชอบ และจะชอบมากกว่านี้ ถ้าเธอไม่ใส่อะไรเลย จะเปลือยทุกครั้งที่ไปหาฉันก็ได้นะ ถ้าเธอไม่อาย” มือหนายกขึ้นมาจับคางคนที่กำลังยิ้มยั่วเขาอยู่ เธอมันดื้อและรั้นสุดๆ แถมยังชอบท้าทายเขาอีกด้วย

“คุณมันโรคจิต ปล่อยได้แล้ว ฉันต้องส่งไซส์เสื้อผ้าไปให้คุณรึเปล่า” มายาคิดว่าเขาควรรู้ขนาดตัวเธอนะ อย่างน้อยๆ เวลาที่เขาเลือกซื้อชุดแต่งงาน มันน่าจะมีประโยชน์กับเขามากที่สุด

“ไม่ต้อง! วัดดูแล้ว” มือหนาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เขาเริ่มเหนื่อยนิดๆ เพราะพูดกับเธอมากกว่าปกติ แต่ถือว่าเป็นการพูด ที่เขารู้สึกกระตือรือร้นที่จะพูดมากที่สุด

“เจอกันวันแต่งนะคะ …..ว่าที่สามียอดแย่” มายาลงจากรถไปยืนข้างๆ ก่อนจะก้มลงมาพูดประโยคสุดท้ายกับคนที่เลื่อนกระจกลงมามองหน้าเธอ ใบหน้าสวยระบายรอยยิ้มกว้าง เมื่อเขาดูเหมือนจะโกรธเพราะคำพูดเธอ พร้อมทั้งเดินเข้าบ้านไปแบบไม่คิดจะหันกลับมาสนใจเขาอีกเลย

“เธอก็แย่เหมือนกันนั่นแหละ ที่จำผัวตัวเองไม่ได้” สมิงทำหน้าเรียบเฉย ขับรถกลับไปที่ผับด้วยความเร็วปกติที่เคยขับ ไม่มีเธอแล้วเขาจะขับยังไงก็ได้

เขารีบนี่น่า งานแต่งงานของคนอื่นเขาเตรียมตัวกันเป็นแรมปีก็มี แต่งานแต่งของเขา เธอจะให้เขาเสกมันขึ้นมาภายในหนึ่งอาทิตย์ มันก็ได้แหละ เพราะเขาแพลนทุกอย่างไว้แล้ว แค่เลื่อนจากสองเดือนมาเป็นหนึ่งอาทิตย์ แค่นี่สบายมากสำหรับสมิง แต่ชุดแต่งงานของเธอนี่สิที่เขาเป็นกังวลว่ามันจะไม่ทัน

สมิงสั่งให้คนจัดการเรื่องงานแต่งแบบเร่งด่วน ถึงงานจะเร่งแค่ไหน เขาก็ไม่คิดจะทำออกมาแบบขอไปที งานแต่งที่เขาตั้งใจไว้ ถูกเนรมิตขึ้นมาภายในเวลาเพียงแค่ 5 วัน ถึงเขาจะเสียเงินไปมากกว่าปกติ แต่เขาไม่เสียดายเงินนั่นสักนิด

“คุณหมิงครับ ชุดแต่งงานเสร็จแล้วครับ จะให้ส่งไปให้คุณมายาลองดูก่อนไหมครับ” อาร์ชเป็นคนเข้ามารายงาน ซ่อนความรู้สึกทุกอย่างไว้อย่างแนบเนียน ถึงเขาจะไม่ได้ยินดีที่มายาคนนั้นได้แต่งงานกับคุณสมิง แต่เขายินดีที่คุณสมิงที่เขาเคารพมาตลอดได้เธอมาเป็นภรรยา

“พรุ่งนี้ค่อยส่งไป คนอย่างมายาไม่มาเสียเวลากับเรื่องลองชุดหรอก” สมิงกำลังก้มหน้าเขียนอะไรสักอย่างลงไปในการ์ดสีแดงสด เงยหน้าขึ้นมาบอกมือขวาของตัวเอง เขารู้จักมายาดีว่าเธอไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ เขาถึงต้องลงมือวัดสัดส่วนของเธอเอง และเป็นคนไปสั่งตัดชุดแต่งงานด้วยตัวเอง

“แล้วดอกไม้นั่น ให้ส่งไปเหมือนเดิมเหรอครับ” อาร์ชหรืออชิตะ มองช่อกุหลาบสีแดงสดแสนสวย ที่เจ้านายลงมือเขียนการ์ดเองอย่างสี่ห้าวันที่ผ่านมา เพื่อให้เขาส่งไปให้คนที่เจ้านายจะแต่งงานด้วย

“ส่งไปเหมือนเดิมเธอรับมันไหมละ! วันนี้ฉันจะไปเอง ฝากร้านด้วยนะ” สมิงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ร่างที่สูงกว่า 190 นั่นดูดีไปทุกส่วน เสื้อผ้าแบรนด์หรูที่ใส่ ยิ่งขับให้เจ้าของผับมีสง่าราศรีมากยิ่งขึ้น แต่เขากลับเสียความมั่นใจในจุดนี้บ่อยๆ เพราะยัยมายา ที่ดูจะไม่สนใจอะไรกับรูปร่างหน้าตาเขาเลย

อชิตะมองเจ้านายที่หอบช่อกุหลาบเดินออกไปจากร้าน ทั้งที่ก่อนหน้านั้นดอกไม้ช่อสวยของเจ้านายถูกตีกลับมาที่เดิมทุกครั้ง เจ้านายกลับไม่เคยถอดใจ และวันนี้ยังลงมือหอบมันไปให้เธอเองอีก แบบนี้เรียกรักหรือเปล่า

สมิงเลือกขับรถแบบธรรมดาออกมาจากร้าน ในเวลาเกือบเก้าโมงเช้า ขับมายังสถาณที่ที่เขาเองรู้จักดี ว่าช่วงเช้ามายาจะอยู่ที่นี่ เพราะส่งคนมาหาข้อมูลของเธอที่นี่บ่อยๆ สมิงถอดสูทตัวนอกออกวางไว้ในรถ ปล่อยให้ร่างกายส่วนบน มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทปกปิดร่างกำยำไว้เพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาแอบหนีงานมาหาเธอ

คนในค่ายมวยต่างมองผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ที่ก้าวเข้ามาด้วยความสนอกสนใจ แต่สายตาคู่สวยของเขากลับมองไปที่ผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่กำลังเตะกระสอบทรายอยู่ด้านในสุดของค่าย

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

เท้าบางเตะกระสอบทรายระรัว ร่างบอบบางที่ปกติสวมเสื้อผ้ามิดชิด เวลาที่อยู่ในค่ายเธอจะใส่เพียงสปอร์ตบราแบบครึ่งตัวกับกางกางมวยเท่านั้น และภาพนั้นทำให้คนที่เพิ่งก้าวเข้ามาที่นี่ครั้งแรก รู้สึกว่าเลือดหมุนเวียนขึ้นหน้ามากกว่าปกติ

“มายา!”

เสียงเรียกทรงพลังนั่น ทำให้คนที่เตะกระสอบทรายอยู่หันมามอง ใบหน้าสวยเลิกคิ้วขึ้นมองอย่างสงสัย ลมอะไรพัดมาเนี้ย เสือตัวใหญ่อย่างเขาถึงมาค่ายมวยแห่งนี้ได้

“อะไร!”

มายาตะโกนตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด ทั้งยังหันกลับไปเตะกระสอบทรายต่อ เธอเพิ่งจะมาที่ค่ายเมื่อชั่วโมงก่อนเอง วันนี้ต้องขึ้นซ้อมให้ลูกศิษย์ในค่าย ครูอย่างเธอก็ต้องวอร์มบ้าง ไม่งั้นโดนลูกศิษย์เตะคอพับได้อับอายคนทั้งค่ายแน่ๆ

พรึ่บ! เสื้อเชิ้ตราคาแพงวางแหมะอยู่บนใบหัวเล็กๆ ปกปิดสายตาของเธอจากโลกรอบตัว จนไม่เห็นว่าตอนนี้คนที่เรียกเธอได้ขยับมายืนอยู่ข้างๆ เธอเป็นที่เรียบร้อย

“เล่นอะไรเนี้ย!” มายาดึงเสื้อของเขาออก ก่อนจะตาโตแล้วยัดเสื้อคืนเขาไป คนในค่ายทั้งหมดออกมามุงดูเธอกับเขาอย่างสนใจ และไอ้คุณหมิงนี่ก็หน้าด้านยืนโชว์แผงอกอยู่ได้ ไม่อายคนอื่นเลย

“ใครเหรอครับครู” เซ็นต์นักมวยดังของค่าย ถามครูมวยคนสวยที่ยืนหน้าแดงซบลงกับแผงอกเปลือยเปล่า ยิ่งพวกเขาเข้าไปใกล้คนทั้งสองมากเท่าไหร่ ครูคนสวยของเขายิ่งถูกกดลงกับแผงอกเปลือยเปล่ามากขึ้นเท่านั้น และคนที่กอดครูอยู่นั้นยังจ้องพวกเขาเหมือนจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ อีก

“อ๊ะ มายาอย่ากัด!”

สมิงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เอ่ยเสียงลอดไรฟันข้างใบหูเล็ก คนที่เขากดหน้าเข้าหาแผ่นอกเปลือยเปล่า กำลังกัดหน้าอกเขาจมเขี้ยว เพราะเธอพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอพูด

“ปล่อยครูเถอะครับ ครูหายใจไม่ออกแล้ว”

เซ็นต์พูดตามที่เห็น ครูของเขาหน้าแดงก่ำ ถึงแม้จะรู้ว่าสาเหตุไม่ใช่เพราะที่เขาบอกข้างต้นก็เถอะ แต่ผู้ชายไร้มารยาทคนนี้ควรปล่อย ครูน่าจะต่อยท้องคนๆ นั้นสักที แต่ทำไมถึงอยู่เฉยๆ ก็ไม่รู้

“อือ คุณสมิงปล่อย”

สมิงทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเขากดเธอไว้นานเกินไป แต่ปล่อยเพียงใบหน้าเท่านั้น ร่างทั้งร่างของเธอยังถูกเขากอด และบดบังไว้จากสายตาผู้ชายคนอื่น แต่เพราะคนมุงดูเยอะเกินไปจึงไม่อาจซ่อนเธอไว้จากสายตาคนทุกคน

“อั๊ก! หมัดหนักนี่นา”

เมื่อมือเป็นอิสระ หมัดเล็กๆ ก็ต่อยเข้าไปที่สีข้างเขาอย่างรวดเร็ว เพราะเขายังกอดเธออยู่ระยะปล่อยหมัดจึงไม่ค่อยมีนัก แต่ถือว่าเป็นหมัดที่แรงใช้ได้ ยัยนี่มันน่านัก! ยัยบ้าพลัง

“คุณปล่อยสักทีฉันอายจะตายอยู่แล้ว ถ้ามาสร้างปัญหา ฉันจะไม่ให้มาอีกแล้วนะ”

เสียงแว๊ดๆ ของมายา บ่งบอกว่าเธอรู้จักกับผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ทำให้คนในค่ายมวยเลิกคิ้วสงสัย มองหน้าเธอสลับกับคนที่ทำหน้านิ่งเฉย กอดเธอไว้แบบเดิมแม้จะโดนหมัดเธอไปหลายทีก็ตาม

“เธอก็จะไม่ได้มาที่นี่เหมือนกัน เพราะฉันจะสั่งยุบค่ายมวยนี่”

สมิงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดึงเสื้อตัวเองออกจากมือเธอ แล้วสวมมันลงไปกับร่างบอบบางที่เขารู้สึกหวงแหน

เขาหวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอ เพราะแบบนี้เขาถึงไม่เคยมาเจอเธอที่นี่ เพราะรู้ว่าต้องเจออะไรแบบวันนี้ แต่เขากับเธอจะแต่งงานกันแล้ว ถ้าเขาจะหวงเธออย่างออกนอกหน้า เขาว่าเขามีสิทธิ์