“น้องแก้วงามนักเจ้าค่ะ ช่างมีใบหน้าที่น่าอิจฉา” คุณหญิงศรีว่าสนับสนุนความคิดนายแม่ ส่วนคนที่ถูกกล่าวชื่อไม่ขาดปาก ได้แต่นั่งพะอืดพะอมกับคำยอแสนประหลาดของแม่เรือนแห่งนี้ด้วยกระอักกระอ่วนใจ
“นี่แม่ยังคิดหมาย ว่าหากน้องเป็นสตรีล่ะก็ จักให้ตกแต่งเป็นภรรยารองจากเจ้า” คุณหญิงนายแม่ว่า
“ดีซีเจ้าคะ อิฉันก็อยากมีน้องที่รักใคร่ แลได้แลกเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้กัน ยิ่งดูทรงแต่งองค์ขึ้นอย่างน้องแก้วแล้วล่ะก็ อิฉันคงสนุกสนานนัก” แม่หญิงศรีบอกด้วยท่าทางยินดียิ่ง
“ใช่ไหมล่า คิดเยี่ยงแม่เลยล่ะนี่ ว่าแล้วก็อยากมีหลานเล็กๆ ไว้คอยเอาใจนัก เมื่อใดแม่จักอนุเคราะห์คนแก่หนาแม่ศรี”
“อิฉันไม่รู้ดอกเจ้าค่ะ อาจจักเร็ววันนี้ก็ได้หนาคุณแม่ คืนสองคืนมานี้อิฉันฉันฝันอยู่ว่าได้แก้ว” คุณหญิงว่าพรางทำท่าเหนียมอาย
การสนทนาของสตรีทั้งสองตรงหน้าทำเอาเหมือนแก้วรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างบอกไม่ถูก ใคร่รู้สึกไม่สบายตัวไ
