“เป็นกระไรหรือขอรับ คุณแก้วจักเอาแต่เหม่อมาตลอดตั้งแต่ออกจากเรือนมา เบื่อแล้วหรือขอรับ เช่นนั้นจักอยากกลับเรือนไหม” นายแสนถามอย่างห่วงใย
“ไม่มีกระไรดอกพี่แสน ฉันแค่คิดอ่านไปเรื่อยเปื่อย แต่จักว่าเบื่อก็เบื่อนั่นแล วันๆ ไม่มีงานการกระไรให้ทำ เช่นฉันเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างนั้น” เด็กหนุ่มว่าพรางเด็ดหญ้าป้องขึ้นมาฟาดเล่นไปในอากาศ ในขณะที่เดินไปตามทางลัดไปตลาด ที่มีเจ้าอุ่นคอยนำไป
“อ้ายแสนก็ความรู้น้อย ไม่มีวิชาการใดจักแน่ะคุณแก้วได้ดอกขอรับ”
“ดีออกที่มีพี่คอยเป็นเพื่อน แต่ช่วงนี้ฉันรู้สึกว้าวุ่นใจประหลาด แลทุกข์ร้อนโดยไม่ทราบสาเหตุ จักหงอยเหงาเปล่าเปลี่ยวอยู่ภายใน เฮ๊ย ฉันไม่สนุกสนานกับกิจกรรมใดๆ เลย” เหมือนแก้วว่าปรับทุกข์
“อาการดังเด็กหนุ่มแตกเนื้อก็เป็นเช่นนี้แล ประเดี๋ยวเราเดินกันให้ถ้วนทั่ว มึงคงได้เห็นสตรีต้องใจสักคนสองคน” ไอ้อุ่นว่าสนทนาขึ้นบ้าง
“แค่คิดก็ให้คลื่นเ**ยนแล้วคุณอุ่น ฉัน
