เมื่อได้ยินเสียงคนเข้ามาที่ห้องชุดพร้อมกับแรงโถมจากร่างสูงที่โอบกอดมาทำให้รู้สึกได้ถึงการมาถึงของไมเคิล พราวตะวันที่กำลังง่วนอยู่กับการทำครัวก็หันมายิ้มให้กับเขา
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
“ถ้าไม่กลับจะยืนอยู่ตรงนี้ได้ไง” เขาตอบกวนๆ “แล้วนี่ทำอะไรกินเหรอ หอมจัง” เขาถามเรื่องอาหาร แต่จมูกโด่งคมกับไล้ที่ซอกคอเธอจากด้านหลัง แถมมือไม้เขาก็วนเวียนที่เอวบาง พยายามจะลอดเสื้อเธอเข้าไปจนพราวตะวันไม่แน่ใจว่าเขาสนใจอาหารที่เธอทำจริงหรือเปล่า
“อย่าแกล้งโยโกะซีคะ เดี๋ยวโยโกะจะทอดเทมปุระกุ้งให้กินนะคะ ปล่อยก่อน”
“ไม่ปล่อย จะทำอะไรก็ทำไปสิ”
พราวตะวันค้อนเขา ถ้าไม่ปล่อยจะทได้ไงล่ะ แล้วก็จะบ่นอีกว่าหิว หญิงสาวดิ้นยุกยิกจากอ้อมกอดของคนร่างสูงที่รุ่มร่ามไม่เป็นที่เป็นทางเพื่อไปหยิบแก้วน้ำหวานในตู้เย็นออกมาให้เขาทานให้ชื่นใจหลังจากที่ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ แต่ผละจากได้นิดเดียว ไมเคิลก็ตามไปก่อกวนเธอที่หน้าตู้เย็นต่
