วชิรวิชย์ออกมาจากมารดาแล้วเดินตามพราวแสงศศิที่เห็นหลังไวๆ อยู่ ใบหน้าของเขาเครียดขรึมกับทุกอย่างที่เขาแบกรับมานาน เรื่องหัวใจที่มารดาไม่เคยยอมรับไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรมันก็ไม่ลงเอยด้วยดีสักที ทั้งที่มารดาเขารู้ว่าเขารักใคร แต่ท่านก็ไม่เห็นด้วยตลอดมา แล้วปัญหานี้มันก็ยิ่งหนักข้อมากขึ้นเมื่อพราวแสงศศิใกล้เรียนจบเพราะท่านรู้ว่าเขาจะเข้าหาเธอมากขึ้นและเริ่มแสดงความรู้สึกออกมาจนนำไปสู่การแต่งงานในที่สุดอย่างที่เขาเคยบอกท่านไว้ ท่านจึงตัดไฟเสียแต่ต้นลม
“มิกิ เดี๋ยวก่อน” หมอหนุ่มตามไปเรียกหญิงสาวไว้
พราวแสงศศิหยุด แต่เธอไม่ได้หันหน้ามาทางเขา ไหล่เล็กบางนั้นไหวสะท้านจนทำให้เขารู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ เขาอยากเข้าไปกอดและปกป้องเธอเอาไว้ในยามที่เธอต้องการกำลังใจ แต่สถานะของเขาและเธอไม่เอื้ออำนวยให้ทำอย่างนั้นได้เลย เขาได้แต่รอว่าเมื่อไหร่เธอนั้นจะพ้นสถานะการเป็นนักเรียนในโรงเรียนแพทย์ที่เขากำลังจะเป็นอ
