กว่าจะออกาจากคอนโดของไมเคิลและมาถึงที่ทำงานได้ พราวตะวันก็เกือบมาทำงานสาย โชคดีที่คอนโดเขาอยู่ใกล้ที่ทำงานไม่อย่างนั้นเธอคงได้สายจริงๆ
เมื่อมาถึงเธอก็เจอหมิงลี่เฟยพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของเพื่อน
“โยโกะ เธอไปไหนมา เมื่อคืนฉันไปหาเธอที่ห้อง รอตั้งนานก็ไม่เจอ โทรหาก็ไม่ติด แถมขอกุญแจจากเจ้าของโรงแรมเปิดเข้าไปก็ไม่เจออีก เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน นี่ถ้าไม่เจอเธอมาทำงานที่นี่ตอนเช้านะ ฉันจะไปแจ้งความกับตำรวจแล้ว”
“เอ่อ อาหมิงใจเย็นๆ ก่อน ฉันขอโทษที่ไม่ได้เล่าให้เธอฟัง” พราวตะวันพยายามตะล่อมเพื่อน เธอรู้ดีว่าหมิงลี่เฟยห่วงเธอแค่ไหน เธอเองก็มัวแต่วุ่นเรื่องของตัวเองจนลืมบอกเพื่อนก่อนเช่นกัน “เธอจำภาคินได้ไหม คนที่เป็นเพื่อนฉันแล้วเป็นหุ้นส่วนของที่นี่น่ะ เขาซื้อคอนโดเอาไว้ก่อนที่จะมาอยู่ที่นี่ เลยขอให้ฉันเข้าไปอยู่ให้ก่อน และก็ให้ฉันดูแลเรื่องการตกแต่งด้วยน่ะจ้ะ” พราวตะวันบอกเสีย
