ตอนที่4ครั้งแรก
1316 คำ
ตอนที่ 4
ร่างเล็กถูกจาร์กัวอุ้มมายังรถของเขา ทันทีที่เธอเห็นรถเวสป้าสีดำของจาร์กัว หญิงสาวก็ตาโตรีบกระเด้งตัวออกจากอ้อมแขนด้วยความตื่นเต้น ด้วยความที่เธอไม่ค่อยมีสติเลยทำให้การทรงตัวของเธอนั้นค่อนข้างลำบาก
“ดี ๆ”
จาร์กัวปรามเสียงดุแต่คนขี้เมาหาได้สนใจไม่ เธอเดินเข้าไปหารถเวสป้าพร้อมกระโดดขึ้นไปนั่ง จาร์กัวต้องรีบเอื้อมมือไปประคองจับรถให้ไว้เพราะกลัวเธอจะตกลงมา
“เท่มากเลยอ่า ขอขี่ได้ม้ายยย”
โยเยทำท่าบิดราวกับเด็ก ๆ จาร์กัวมองคนน่ารักที่กำลังเล่นราวกับเด็กพลางส่ายหน้า เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ก้าวขาขึ้นคร่อมรถโดยให้เธอนั่งด้านหน้าและเขาซ้อนหลังอยู่
“บ้านอยู่ไหน”
คำถามของจาร์กัวเหมือนสายลมพัดผ่านเพราะนอกจากโยเยจะไม่สนใจตอบแล้ว เธอยังคงเล่นสนุกอยู่กับรถไม่เลิก
“โยเย”
เจ้าของใบหน้าดุดันเรียกชื่อคนตัวเล็กอีกครั้ง ครั้งนี้เธอสนใจ หันมาฉีกยิ้มกว้างให้อย่างน่ารัก
“จ้า”
“บ้านอยู่ไหน”
“บ้านโยเยเหรอ”
คนน่ารักทำแก้มป่อง พร้อมทั้งทำท่าคิดไปด้วย เธอทำอย่างนั้นอยู่นานเป็นนาทีจนจาร์กัวหมดความอดทนต้องถามซ้ำ
“รีบตอบมา”
“ไม่รู้ ไม่ชี้ จำไม่ได้เลย ไม่มีทางจำได้เลย”
“เฮ้อ เวรกรรมอะไรของกูวะ”
จาร์กัวหันกลับไปมองในร้าน ถ้าเขาพาหญิงสาวกลับเข้าไปในร้านตอนนี้คงต้องตอบคำถามเพื่อนมากมายหลายคำถามจนวุ่นวายเป็นแน่
เขาช่างใจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเลยตัดสินใจออกรถตรงกลับไปยังบ้านตัวเองโดยมีคนตัวเล็กนั่งฮัมเพลงอารมณ์ดีอยู่ด้านหน้า
สายลมเย็นปะทะใบหน้าของหญิงสาวเป็นการกล่อมให้เธอกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นอันตรายเพราะจาร์กัวคอยประลองและก้มลงมองเธอเป็นระยะ จนกระทั่งมาถึงบ้านของจาร์กัว
บ้านของจาร์กัวมีบริเวณค่อนข้างกว้างเนื่องจากส่วนหนึ่งถูกสร้างเป็นค่ายมวยและมีที่พักสำหรับนักมวย ส่วนตัวบ้านที่จาร์กัวอาศัยถูกแยกออกมาเป็นบ้านสามชั้นหลังใหญ่ จาร์กัวอาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องสาว แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เนื่องจากพ่อแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน ส่วนน้องพักอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัย
“ตื่น”
มือหนาตบแก้มนิ่มเบา ๆ เพื่อปลุกเธอแต่หญิงสาวกลับยังคงนิ่ง จาร์กัวถอนหายใจ ทำหน้าเอือมระอาแต่สุดท้ายเขาก็อุ้มเธอเข้าไปในบ้าน ค่อย ๆ วางคนตัวเล็กลงบนโซฟานุ่มอย่างเบามือ
“อือ”
คนตัวเล็กขยับตัวเล็กน้อยเพื่อปรับท่านอนให้สบายขึ้น จาร์กัวเดินออกมา ปล่อยเธอไว้อย่างนั้น ตั้งใจจะกลับห้องตัวเอง
“อื้อ หนาวจัง”
เสียงใสบ่นพึมพำนั่นทำให้จาร์กัวหยุดเดิน เขาหันกลับไปมองคนตัวเล็กนอนขดตัวอยู่บนโซฟาก็นึกสงสารกลัวเธอจะเป็นไข้ ว่าแล้วจาร์กัวก็ไปเอาผ้าห่มมาห่มให้เธอเท่านั้นไม่พอ เขายังเตรียมน้ำอุ่นใส่กะละมังใบเล็กพร้อมผ้ามาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้เธอด้วย
จาร์กัวตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องดูแลผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้ทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักด้วยซ้ำ เขาสะบัดหน้าไล่ความคิดออกจากหัวก่อนจะนั่งลงข้างโซฟาแล้วค่อย ๆ เอาผ้าชุบน้ำเห็นใบหน้าน่ารักของคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่
“อื้อ เฮียเสือ”
คิ้วเข้มกระตุกเมื่อได้ยินชื่อผู้ชายออกจากริมฝีปากกระตุก เขาดึงมือและผ้าเช็ดหน้าออกแต่กลับโดนมือเล็กจับไว้ ดวงตากลมโตกำลังจ้องมองเขาราวกับเด็กเล็ก ๆ
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อยค่ะ”
“ฉันไม่ใช่เฮียเสือของเธอ”
จาร์กัวบอกเพราะคิดว่าหญิงสาวเมาจนคิดว่าเขาเป็นใครคนอื่นที่เธอคิดถึง
“ทำไมจะไม่ใช่ นี่แหละคือเฮียเสือของโยเย”
โยเยบอกพร้อมทั้งใช้มือทาบแก้มทั้งสองข้างของจาร์กัว
“ฉันไม่ได้ชื่อเสือ”
“แต่ดุอย่างกับเสือ”
โยเยหัวเราะคิกคักชอบใจซึ่งจาร์กัวยังจ้องใบหน้าน่ารักอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเธอหยุดหัวเราะ สายตาของทั้งคู่จึงหันมาสบกันพอดิบพอดี
บรรยากาศระหว่างทั้งคู่เริ่มเปลี่ยนไปเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้พวกเขาเข้าหากัน ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้นจนกระทั่งริมฝีปากของทั้งสองประกบกัน ความหอมหวานยิ่งดึงให้ทั้งคู่แนบชิดกันเข้าไปอีก
จูบครั้งนี้ เป็นจูบแรกระหว่างพวกเขาแต่ทั้งคู่กลับรู้สึกราวกับผูกพันกันมานาน เหมือนยิ่งได้สัมผัสยิ่งอยากสัมผัสให้ลึกซึ้งเข้าไปอีก
“อื้อ เฮียเสือ”
จาร์กัวละจากริมฝีปากนุ่มลงมาซุกไซ้ซอกคอขาว เขาเม้มบริเวณซอกคอขาวเบา ๆ ก่อนจะกระซิบข้างใบหูเธอเสียงแหบพร่า
“ถ้าเธอไม่ต้องการ ฉันจะหยุด”
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ตอนนี้สติของโยเยเริ่มกลับมาแล้ว เธอไม่ใช่คนเจนจัดในเรื่องนี้แต่เธอก็พอจะรู้ว่าร่างกายเธอตอนนี้ต้องการจาร์กัว
“แล้วหลังจากนี้เรา...”
“มันจะจบลงแค่วันนี้”
คำพูดของจาร์กัวบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาหมายถึงอะไร โยเยเข้าใจในความหมายนั้นแต่เธอก็ตัดสินใจมีความสุขกับเขา ยังไงเสียมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดในเมื่อเราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใคร
“ตกลงค่ะ”
หลังจากสิ้นคำตอบรับจากโยเย จาร์กัวก็ถอดเสื้อยืดพร้อมทั้งปลดตะขอบราสีดำโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี
ดวงตาคมมองเต้าอวบอิ่มที่ปราศจากบราด้วยแววตาพึงพอใจ ความสวยงามตรงหน้าทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงดูดยอดปทุมสีสวยแรงจนหญิงสาวสะดุ้ง
“เฮียเสือ แบบนี้มัน อื้ม”
“แอ่นขึ้นมา”
โยเยทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย มือหนาเลื่อนไปบีบขยำเต้าอวบอีกข้างที่ว่าง แรงจนแดงเป็นปื้น การกระทำของจาร์กัวค่อนข้างรุนแรงแต่โยเยไม่รู้สึกเจ็บสักนิด เธอรู้สึกชอบสัมผัสของเขาเสียด้วยซ้ำ
จาร์กัวจับตัวโยเยขึ้นในนั่งพิงขอบโซฟาไว้ก่อนจะจัดการถอดกางเกงขาสั้นของเธอออก ความสวยงามของดอกไม้สีสวยทำให้เขานิ่งไปชั่วครู่ เขามีผู้หญิงมาเยอะแต่ไม่เคยเห็นใครสวยทั้งตัวแบบเธอเลย
“แยกขาออก”
โยเยกัดริมฝีปากแน่น หนีบขาเข้าหากันอย่างเขินอาย จาร์กัวเลยเข้าไปแทรกตัวระหว่างขาเรียว มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นมองเขา
“เขินรึไง”
ไม่บ่อยที่จาร์กัวจะหยอกล้อใครแบบนี้ เขาบีบจมูกโด่งรั้นด้วยความเอ็นดูก่อนจะจัดการแยกขาเรียวออกจากกัน
“ทำไมมันใหญ่ มันอุ่นจัง”
ความใหญ่โตทาบทับลงบนดอกไม้งาม พาดมาถึงหน้าท้องเรียบเนียน โยเยมองมันด้วยแววตาสั่นไหวแต่ทันได้ตั้งตัว จาร์กัวก็ดันมันเข้าไปในดอกไม้งามเต็มรัก
“กรี๊ด เจ็บ เอาออกไป ฮืออ”
คนตัวเล็กร้องเสียงดัง เลือดสีแดงสดไหลอาบท่อนเอ็นใหญ่ จาร์กัวมองทั้งสองส่วนที่เชื่อมประสานกันด้วยความตกใจ
“ครั้งแรก ?”
————————
- ผู้เขียน
