เดซี่รีบพยักหน้า แล้วคว้าถุงน้ำเต้าหู้ที่จำได้ว่ามีราคาเจ็ดบาทขึ้นมา ซึ่งเป็นจำนวนเงินตรงกับเงินส่วนเกินที่ยังแบ่งกับไข่หวานไม่ลงตัว จะเก็บไว้คนเดียวก็ไม่อยากเอาเปรียบเพื่อน เพราะคุณยายพร่ำสอนเสมอ ทำให้แม่หนูช่างคิดที่บางครั้งดูเหมือนฟังผ่านๆ แต่สมองน้อยๆ ของเธอกลับฉุกคิดได้
“อย่าเป็นคนเห็นแก่ตัวนะลูก อย่าเห็นแก่เงิน จนลืมคำว่าน้ำใจ เรื่องแบบนี้ต้องฝึกไว้ตั้งแต่เด็ก”
“ค่ะ คุณยาย”
เดซี่หยิบถุงน้ำเต้าหู้ อมยิ้มแล้วรีบถามคนขาย “หนัวเกเป่เจื่อ” เธอถามเขาว่าอันนี้ราคาเท่าไหร่ เผื่อเขาขึ้นราคาน้ำเต้าหู้ ถ้าขึ้นอีกสักบาทสองบาทเธอก็ยินดีจะเอาเงินค่าขนมตัวเองออกมาจ่าย
คนขายรู้จักเดซี่ดี เพราะเคยคุยภาษาม้งกันบ่อย ถึงเด็กหญิงจะพูดม้งเหน่อๆ ฟังยากหน่อยก็ตาม แต่จับใจความแล้วรู้เรื่อง เขารีบตอบเธอว่า “ซยาง” พร้อมยิ้มให้
เดซี่ดีใจ จากนั้นก็ส่งเงินเจ็ดบาทให้คนขายแล้วรับเอาน้ำเต้าหู้ใส่เครื่องหนึ่งถุง
