คำพูดของสตีฟไม่ต่างจากการตำหนิอลินดาว่าเป็นตัวต้นเหตุของเรื่อง ทำให้แก้วมุกดางุนงงไปหมด จับต้นชนปลายไม่ถูก ว่าครูอลินดาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย
“ครูอลินคะ มันยังไงกันแน่ ครูรู้จักสองคนนี้ด้วยเหรอคะ” แก้วมุกดาอยากเห็นครูอลินดาโวยว่าพวกนี้เป็นคนบ้า
“คุณแก้ว” น้ำเสียงของหญิงสาวติดจะสั่นเครือเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ฉันรู้จักกับคุณสตีฟคนเดียวค่ะ”
แก้วมุกดาผละออกจากฌอนตรงไปหาอลิน ฌอนมองสถานการณ์ที่กำลังจะเปลี่ยนไปเข้าทางเขาตั้งแต่มือขวาไปหาพยานกลับมาได้ คนหล่อล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งมองหน้าสตีฟพลางยิ้มมุมปาก
อลินดาเริ่มปรับสภาพอารมณ์ กลืนความขื่นขมลงคออย่างลำบาก ในสมองเชื่อมโยงเรื่องราวเข้าด้วยกัน แล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
‘เวรกรรมล้วนๆ’
เข้าใจแล้วว่าเหตุใดเมื่อเจอหน้าเด็กหญิงตัวน้อยถึงได้มีความรู้สึกอยากแต่จะคอยปกป้องนัก
“คุณอย่าบอกนะคะ ว่าความผิดพลาดของฉันครั้งนั้น คนที่ได้รับเคราะห์คือ
