ฉันพยายามดิ้นจนสุดแรง พยายามแกะมือของเขาที่ปิดปากฉันไว้ออกสุดชีวิตแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแรงเขาเยอะมากๆ
"อื้อ อื้อ..." ฉันได้แต่ร้องท้วงในลำคอ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
"จุ๊ๆ เงียบๆ สิ ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า"
เขาพูดแล้วก้มหน้ามาหอมแก้มฉันทีหนึ่ง ก่อนจะยอมปล่อยมือที่ปิดปากฉันออกเป็นอิสระ
"หัวใจคุณเต้นแรงจัง"
ยังจะมาพูดอีก ที่หัวใจฉันเต้นแรงแบบนี้ก็เพราะว่ากำลังกลัวเขาไง
"คุณ! ออกไปนะ!" ทั้งที่ฉันตะคอกใส่หน้าเขาแท้ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรเลยแถมยังส่งยิ้มให้ฉันอีก เขานี่มันโรคจิตชัดๆ
"ดุจัง^_^" แค่พูดไม่พอเขายังรวบมือทั้งสองข้างของฉันตรึงขึ้นไว้เหนือหัว
ปลายนิ้วของเขากำลังไต่ไปมาข้างแก้มฉัน ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของเขามันดูน่ากลัวจนตัวฉันเริ่มกระตุกสั่น
"อะ...ออกไปนะ"
"คุณน่ารักจัง ผมชอบคุณมากเลยนะรู้ตัวหรือเปล่า"
เขาเอาแต่ตีหน้ามึนทำเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ฉันพูด โดยที่
