พี่ดินพูดขู่ฉันเสียงแข็งกร้าวก่อนจะสะบัดมือออกจากปลายคางฉันอย่างแรง จนหน้าฉันหันไปตามแรงสะบัดของพี่ดิน
"พรุ่งนี้ผมจะไม่อยู่ไทยประมาณหนึ่งอาทิตย์ หวังว่าระหว่างที่ผมไปดูงานที่ต่างประเทศ ผมคงจะไม่ได้ยินข่าวของคุณกับไอ้นั่นนะ"
"....."
"อย่ายุ่งกับมันอีก" พี่ดินสั่งย้ำเสียงแข็ง เขายืนมองหน้าฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะก้าวขาเดินออกไปจากบ้านไป
มันรู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูกจริงๆ ที่รู้ว่าเขาจะไม่อยู่ไทย มันรู้สึกโล่งอกเหมือนได้อิสระกลับคืนมาเล็กน้อย ถึงมันจะกินเวลาแค่อาทิตย์เดียวก็ตาม
ฉันเดินไปนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ภายในบ้าน เอาแต่เงยหน้าขึ้นมองเพดาน แล้วค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
"คุณบัวครับ จะให้ผมซื้ออะไรมาให้หรือเปล่าครับ เดียวผมออกไปซื้อให้ เพราะคุณดินสั่งห้ามไม่ให้คุณบัวบอกไปไหน"
พี่ชาติเอ่ยถามฉันอย่างสุขุม นี่เขากะจะไม่ให้ฉันออกไปไหนงั้นเหรอ อีกแล้วเหรอ เฮ้อ....
"งั้
