2
1500 คำ
"ยะ..อย่าทำอะไรบัวเลยนะคะ..." ฉันพยายามร้องห้ามพร้อมกับขยับตัวถอยหนีเขาจนแผ่นหลังติดกับขอบเตียง
ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ นี่ฉันกำลังจะเขาโดนข่มขืนใช่ไหม ทำยังไงฉันถึงจะหนีออกไปจากที่นี่ได้นะ
หน้าตาหล่อเหลาของเขาช่างขัดกับการกระทำที่เลวทรามเลยจริงๆ
พรึ่บ!
ผู้ชายคนนั้นพุ่งเข้ามากระชากขาฉันอย่างแรง และแรงมากเสียจนทำให้ตัวฉันแถไปตามแรงกระชาก ก่อนที่เขาจะดันร่างของฉันให้นอนราบไปกับเตียงแล้วรีบขึ้นมาคร่อมทับตัวเอาไว้จนฉันดิ้นหนีไม่ได้
ฉันจ้องหน้าเขาน้ำตาคลอเบ้า ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างหนักจากความหวาดกลัว ฉันกลัวมากจริงๆ นะ สายตาของเขาที่มองมาทำเอาขนอ่อนตามร่างกายลุกชันไปทั้งตัว
"อย่าเล่นตัวสิผมไม่ชอบ เงินคุณก็ได้ไปแล้วนี่"
"งะ..เงิน คุณพูดเรื่องอะไร บะ..บัวไม่เข้าใจ"
เขากระตุกยิ้มมุมปากบางๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว หยดน้ำตาเอ่อล้นออกมาคลอเต็มสองข้างแล้วตอนนี้ แม่จ๋าช่วยบัวด้วย!
"คุณขายความบริสุทธิ์ไม่ใช่หรือไง ผมก็แค่ซื้อคุณมา แถมจ่ายเงินไปแล้วด้วย"
"ฮะ! ขะ..ขายความบริสุทธิ์?"
ฉันตกใจมากที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น ฉันเนี่ยนะจะไปทำเรื่องน่าอายแบบนั้นได้ยังไง มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ ฉันอาจจะเข้าห้องผิดเองก็ได้ คงต้องรีบอธิบายให้เขาเข้าใจแล้ว ก่อนที่เขาจะทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน
"คุณคะ บัวว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่"
"ไม่ต้องกลัว ผมจะทำเบาๆ"
"อย่านะ บัวไม่ได้ขายความบริสุทธิ์จริงๆ ปล่อยบัวไปเถอะนะคะ" ฉันพยายามอ้อนวอน แต่ดูแล้วเขาคงจะไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ
"คุณรับเงินไปแล้ว คิดจะเบี้ยวหรือไง" ดวงตาคมกริบของเขาเริ่มฉายแววไม่สบอารมณ์
"เงินอะไร บัวไม่รู้เรื่อง" ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ นี่ฉันต้องพูดยังไงเขาถึงจะเข้าใจกันนะ
"ผู้หญิงที่เข้ามาในห้องนี้ ถ้าไม่โดนผมเอาก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป"
"คุณฟังบั...(อุ๊บ) "
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจนจบประโยค ริมฝีปากหนาก็ประทับลงมาที่ริมฝีปากของฉันทันที ฉันพยายามดิ้นพร้อมกับทุบตีแผ่นหลังกำยำของเขา ทว่าเพียงครู่เดียวเขาก็รวบมือของฉันให้ชูขึ้นเหนือศีรษะ
"อื้อ อื้อ" ฉันส่งเสียงท้วงในลำคอ เพราะเขาจูบฉันแรงมากเสียจนรู้สึกเจ็บไปทั่วริมฝีปาก แถมยังได้กลิ่นคาวเลือดอีกต่างหาก
สักพักเขาก็ยอมถอนจูบออกแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่งเตรียมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก
"ยะ อย่าทำอะไรบัวเลยนะคะ บัวขอร้อง บัวแค่มาทำความสะอาดห้อง มะ ไม่ได้มาทำอะไรแบบที่คุณว่าจริงๆ..." ฉันพยายามที่จะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล
ผู้ชายตรงหน้าค่อยๆ ถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างใจเย็น ขณะที่สายตาเย็นชาจับจ้องมาที่ฉันอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ยอมละไปไหน
ฉันใช้โอกาสในตอนที่แขนขาเป็นอิสระ รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ประตูห้องอย่างไม่คิดชีวิต แต่ก็ยังไม่พ้นถูกเขาวิ่งตามมาลากกลับไป ทั้งยังเหวี่ยงร่างฉันลงบนเตียงอย่างรุนแรงอีกต่างหาก
ทำไมเขาถึงไม่ฟังฉันบ้างเลย...
"ผมเริ่มจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ คิดว่าค่าตัวคุณมันถูกๆ หรือไง ผมคงไม่ปล่อยให้เงินสิบล้านที่ผมเสียไปให้กับคุณต้องสูญเปล่าหรอกนะ กอบัว!"
"ค..คุณพูดเรื่องอะไร บัวไม่เข้าใจ ปล่อยบัวไปเถอะบัวขอร้อง...ฮึก" ฉันร้องไห้อ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาที่ไหลอาบเต็มใบหน้า ก็ได้แต่หวังว่าคงจะมีสักเสี้ยวนาทีนึงที่เขาจะรู้สึกสงสารและเห็นใจฉันบ้าง
ฉันควรจะทำยังไงดี มันรู้สึกมืดแปดด้านไปหมดเลยตอนนี้ ฉันกลัวมากจริงๆ อยู่ดีๆ ก็โดนคนแปลกหน้าคุกคาม เขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กัน ไอ้เรื่องเงินเรื่อง เรื่องขายความบริสุทธิ์อะไรนั่น มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันทั้งนั้น แต่เขาไม่ยอมฟังฉันอะไรเลย
"ไม่ต้องร้องสาวน้อย ผมจะไม่ทำให้คุณกลัวผมไปมากกว่านี้หรอก"
พูดจบเขาก็โน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอของฉัน แถมยังตรึงมือทั้งสองข้างเอาไว้ไม่ให้ขัดขืน แม้ว่าฉันจะดิ้นรนหรืออ้อนวอนเขายังไงมันก็ไม่ได้ผล
สักพักเขาก็ปล่อยมือทั้งสองข้างของฉันให้เป็นอิสระ จากนั้นเขาก็...
แคว่ก!
เสื้อของฉันถูกฉีกกระชากจนขาดออกจากกันอย่างง่ายดาย แม้กระทั่งเสื้อชั้นในของฉันก็ถูกเขาปลดออกอย่างชำนาญ
"ฮึก...อย่าทำแบบนี้ บัวขอร้อง คุณกำลังเข้าใจผิดจริงๆ ฮือ" ไม่รู้ว่าฉันขอร้องเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้ว ทว่าเขาก็ยังคงเมินเฉย มิหนำซ้ำยังโน้มใบหน้าลงมาใช้ปลายลิ้นไล้เลียเนินหน้าอกของฉันอย่างหื่นกระหาย
"ยะ อย่า ฮึก...." ฉันพยายามจะดันตัวเขาออกแล้วดิ้นหนี แต่ก็ถูกเขากดทับด้วยร่างกำยำ ทำให้ไม่สามารถหลุดพ้นจากการกักขังของเขาได้
และเหมือนว่าเขาคงจะเริ่มหมดความอดทนกับฉันแล้ว สายตาเย็นชาคู่นั้นแปรเปลี่ยนเป็นดุดันก่อนที่เขาจะตะคอกออกมา
"หยุดร้อง รำคาญ!"
ฉันรีบเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเสียงสะอื้นดังเล็ดลอดออกมาจากลำคออยู่ดี
ทำไมชีวิตของฉันถึงต้องมาเจอกับเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย ฉันตั้งใจจะมาทำงานหาเงินแท้ๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าแม่รู้เรื่องนี้แล้วจะผิดหวังในตัวฉันมากแค่ไหน
เขาคนนั้นยังทำเรื่องเลวทรามต่อไปโดยไม่คิดที่จะหยุดด้วยการใช้ปลายลิ้นสากหยอกล้อกับยอดจุกสีชมพูของฉันอย่างหื่นกระหาย ฉันได้แต่นอนนิ่งปล่อยให้เขาทำไปอย่างนั้นทั้งน้ำตา
ฉันไม่รู้ว่าจะหยุดยั้งสถานการณ์ที่เลวร้ายในตอนนี้ได้ยังไงแล้วจริงๆ เพราะต่อให้พูดอะไรออกไปเขาก็คงจะไม่ยอมฟัง
ตอนนี้ร่างกายของฉันกำลังโป๊เปลือยเพราะถูกเขาถอดเสื้อผ้าออกไปจนหมด
"คุณสวยมากเลยกอบัว ผมชักอยากจะสัมผัสคุณมากกว่านี้ซะแล้วสิ" เขามองร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉันตาไม่กะพริบอย่างหื่นกาม ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องถุงยางบนหัวเตียงมาฉีกออกแล้วสวมใส่ที่ท่อนเอ็นอันเขื่อง
"ปล่อยบัวไปเถอะนะคะ...บัวขอร้อง" ฉันตัดสินใจร้องขอความเมตตาจากเขาอีกสักครั้ง แม้จะรู้ดีกว่าโอกาสรอดแทบจะเป็นศูนย์แต่ก็ยังอยากที่จะลองดู
ทว่าสิ่งที่ฉันได้แทนคำตอบคือการกระทำของเขาที่เหี้ยมโหดราวกับเสือที่กำลังจะตะครุบเหยื่อแล้วฉีกเนื้อกินอย่างไม่ใยดี
เขาเสียบลำรักอันใหญ่ที่สวมถุงยางแล้วเข้ามาในความอ่อนนุ่มของฉันอย่างแรง
กึด!
ราวกับได้ยินเสียงฉีกขาดของเยื่อพรหมจรรย์ดังก้องอยู่ในหู ฉันกำสองมือกับผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่เพราะมันรู้สึกเจ็บมาก เหมือนใจจะขาดเอาเสียให้ได้
กึด!
เขาพยายามจะยัดเยียดกายแกร่งของตัวเองเข้ามาอย่างตั้งใจ โดยไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของฉันเลย
"อ๊า ทำไมมันเข้ายากจังวะ" เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะรวบรวมแรงกระแทกเอวเข้ามาอีกครั้งจนในที่สุดก็สามารถแทรกลำกายเข้ามาข้างในได้จนสุดความยาว
กึด! พรวด!
"กรี๊ด~ อึก..."
ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ความรู้สึกมันเหมือนกับว่าตรงนั้นของกำลังฉีกขาดออกจากกันเพราะการกระทำที่ดิบเถื่อนของผู้ชายตรงหน้า
"อ๊า~ซี๊ด อย่าเกร็งสิมันปวด" เขาจ้องฉันด้วยใบหน้าเหยเกพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
จากนั้นสะโพกสอบก็ค่อยๆ โยกเข้าโยกออกอย่างช้าๆ ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังรู้กสึกเจ็บมากอยู่ดี ฉันพยายามที่จะใช้มือค้ำดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา แต่ก็ถูกเขาใช้มือมารั้งเอวของฉันไว้ ก่อนจะเริ่มกระแทกสะโพกเข้าออกอย่างเร็วรัว
"ฮึก..เจ็บ บัวเจ็บ อะ เอามันออกไป"
- ผู้เขียน
