PLAY WITH ME04:โดนดุ
2131 คำ
PLAY WITH ME 04
*********************************
“อะไรจะซวยขนาดนี้นะ”
ฉันกลับมาที่ห้องแล้วเอาน้ำแข็งประคบแขนตัวเองเอาไว้ไม่ให้มันช้ำเพราะเย็นนี้พ่อจะแวะมาหาฉัน
ที่พ่อจะมาหาฉันเพราะพ่อแวะมาทำธุระที่นี่พอดี ฉันไม่อยากให้มันช้ำเพราะถ้าพ่อรู้ว่าเป็นฝีมือของใครคงได้ตามไปหาเรื่องพี่มังกรแน่ๆ
ฉันนั่งอยู่ในห้องตัวเองแล้วเงยหน้ามองรูปพี่มังกรที่ติดเต็มห้องไปหมด มันเป็นรูปแอบถ่ายหมดเลยเป็นร้อยๆ รูปเลยล่ะ แบบว่าถ้าไม่ได้เห็นตัวจริงก็เห็นเขาแค่ในรูปก็ยังดี
ฉันยิ้มออกมาแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา เฮ้อ พูดถึงเรื่องพี่มังกรฉันเองก็เหนื่อยนะไม่ใช่ไม่เหนื่อย
ไอ้ที่วิ่งตามเขาแล้วเขาไม่สนใจอ่ะ ที่บอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเลยที่เขาด่าเขาไล่ ฉันแค่พูดปลอบใจตัวเองไปเท่านั้นเองแหละ
ใครบ้างล่ะที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยที่คนที่เราชอบมากๆ มาไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาอ่ะ
ไหนจะสีหน้าและแววตาของเขาที่มองเหมือนเห็นฉันเป็นขี้นี่แบบโคตรเจ็บอ่ะ แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มบอกตัวเองว่าไม่เป็นอะไรแล้วตามเขาต่อไป
ฉันคงได้แม่มาเยอะมั้งที่เป็นคนมีความอดทนสูงอ่ะ ฉันเคยได้ยินจากน้าเหมยนะที่บอกว่าเมื่อก่อนพ่อชอบทำร้ายแม่แต่แม่ก็ยอมพ่อมาตลอด ยอมให้ทำร้ายร่างกายและจิตใจ
ฉันก็เลยกลายเป็นคนที่มีความอดทนสูงต่อการโดนด่าไง ก็ไม่แน่หรอกโดนมากๆ มันก็อาจจะไม่ไหวก็ได้ไง
ตอนนี้ฉันยังทนได้แต่ต่อไปก็ไม่แน่เหมือนกัน เพราะขีดความอดทนของคนเรามันก็มีขีดจำกัด
แต่ฉันก็บอกกับตัวเองว่าถ้ารักเขาก็ต้องอดทน อดทนจนกว่าจะสำเร็จ นี่ขนาดเจ็บตัวหนักขนาดนี้ก็ยังทนได้เลยคิดดูแล้วกันว่าฉันอึดขนาดไหน
โดนด่าว่าเป็นแรดที่มีหลายนอก็ยังยิ้มได้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงร้องไห้เลิกตามไปนานแล้วล่ะ แต่ฉันยังอยู่ยงคงกระพันไง
บางครั้งฉันก็อยากเกิดเป็นแรดนะเพราะพี่มังกรชอบพูดถึงแรดบ่อยๆ แสดงว่าในหัวของเขาก็คงต้องมีเรื่องแรดบ้างแหละ
เพราะถ้าฉันเป็นแรดฉันก็จะได้อยู่ในหัวของเขาบ้างไง แต่สิ่งที่อยากเป็นมากกว่าแรดก็คืออยากเกิดเป็นกางเกงในตัวโปรดของเขามากกว่าจะได้อยู่ใกล้ไข่เขาอ่ะ
อีบ้า คิดได้ไงเนี่ย คิดเองก็เขินเองอยู่คนเดียวประสาทป่ะล่ะ ทั้งที่เพิ่งโดนเขาทำร้ายมาหมาดๆ เลย
หลังจากที่นั่งประคบเย็นอยู่ประมาณสองชั่วโมงฉันก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อพ่อโทรมาบอกว่ากำลังจะถึงหอแล้ว
ฉันลงมารอพ่อข้างล่างก็เห็นว่ามีรถตู้สีดำเงามาจอดที่หน้าหอพอดี คนขับรถลงมาเปิดประตูให้ฉัน
ทันทีที่เห็นหน้าพ่อฉันเข้าไปกระโดดกอดด้วยความคิดถึง ฉันเป็นคนที่ติดพ่อมากเพราะเด็กๆ พ่อจะอยู่กับฉันเป็นส่วนใหญ่ แม่เองก็อยู่นะแต่ฉันติดพ่อมากกว่า เพราะเวลาที่อ้อนพ่อแล้วได้ทุกอย่างเลย
แต่เวลาที่อ้อนแม่น่ะแม่ชอบดุฉันอ่ะ พ่อเองก็กอดฉันแน่นมากเหมือนกัน พ่อฉันเนี่ยโคตรหล่อเลยอายุมากแล้วก็ยังดูดีไม่เปลี่ยน
พ่อพาฉันมากินข้าวที่ร้านอาหารชั้นดาดฟ้าหรูหรามาก นานๆ ทีเราถึงจะได้เจอกันเพราะฉันไม่ค่อยได้กลับบ้าน
ฉันเป็นคนขี้เกียจขับรถแต่พอพ่อบอกว่าจะให้คนขับรถมารับ ฉันก็รีบปฏิเสธทันทีเพราะไอ้ที่ไม่ยอมกลับบ้านเหตุผลของฉันก็คือตามติดพี่มังกรไง
“คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ”
“คิดถึงแล้วทำไมไม่กลับบ้านบ้างล่ะ แม่บ่นคิดถึงหนูทุกวัน”
“ก็วิดีโอคอลคุยกันตลอดนี่ค่ะ ว่าแต่คุณแทนมาทำธุระอะไรที่นี่คะ คงไม่ได้มาหาสาวที่ไหนหรอกใช่มั้ย?”
“แก่แดดนะเรา”
พ่อยิ้มให้ฉันแล้วเอื้อมมือมาลูบผมฉันเบาๆ ก็พ่อฉันหล่อขนาดนี้ก็คงต้องมีสาวๆ เข้าหาบ้างล่ะ
บางทีน้าเหมนยังมาบ่นให้ฉันฟังเลยว่าพ่อของฉันน่ะเจ้าชู้ ต่อให้จะมีลูกมีเมียแล้วก็อาจจะแอบไปกินข้างนอกก็ได้
อืม ฉันเองก็รู้แต่ฉันก็ไม่ได้บอกแม่หรอกเพราะไม่อยากให้แม่เสียใจ เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายน่ะ
ขอแค่พ่อยังรักฉันกับแม่และให้ความสำคัญแค่ฉันกับแม่ก็โอเคแล้ว
“เรียนวันนี้เป็นไงบ้าง?”
“ก็ดีค่ะ ลูกพ่อเก่งอยู่แล้ว”
“อย่าเกเรจนเรียนไม่จบเข้าใจมั้ย?”
“ระดับนี้แล้วไม่ให้พลาดหรอกค่ะ”
“หึ ลูกคนนี้เหมือนแม่ไม่มีผิดเลย”
“กินข้าวเสร็จแล้วพ่อจะกลับเลยเหรอคะไม่ค้างกับหนูเหรอ?”
“หนูก็รู้ว่าแม่เราเป็นคนยังไง เดี๋ยวนี้ถ้าพ่อกลับช้าไม่ตรงเวลาจะเป็นยังไง”
ฉันหัวเราะในความกลัวเมียของพ่อ เมื่อก่อนทำไมชอบทำร้ายแม่จังอ่ะ น้าเหมยเล่าให้ฟังชนิดที่ว่าฉันนึกภาพออกเลยล่ะ ว่าตอนนั้นแม่ต้องเจ็บมากเลยนะเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ
แต่พอมาตอนนี้สงสัยกรรมจะตามสนอง เพราะแม่เริ่มมีสังคมมากขึ้นและแต่งตัวสวยทุกวันทำให้พ่อหวงแม่มาก
น้าเหมยยังเล่าให้ฉันฟังอีกว่าตั้งแต่ที่แม่ตั้งท้องฉันพ่อก็เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจนมาถึงตอนนี้
พ่อเอื้อมมือมาจับแขนฉันข้างที่เจ็บทำให้ฉันเผลอร้องออกมาเพราะมันยังเจ็บอยู่ เมื่อกี้พ่อกำลังจะดึงฉันเข้าไปกอดไง
“โอ๊ยยย”
“เป็นไรมอร์แกน?”
พ่อตกใจมากรีบเข้ามานั่งข้างฉันแล้วจับแขนข้างที่ฉันเจ็บขึ้นมาดู ฉันตั้งใจใส่เสื้อแขนยาวเอาไว้เพื่อปิดบังรอยช้ำตอนนี้มันยังไม่ได้ช้ำมากแต่พรุ่งนี้มันจะต้องเป็นสีม่วงเขียวแน่นอนเลย
พ่อมองแขนฉันแล้วเงยหน้าถามว่าไปทำอะไรมาทำไมมันช้ำแบบนี้ ฉันก็เลยโกหกไปว่าเมื่อเช้าเดินชนขอบโต๊ะ
พ่อหรี่ตามองฉันเหมือนไม่เชื่อ จะบอกอะไรให้พ่อฉันน่ะเป็นคนฉลาดเรื่องแค่นี้เขาดูออกไม่ยากหรอก แต่ฉันก็พยายามพูดว่าไม่ได้มีใครทำอะไรฉันเลย
“หนูเดินชนขอบโต๊ะเมื่อกี้ค่ะ”
“เหรอ?”
“ไม่ได้มีใครทำอะไรหนูหรอกค่ะ หนูเดินชนขอบโต๊ะเองจริงๆ”
“พ่อไม่ได้ถามว่าใครทำอะไร พ่อถามแค่ว่าไปโดนอะไรมา?”
ฉันคงกลัวเลยพูดมากไป ทำให้พ่อมองหน้าฉันอย่างคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้และคำตอบนั้นจะต้องเป็นความจริงด้วย
พอเห็นว่าฉันเงียบพ่อก็คงรู้แล้วล่ะว่าใครที่เป็นคนทำ พ่อกัดฟันขึ้นมาเหมือนเขาโกรธที่พี่มังกรทำร้ายฉันแบบนี้
พี่มังกรไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก ตอนนั้นฉันแกล้งเขาเองเขาก็คงจะตกใจเลยเผลอผลักฉันแรงไปหน่อยแค่นั้นเองแหละ
ฉันไม่อยากให้พ่อไปเอาเรื่องพี่มังกรเพราะมันจะทำให้เขาเกลียดฉันจนไม่อยากมองหน้าฉัน
แค่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เขาชอบฉันแล้วเนี่ย เข้าใจพ่อนะว่าที่โกรธเพราะอะไร
พ่อเลี้ยงฉันมาอย่างดีไม่เคยตีฉันเลยจะมีก็แต่แม่แหละที่ตีฉันอ่ะ มันก็เลยทำให้พ่อโกรธมากที่คนอื่นมาทำร้ายลูกตัวเองแบบนี้
“พ่อเคยเตือนมันไปแล้วนะว่าอย่าทำให้ลูกพ่อต้องเจ็บ เพราะถ้าลูกเจ็บมันก็ต้องเจ็บ”
“พี่มังกรไม่ได้ทำอะไรหนูจริงๆ ค่ะ”
“เหรอ แล้วหมาที่ไหนมันทำให้แขนลูกพ่อช้ำขนาดนี้”
“คือว่า…”
“ถ้าเตือนไปแล้วไม่ฟัง งั้นมันก็ต้องเจ็บเหมือนที่ลูกเจ็บ”
“ไม่ได้นะคะ หนูไม่อยากเห็นพี่มังกรต้องเจ็บอ่ะ ที่จริงหนูผิดเองแหละที่ไปถอดเสื้อผ้าเขาก่อน เขาก็เลยตกใจผลักหนูแล้วแขนมันก็ไปโดนขอบโต๊ะเท่านั้นเอง”
ฉันก้มหน้ายอมบอกความจริงกับพ่อว่าลูกของพ่อคนนี้เองแหละที่แรดไปให้ท่าเขาแล้วผลลัพธ์มันก็ออกมาเป็นแบบนี้ พี่มังกรไม่ได้ผิดอะไรเลยจริงๆ
“อะไรนะ?”
ฉันเงยหน้ามองพ่อที่ทำหน้าไม่พอใจมากที่ฉันทำตัวนิสัยไม่ดีแบบนี้ ก็กะว่าจะไม่บอกหรอกนะแต่ก็กลัวว่าพ่อจะไปหาเรื่องพี่มังกรจริงๆ พ่อฉันเป็นคนหัวร้อนง่ายมาก
ใครที่ทำให้เขาไม่พอใจนะไม่รอดสักคน พ่อจับไหล่ฉันทั้งสองข้างให้หันไปมองสบตากับเขา
เรื่องที่ฉันบอกว่าไปถอดเสื้อผู้ชายก่อน ก็รู้แหละว่าพ่อแม่ไม่เคยสอนให้ทำฉันก็ไม่ได้คิดจะทำจริงๆ นะฉันแค่จะแกล้งพี่มังกรเท่านั้นเองไม่ได้คิดจะไปถอดเสื้อเขาจริงๆ หรอก
“พ่อเคยสอนให้หนูทำแบบนั้นเหรอมอร์แกน แม่งแรดเหมือนแม่เลยว่ะ”
“เปล่าๆ หนูไม่ได้แรดหนูแค่เกือบแรดเท่านั้นเองค่ะ”
ฉันส่ายหน้าปฏิเสธที่โดนพ่อด่าว่าแรดทันที ฉันไม่ได้แรดเพราะถ้าแรดก็คงไปนอนอ้าขาให้ผู้ชายแล้วล่ะ
แต่ที่ทำอยู่ก็แค่เกือบแรดเอง อย่างฉันน่ะยังไม่เข้าขั้นแรดหรอก หรืออาจจะแรดแต่แรดนิดหน่อยพอ เอาไว้ให้เสียตัวก่อนค่อยเรียกแรดเต็มตัว
พ่อทำหน้าดุใส่ฉันแล้วชี้หน้าคาดโทษเอาไว้อย่างหนักเลยล่ะที่ฉันทำตัวไม่รักดีแบบนี้
ก็รู้นะว่าตัวเองทำตัวไม่น่ารักทั้งที่พ่อก็คอยบอกมาตลอดแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันรักพี่มังกรและอยากได้เขาด้วย ถ้าฉันถอยตอนนี้ก็เท่ากับว่าสี่ปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายเลยไง
“นี่จะเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย ถ้าเรายังไม่เลิกทำแบบนี้พ่อจะจับล่ามโซ่ไว้ที่บ้านไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย พ่อตามใจเราก็จริงแต่พ่อไม่เคยสอนให้เราไปทำแบบนั้น”
“…”
“เข้าใจมั้ยมอร์แกน?”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
ฉันก้มหน้ามองพื้นโดยที่ไม่เถียงอะไร ฉันรู้ว่าพ่อเป็นห่วงฉันกลัวว่าจะพลาดท่าพี่มังกร
แต่ฉันก็อยากพลาดท่าเขาสักวันเหมือนกันนะเผื่อว่าถ้ายอมเขาแล้วเขาอาจจะชอบฉันขึ้นมาก็ได้
เรื่องเซ็กส์เดี๋ยวนี้น่ะมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วล่ะขอแค่ป้องกันก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไรแล้ว
ส่วนเรื่องที่พ่อบอกให้เลิกทำน่ะฉันคงทำให้พ่อไม่ได้หรอก ก็แค่ไม่ต้องไปเล่าให้พ่อฟังพ่อก็ไม่รู้แล้ว
อีกอย่างพ่อก็ไม่ค่อยได้มาหาฉันเท่าไหร่ด้วย นานๆ ถึงมาที ฉันไม่อยากทำให้พ่อไม่สบายใจก็เลยรับปากส่งๆ ไปงั้นแหละ
ฉันเงยหน้ามองพ่อก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเอาใจทำให้พ่อที่ทำหน้าบึ้งตึงยิ้มออกมาได้แล้ว
ฉันรู้นะว่าที่พ่อดุฉันแบบนี้เป็นเพราะว่าเป็นห่วงฉันและไม่อยากให้ฉันทำตัวไม่ดี แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทำให้พ่อแม่เสียใจหรอกนะฉันรู้ว่าตัวเองควรทำได้แค่ไหน
ขอบเขตของตัวเองมีมากเท่าไหร่ด้วย พ่อหวงฉันมากเพราะฉันเป็นลูกคนเดียวเลยทำให้พ่อไม่ยอมให้ใครได้มาทำร้ายฉันได้ไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจ
แต่พ่อก็ต้องเข้าใจด้วยนะว่าฉันโตแล้วและฉันก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง
“พ่อรักหนูนะมอร์แกน”
“หนูก็รักพ่อค่ะ”
- ผู้เขียน
