“พูดมาก ทาน ๆ เข้าไปได้แล้ว ฉันจะได้นอนพักเสียที เหนื่อยมาทั้งวัน” กุมภัณฑ์บ่นอย่างหัวเสีย พร้อมกับตักอาหารเข้าปาก
“ก่อนนอน อย่าลืมอาบน้ำชำระร่างกายด้วยนะคะ เหม็น” เธอว่าพลางพร้อมกับเคี้ยวอาหารไปพลาง
“ฉันขอนอนในห้อง” เขาบอกกับหญิงสาว
“แค่ก ๆ” โมราห์สำลักข้าว เจ้าตัวรีบดื่มน้ำอย่างไว
“วะ ว่าอะไรนะคะ จะนอนในห้อง แล้วหนูจะไปนอนไหน นี่มันห้องของหนู ค่าเช่าหนูก็ต้องทำงานจ่ายเอง พี่กุมภ์ไม่ได้ช่วยหนูจ่ายสักบาท” เมื่อดื่มน้ำให้คายอาหารที่สำลัก เจ้าตัวก็เปิดปากถามทันที
“นั่นมันคือเรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวกับฉัน” เขายังคงก้มหน้าก้มตาทานอาหารที่อยู่ในจาน
“ต้องเกี่ยวซิ นั้นมันห้องนอนของหนู” เธอเถียงกลับ พร้อมกับค้อนสายตาเขียวปั๊ด
“หรือจะนอนด้วยกันดีล่ะ ฉันไม่ติดถ้าเธอจะนอนด้วย” เขาเหล่สายตามองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา
“ถ้าหนูไปนอนด้วย ต้องสัญญาว่าจะไม่ปลุกปล้ำหนู” สายตามาดมั่น มองเข้าไปที่นัยน์ตาของเขา
ส่วนเขานะเหรอ กลับยักคิ้วใส่หญิงสาวเป็นเชิงกวน ๆ
“ฉันไม่รับปาก อย่าลืมนะว่าฉันเป็นผู้ชาย” เขาตอบกลับ พร้อมกับวางจานที่ทานเสร็จเพียงไม่กี่คำ วางลงบนอ่างล้างจาน พลางก้าวขาเข้าห้องน้ำ เพื่อไปชำระร่างกายให้เรียบร้อย
ส่วนโมราห์เธอได้แต่นั่งหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ ไม่คิดว่าตนจะต้องมาอยู่กับผู้ชายแค่เพียงสองต่อสองในห้อง แถมเธอยังเป็นนักศึกษาเสียนี่
เวลาผ่านไปเพียงไม่นานโมราห์ได้ล้างถ้วยชามและอุปกรณ์การทำอาหารให้เรียบร้อย เพื่อจัดแจงตนเองไปพักผ่อน พร้อมกับเก็บแรงและสมองไว้เรียนในวันพรุ่งนี้
“นี่เธอ ขอผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าหน่อยซิ” เสียงดังกึ่งก้องมาจากห้องน้ำที่ติดกับห้องนอน ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องครัวพอดิบพอดี
“นี่กะว่ามาแค่ตัวเปล่า ๆ มาอาศัยอยู่กับหนูซินะ พี่กุมภ์เป็นลูกเต้าของใครกันนะ จะโทร.ไปฟ้องซะให้เข็ด” เจ้าตัวบ่นงุบงิบ ๆ
“บ่นอะไรยัยบ้า ฉันได้ยินนะ” เขาที่เปิดประตูห้องน้ำเพียงแค่ให้พอเห็นหน้า
“รู้แล้วน่า แล้วช่วยเข้าไปอยู่ในห้องน้ำด้วย หนูไม่อยากจะเห็นหนอนน้อย มันอุจาดตา” เธอว่าพลางสาวเท้าออกจากอ่างล้างจาน แต่จู่ ๆ เขากลับทำสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดไม่ถึง
“ไหน หนอนน้อยตรงไหนกัน เธอมองให้ดี ๆ ซิ นี่มันอนาคอนดาชัด ๆ”
“กรี๊ดดดดด” โมราห์กรีดร้องลั่นห้อง พลางเอามือปิดหน้าปิดตาเอาไว้ “พี่กุมภ์ น่าเกลียดกลับเข้าไปในห้องน้ำตามเดิมเลยนะ หนูไม่อยากจะฝันร้าย ฮืม...” โมราห์ใช้มือข้างที่ไม่ถนัดปัดป่ายไปมา ไล่ให้เขากลับเข้าห้องน้ำไปตามเดิม
ก็ชายหนุ่มดันออกมายืนอยู่หน้าห้องน้ำโต้ง ๆ โดยที่ไม่มีอะไรปกปิด อีกอย่างร่างกายของเขาเปียกน้ำชุ่มไปหมด แถมไอ้หนอนน้อยที่โมราห์ว่าเขา กลับออกมาจ๊ะเอ๋กันซึ่ง ๆ หน้า เล่นเอาหัวใจของหญิงสาวแทบจะขาดใจ ก่อนที่เจ้าตัวจะไปหลบอยู่หลังโต๊ะทานอาหาร พลางขยับตัวลงไป นั่งแมะอยู่บนพื้น
“อะไรกัน คิดว่าอยากจะดูอนาคอนดาของฉันซะอีก อยากได้อยากโดนก็บอกมาซิ ไม่เห็นจะต้องเขินอายเลย” เขาว่าพลางสาวเท้าไปใกล้ ๆ หญิงสาว
“อ๊ายยยยย อย่าเข้ามาใกล้หนูนะ ไม่งั้นหนูจับเอามีดสับ ๆ แน่” เจ้าตัวที่นั่งแอบอยู่หลังโต๊ะ กล่าวออกมา
ลมหายใจที่กระเพื่อมตรงหน้าอกมีความถี่มากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อโมราห์ได้ยินเสียงฝีเท้าของชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับเสียงหยดน้ำที่แตะลงบนพื้นห้อง
“อะไรกัน แค่นี้ถึงกลับต้องแอบเลยเหรอ เธอนี่มันเด็กอ่อนหัดชะมัด” กุมภัณฑ์หยุดเดินเมื่อมาถึงจุดที่โมราห์นั่งแอบเขา
“นะ น่าเกลียด การที่มายืนแก้ผ้าโต้ง ๆ มะ มายืนโชว์หนอนน้อย มะ มันน่าภูมิใจตรงไหนกัน” เสียงลมหายใจที่เป่ารดบนฝ่ามือน้อย ๆ ทำให้กุมภัณฑ์รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าของเขามันน่าแกล้งขนาดไหน
“คำก็หนอนน้อย สองคำก็หนอนน้อย เดี๋ยวก็ให้จับหนอนน้อยซะเลย” สิ้นเสียงกุมภัณฑ์ เขาก็ได้ไปยืนอยู่ตรงหน้าของโมราห์ และค่อย ๆ ย่อเข่าตนเองลงมา
ลมหายใจเป่ารดตรงฝ่ามือของโมราห์ ที่เจ้าตัวพยายามนำมาปิดเปลือกตาเอาไว้ แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เมื่อเขาได้จับอนาคอนดาแตะลงเบา ๆ บนหลังมือของหญิงสาว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา
“กรี๊ดดดดด อะ เอามันออกไปนะ อ๊ายยยยย” โมราห์กรีดร้องเสียงดังลั่นห้องอีกครั้ง
เมื่อเนื้อแก่นกายนิ่ม ๆ ของกุมภัณฑ์แตะลงบนหลังมือ เธอสัมผัสได้ถึงหยดน้ำที่เกาะอยู่บนหนอนน้อยที่โมราห์กล่าวออกมา เจ้าตัวตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูก จู่ ๆ เธอก็สลบลงไปกองกับพื้นซะอย่างนั้น
“อ่อนหัดชะมัด ยัยเด็กคนนี้” ว่าแล้วเขาก็ช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขน พลางสาวเท้าก้าวเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับวางเธอลงบนเตียง
หึ! หึ!
เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่ม รอยยิ้มที่มุมปากผุดขึ้นบนใบหน้า พลางเอื้อมแขนไปดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาห่มให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็ได้หยิบผ้าขนหนูแถว ๆ นั้นมาเช็ดหยดน้ำบนร่างกายให้แห้ง พลางสาวเท้าไปยังตู้เสื้อผ้าที่อยู่ใกล้ ๆ