“จอดรถ! จอดเดี๋ยวนี้!”
เอี๊ยด!
แคเรียลบอกขึ้นเสียงดัง ก่อนรถที่เขานั่งอยู่จะเบรกดังสนั่น ดีที่ไม่มีรถตามหลังมา เพราะไม่อย่างนั้นอาจเกิดอุบัติเหตุเมื่อรถของเขานั้นหยุดกะทันหัน
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”
เจมส์ถามออกมาอย่างหวาดระแวงเพราะคิดว่ากำลังจะมีภัยมาถึงเจ้านายของเขา แต่แคเรียลไม่สนใจ เขาเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปโดยไม่พูดไม่จา
หมับ!
“ว๊าย!”
แคเรียล! เวรแล้วไง...
คาริสาที่เดินอยู่บนฟุตบาทหลังจากซื้อกาแฟเสร็จถึงกับตกใจจนแก้วกาแฟหล่นจากมือ เมื่ออยู่ดีๆแคเรียลก็มาปรากฏตรงหน้าของเธอพร้อมทั้งจับแขนของเธอเอาไว้แน่นอีก
“เธอ...เป็นเธอใช่ไหม?”
แคเรียลถามขึ้นพร้อมกับมองคาริสาด้วยสายตามีคำถาม เพราะเธอเหมือนผู้หญิงที่บาดเจ็บแล้วมาหมดสติอยู่หน้าเซฟเฮาส์ของเขาไม่มีผิด แต่ติดตรงที่เธอไม่มีบาดแผลทำให้เขาไม่แน่ใจ
“คะ...คุณจำผิดแล้วล่ะค่ะ ฉัน เอ่อ ฉันไม่เคยเจอคุณที่ไหน ขอโทษนะคะ ปล่อยฉันเถอะ”
คาริสารี
