อริเก่า
2135 คำ
เช้าวันต่อมา คิมชินมาหาเควินที่ห้องพักเพื่อรายงานเรื่องที่ลูกน้องของเขาได้ตัวเฮเลนมา ทำเอาเควินถึงกับหันไปมองอย่างไม่พอใจที่ทำงานเกินคำสั่งของเขา
“พอดีเธอหนีออกมาแล้วคนของเราเจอเข้าครับ ตอนนี้อยู่ที่เซฟเฮาส์ลับ นายใหญ่จะให้ปล่อยเธอไปหรือว่าขังเอาไว้ก่อน...”
คิมชินบอกขึ้นเมื่อเฮเลนช่างพยศและดื้อดึง เธอไม่ยอมกินข้าวกินน้ำเอาแต่ตะโกนให้ปล่อยตัวจนต้องเอาผ้ามัดปิดปากเอาไว้
“เธอเป็นใครกันแน่ ทำไมมันถึงต้องจับตัวไป แล้วมันไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเหรอ?”
“ครับ แค่จับไปแต่ไม่ได้ทำอะไรเลยจนเธอหนีออกมาครับ”
เควินนั่งลงพร้อมกับเปิดทีวีเพื่อดูข่าว และตอนนี้มันก็กำลังเสนอข่าวงานเลี้ยงเมื่อคืน ซึ่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต เควินมองรูปที่โชว์หราอยู่หน้าจอพร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อผู้หญิงตรงหน้าช่างถูกใจเขาเหลือเกิน
“ใคร?”
“ครับ...เอ่อ เห็นว่าเป็นนางแบบของเครื่องเพชรแบรนด์นั้นครับ”
“หึหึ น่าสนใจดีนี่”
พอเห็นผู้หญิงที่ถูกใจทีไร เจ้านายของเขาเป็นอารมณ์ดีทุกที คิมชินถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเจ้านายดูอารมณ์ดีขึ้นแล้วตอนนี้
“ไปพาผู้หญิงคนนั้นมา ฉันต้องแน่ใจว่าไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดถ้าเกิดปล่อยเธอไป”
และคิมชินก็โทรไปสั่งให้พาเฮเลนเข้ามาพบเควิน เมื่อไม่อยากให้เป็นปัญหาจากการเข้าไปยุ่งกับการหายตัวไปของเธอ
“นายครับ เธอมาแล้วครับ”
“อืม เข้ามา”
คิมชินพาเฮเลนเข้ามาในห้องพักของเควิน และพอเขาเห็นเธอ เควินถึงกับคาดไม่ถึง เมื่อเขาพึ่งเห็นเธอในข่าว นางแบบเครื่องเพชรราคาหลายร้อยล้านคนนั้นคือเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้
“ทำไมพวกนั้นถึงจับตัวคุณไป”
เควินถามขึ้น ก่อนที่คิมชินจะเอาผ้าที่ปิดปากของเธออยู่ออก
“ก็ถามลูกน้องคุณดูสิว่าจับฉันมาทำไม?”
“นี่คุณ ลูกน้องผมแค่ช่วยคุณมาจากพวกนั้น คุณรู้ไหมพวกที่จับตัวคุณไปน่ะ มาเฟียเลยนะ”
“แล้วพวกคุณต่างจากพวกนั้นตรงไหน ช่วยฉันแล้วพามาขังเอาไว้ ไม่ต่างกันเลยสักนิด”
และเควินก็ต้องลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้พร้อมจ้องมองเฮเลนด้วยสายตาเอาเรื่อง เหมือนกับว่าเขาไม่ควรยื่นมือเข้าไปช่วยเธอจริงๆ
“เธอนี่รนหาเรื่องจริงๆ...เอาไปส่งคืนให้พวกนั้น ฉันไม่อยากยุ่ง”
และเควินก็ตัดสินใจที่จะส่งเฮเลนกลับไป เพราะไม่ชอบความอวดดีแบบไม่เจียมตัวของเธอ เขาไม่จำเป็นต้องช่วยเธอด้วยซ้ำ ยิ่งได้ฟังที่เธอพูดเขายิ่งแน่ใจว่าเขาตัดสินใจผิด
“นี่คุณ! จะส่งฉันกลับทำไมห๊ะ? ก็แค่ปล่อยฉันไปไม่ได้รึไง”
เฮเลนรีบบอก เมื่อดูท่าเขาจะไม่ได้พูดเล่น ส่วนเควิน เขามองเธออย่างไม่อยากเชื่อว่าขนาดถูกจับตัวมาอย่างนี้เธอยังไม่ได้มีแววตาหวาดกลัวหรือกระวนกระวายเลยสักนิด
“หึหึ พวกนั้นอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าคุณอยู่กับผม ถ้าเกิดปล่อยไปง่ายๆผมก็มีเรื่องโดยไม่รู้ตัวน่ะสิ”
“นายใหญ่ครับ...คนของเรารายงานมาว่าพวกนั้นกำลังออกตามหาเธอไปทั่ว...แล้ว...พวกนั้นเป็นคนของ แคเรียล ครับ...”
“หือ?...แคเรียลเหรอ?...แน่ใจนะ”
“ครับ”
ขณะกำลังคิดหนัก คิมชินก็เดินเข้ามากระซิบบอกเรื่องที่ลูกน้องของเขาไปสืบมาจนรู้ว่าคนที่จับตัวเฮเลนไปคือคนของแคเรียล อริเก่าของเควินเมื่อ 5 ปีก่อน
ทำไมกัน...ไอ้หมอนั่นจับตัวผู้หญิงคนนี้ไปทำไม...
และเควินก็หันไปมองเฮเลนอีกครั้ง เพราะเขารู้จักแคเรียลมากพอจะรู้ว่าถ้าไม่ใช่คนสำคัญจริงๆ ไม่มีทางที่แคเรียลจะทำแบบนี้แน่
“คุณเป็นใครกันแน่...บอกผมมาก่อนที่ผมจะส่งตัวคุณกลับไปหาหมอนั่น”
เขาถามขึ้นอย่างจริงจัง
“ฉันเป็นแค่นางแบบ ฉันถูกจ้างมาให้เดินแบบที่นี่แล้วก็ถูกจับ ถ้าเกิด เอ่อ คุณอยากได้เครื่องเพชร...ปล่อยฉันไปก่อนสิแล้วฉันจะบอกว่าฉันเอามันซ่อนไว้ที่ไหน”
เครื่องเพชรเหรอ?...หรือแคเรียลมันต้องการเพชรนั่น...
เควินถึงกับคิดหนัก หรือว่าแคเรียลจะต้องการเครื่องเพชรจริงๆ
“นายลองไปสืบดูว่าทำไมมันถึงต้องการตัวผู้หญิงคนนี้”
“ครับ แล้ว จะให้ผมพาเธอไปที่เซฟเฮาส์...”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“ครับ”
และคิมชินก็ต้องเดินออกไปโดยทิ้งเฮเลนเอาไว้กับเจ้านายหนุ่ม ที่ตอนนี้กำลังมองนางแบบสาวอย่างใช้ความคิด
“คุณไปทำอะไรให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างแคเรียลไม่พอใจถึงขั้นจับตัวไปรึเปล่า?”
เขาถามออกมา
“ไม่ ฉันเป็นแค่นางแบบ ไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายหรือยุ่งเกี่ยวกับมาเฟียหรอก ถ้าคุณไม่ได้เป็นคนจับฉันมาจริงๆ...อย่างน้อยก็น่าจะปล่อยฉันไป”
เฮเลนบอกขึ้นพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เธอพอรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่จับเธอมาในตอนแรก แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะช่วยเธอออกมาเพื่ออะไรกันแน่
“ไม่ได้ ถ้าเกิดพวกนั้นรู้ว่าคนของผมไปเอาตัวคุณมา ได้เกิดเรื่องใหญ่แน่”
“ก็ปล่อยฉันไปสิ ฉันไม่บอกพวกนั้นหรอกว่าคุณเป็นคนพาฉันออกมา...”
“เอาไว้ให้ผมแน่ใจก่อนว่าจะไม่เกิดผลกระทบอะไรกับคนของผม แล้วผมจะส่งคุณกลับบ้านเอง”
“แต่...”
“นั่นห้องน้ำ ไปจัดการตัวเองก่อนไป ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ทำอันตรายคุณแน่ อยู่กับผมคุณจะปลอดภัยแน่นอน”
เควินบอกออกมา ก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนของเขาส่วนเฮเลน เธอมองไปรอบๆห้องอันใหญ่โตอย่างหวาดระแวง ไม่คิดเลยว่าการรับงานต่างประเทศของเธอในครั้งนี้จะเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้นกับเธอ
ส่วนเควิน เขากำลังหาข่าวเกี่ยวกับการที่เฮเลนหายตัวไป แต่กลับไม่มีสื่อไหนออกข่าวเลยสักนิดทั้งๆที่เธอเป็นถึงนางแบบคนดัง
“หรือพวกนั้นขู่เอาไว้...มันต้องการจะทำอะไรกันแน่ ผู้หญิงคนนี้ไปทำอะไรเอาไว้...”
และเควินก็ต้องคิดหนัก เพราะดันเข้าไปยุ่งกับอริเก่าอย่างไม่รู้ตัว
“เฮ้อออ พี่รอร่าคงตามหาเราอยู่ใช่ไหม แล้วงานก็ต้องยกเลิกจนหมด แล้วพ่อล่ะ ติดต่อเราไม่ได้คงกังวลอีก เฮ้ออออ ใครกันที่จับตัวเรามา โอ๊ย! ฮือๆๆๆ จะบ้าตายอยู่แล้ว ฮือๆๆๆ”
เฮเลนที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำ รู้สึกหนักอึ้งจนต้องร้องไห้ออกมา เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอกลัวจนแทบบ้าตอนถูกจับตัวไป กลัวว่าชีวิตที่กำลังรุ่งโรจน์จะจบลงเพียงเท่านั้น เธอกลัวไปหมดทุกอย่างตอนที่ถูกจับเอาไว้โดยไร้อิสระ
และพอปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดออกมาแล้ว เฮเลนก็เดินกลับออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ เมื่อเธอไม่มีชุดเปลี่ยน ที่ใส่มาก็ยับเยินเกินทน
“คุณ...ฉันอยากได้ชุด...”
เธอเดินมาหาเควินที่ห้องของเขา แล้วบอกขึ้น ทำเอาคนที่กำลังนั่งทำงานถึงกับอ้าปากค้าง เพราะดันตกใจกับความสวยสดไร้เครื่องสำอางของเธอ
“เอ่อ ผมว่าชุดนั้นก็ดูดีนี่”
“คุณ!”
“นั่น ทั้งห้องมีแค่นั้น”
เขาชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่มากของเขา ก่อนเฮเลนจะเดินไปค้นหาชุดที่เธอพอใส่ได้ และทุกตัวก็ใหญ่เกินตัวเธอไปหมด จนสุดท้ายเธอได้ใส่แค่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงในของเขา ถึงแม้จะรู้สึกอายที่ต้องใส่มันแต่จะให้ทำยังไงได้เมื่อของเธอมันไม่ได้ซักมาตั้ง 2 วันขนาดนั้น
“แล้วตอนไหนคุณจะปล่อยฉันไป...ฉันมีอะไรหลายๆอย่างที่ต้องทำ ทั้งงาน ทั้งครอบครัวฉันล่ะ ไม่รู้ตอนนี้พวกเขาจะตามหาฉันวุ่นวายขนาดไหน”
“คุณมีแฟน...แล้วเหรอ?”
“ยัง ฉันหมายถึงพ่อฉันแล้วก็...นั่นแหละ อยู่ดีๆก็หายตัวไป คุณคิดว่ามันปกติแล้วรึไงกัน”
พอได้ยินแบบนั้นเควินก็เงยหน้ามองเฮเลนอีกครั้ง
“คุณแน่ใจเหรอว่าไม่เคยไปเหยียบหางพวกนั้น แล้วทำไมมันต้องบินมาจับตัวคุณถึงที่นี่ล่ะ”
เขาถามออกมาอีกครั้ง เมื่อคิดยังไงก็คิดไม่ออก
“ก็...อาจจะเพราะเครื่องเพชรที่ฉันใส่คืนนั้น...แต่พวกนั้นก็ไม่ได้สนใจเครื่องเพชรนั่น ฉันเองก็ไม่เข้าใจ ถ้าจะมีเรื่องฉันก็มีเรื่องกับพวกนางแบบด้วยกันแค่นั้นแหละ นอกนั้น...ก็ไม่มี...”
“นางแบบทะเลาะกันคงไม่ถึงขนาดให้มาเฟียมาจับตัวไปฆ่าทิ้งหรอกมั้ง เฮ้อ คุณไปพักเถอะ นอนบนโซฟาข้างนอกได้รึเปล่าล่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น เฮเลนถึงกับหน้างอทันที
“เปิดห้องใหม่ให้ฉันสิ”
“ไม่ได้ ถ้าคุณหนีไปจะทำไง งั้นนอนในนี้ ผมจะไปทำงานข้างนอกเอง”
และเควินก็ยกคอมพิวเตอร์ไปที่ห้องรับแขกด้านนอก ให้เฮเลนได้พักเพราะรู้ดีว่าเธอคงไม่ได้นอนตั้งแต่ถูกจับตัวไปด้วยท่าทางอิดโรยของเธอทำให้เขายอมสละที่นอนให้
“เฮ้อ...ทำไมฉันต้องเจอเรื่องบ้าๆนี่ด้วย...”
และเฮเลนก็ล้มตัวลงบนที่นอนนุ่ม จากนั้นเธอก็หลับไปทันทีเมื่อร่างกายอ่อนเพลียเกินกว่าจะฝืนต่อไปได้อีก
“ว่าไง”
“นายใหญ่ครับ คนของแคเรียลกำลังตามหาผู้หญิงคนนั้นกันให้วุ่นเลยครับ ผมคิดว่าอีกไม่นานมันคงตามกลิ่นเราได้ ผมว่าเราบินกลับฮ่องกงก่อนดีกว่าไหมครับ?”
คิมชินโทรมารายงานเรื่องที่เควินให้เขาไปจัดการสืบมา และคิมชินที่เป็นห่วงเจ้านายเสนอให้กลับฮ่องกงไปก่อนที่พวกนั้นจะตามเจอ
“อืม ต้องไปหาแม่ฉันก่อน เอาไว้ค่อยคิดอีกที ถ้าพวกมันตามเจอก็ทำให้หลงทางไปไกลๆ อ้อ นายสั่งให้คนไปซื้อชุดมาให้ผู้หญิงคนนี้หน่อย เอาสบายๆวิ่งหนีสะดวก”
“ครับ”
สั่งเสร็จเควินก็วางสายไปทันที ตั้งแต่มาที่นี่เขายังไม่เข้าไปหาบิดามารดาเลยสักครั้ง ถ้าเกิดบินกลับเลยมารดาคงโกรธเขาเป็นแน่ มาเฟียหนุ่มนั่งทำงานจนดึก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน เมื่อรู้สึกง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้น
เวรแล้ว...ทำไมไม่ห่มผ้า...แล้วนั่นมัน...ยัยบ้าเอ้ย เอากางเกงในฉันไปใส่ได้ยังไง เฮ้ออออ
พอเดินเข้ามา เควินก็เจอร่างบางนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงของเขา และที่ทำให้เขาตาสว่างขึ้นมาทันทีก็เพราะเสื้อที่เธอใส่อยู่ถลกขึ้นมาจนเกือบโชว์เต้าอวบไร้บราจนเผยให้เห็นรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ และความชื่นชมที่เขามีให้ร่างกายสาวก็มาหยุดลงตรงกลางกายสาวที่มีกางเกงในตัวโปรดของเขาปกปิดอยู่
เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วอุ้มร่างบางขึ้น ก่อนจะจัดท่านอนให้กับเธอ แล้วห่มผ้าให้โดยลืมตัวไปเสียสนิทว่าเขาไม่เคยทำแบบนี้ให้กับใคร เควินรีบหันหลังเดินไปยังห้องน้ำ ก่อนจะออกมาหลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาเดินไปดูโซฟาและพบว่ามันทั้งเล็กและแคบถ้าเทียบกับร่างกาของเขา
“อเมริกันสไตล์คงไม่เป็นไรหรอก”
และเขาก็ต้องเดินกลับมานอนในห้องนอนข้างกายคนที่หลับสนิท และนี่คงเป็นคืนแรกและครั้งแรกที่มีสาวสวยข้างกายแต่เขากลับไม่ได้เชยชมเธอ เควินข่มตาหลับเมื่อพรุ่งนี้อาจต้องรับศึกหนักก็เป็นได้
- ผู้เขียน
