Help me please 4 เรียกร้องความรับผิดชอบ

994 คำ

วันต่อมา บ้านลูกไม้&ต้นน้ำ เอี๊ยดดดดด ฉันจอดรถที่บ้านหลังจากเมื่อคืนไปปาร์ตี้มาและพึ่งกลับมาช่วงสาย ๆ นี้พอดีเจอแก๊งผู้คุยถูกคอเลยไปต่อกันยาวไปจ้า แต่คุยแบบเพื่อนมากกว่าไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรหรอก “หาววว” ฉันเดินหาวเข้าบ้านอย่างง่วง ๆ ที่เที่ยวถึงเช้าได้เพราะว่าไม่มีเรียนน่ะฉันไม่ได้เกเรนะจ้ะแต่ก็ไม่ควรเอาเสียสุขภาพหมด “เช้าเลยนะเจ๊...เบา ๆ หน่อยเหล้าอะขี้เกียจพาไปโรงพยาบาลตอนแก่” “ไอ้เด็กนี่!!” ฉันทำท่าจะตีมันแต่ไม่ได้ตีหรอก “กินอะไรป่ะ?” มันถามขณะที่ฉันกำลังเดินไปกินน้ำที่ห้องครัวน้องฉันมันกำลังข้าวพอดี “ทำอะไรกินอะ?” ฉันเดินไปนั่งตรงข้ามต้นน้ำ “มาม่า” “กินอะไรที่เป็นประโยชน์หน่อยเถอะน้องชาย สูดดด” และฉันก็ไปแย่งมันกิน “ไปทำกินเองงงงงดิ” มันเลื่อนถ้วยหนีวะไอ้น้องบ้านิ! ขี้หวง! “คำเดียวเองเถอะทำเป็นโวยวาย” “คำเดียวแต่เกือบหมดถ้วยถามจริงนั่นเรียกว่าบัดห่าหรือเปล่า?” อ้าว!! “หยาบวะ เอ่อ ต้นน้ำ” ฉันเรียกชื่อน้อง “ว่า? สูดดดดดด” แม้แดกมาม่าเส้นเกือบจะตีตาพี่มันแล้ว “แกอายุเท่าไหร่?” ฉันถามอายุมันแต่ความจริงอยากรู้อายุจาฟ์มากกว่า “18 ไงเป็นพี่จริงป่ะเนี่ย?!” “งั้นเพื่อนแกก็อายุเท่ากันดิ” “ก็คงงั้นมั้งถามทำไมอะ?” ยกถ้วยซดน้ำมาม่าพี่คงเลี้ยงลำบากสิเหมือนหิวโหยมาก “อายุ 18 นี่บรรลุนิติภาวะแล้วใช่ป่ะ?” “เจ๊จะกินเด็กอ่อ?” “มะไม่ใช่โว้ยยยยแค่ถามไปงั้นแหละ” เพราะกินไปแล้วไงเจ๊มึงปวดหัวอยู่เนี่ย “เจ๊โง่หรือกินเหล้าเยอะ?” อ้าว! น้องเวร “บรรลุนิติอะ 20 ปีบริบูรณ์ แต่สมัยนี้ใครเขาถือกันอายุเท่าไหร่เขาก็ซ่ำกันแล้ว” มันพูดหน้าตาเฉยว่าแต่? “แกไปซ่ำใครมา?” “เออน่าอย่ารู้เลย” “ป้องกันด้วยล่ะเจ๊ยังไม่อยากเป็นป้านะเว้ย!!” ฉันรีบบอกมันไอ้เรื่องเซ็กอะมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วแต่ต้องทำให้มันถูกต้องและป้องกัน “ผมรู้น่า เออเจ๊วันนี้เพื่อนมาติวหนังสือเหมือนเดิม” “อย่าเสียงดังมากแล้วกันจะนอน...เอ๊ะ?” งั้นจาฟาร์ก็จะมาด้วยดิ!! “เป็นไรทำหน้าแปลก ๆ” “งะงั้นเพื่อนที่จาฟาร์มาด้วยป่ะ?” ฉันถามอย่าให้มาเลย “นั่นไงยืนอยู่ข้างหลัง” ขวับ!! ฉันรีบหันไปมองทันทีมะมาจริงด้วยและมาตอนไหนทำไมไม่ให้ได้ยินเสียง แถมยังทำหน้าดุอีกและอะไรคือการมองฉันตั้งแต่หัวจดเท้า “มึงมาเช้าจังวะคนอื่นยังไม่มามึงทำตัวตามสบายเลยกูไปล้างจานก่อน” แล้วไอ้น้องชายมันก็ทิ้งฉันไว้กับปีศาจสองคน T^T “งะไง? ตามสบายเลยนะพี่ขอตัว...” “พึ่งกลับ?” เสียงนิ่งเอ่ยถามออกมาทำไมรู้สึกหนาว ๆ ว้า~ “ฮะ? อ่อ พอดีติดลมอ่ะ” ฉันตอบและรีบเดินหนีขึ้นห้อง หมับ!! “ติดลมหรือติดผู้ชาย?” ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดก็โดนจาฟาร์กระชากไว้ก่อน “พูดอะไร?” ฉันเริ่มไม่สบอารมณ์แล้วนะ!! “กลิ่นน้ำหอมผู้ชาย” เดี๋ยวนะนี่มันต้องบทของฉันป่ะ? กลิ่นหอมนี่นะ? เพราะเมื่อฉันไปเต้นสีไปสีมากับผู้ชายไม่แปลกที่จะมีกลิ่นน้ำหอมติดมาแต่ก็แค่เต้นป่ะเต้นอะ “ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” ฉันบอกก่อนหันตัวขึ้นบันได หมับ!! “ถามว่าไปติดใครมา!!!?” ปึก!! ฉันรีบยื่นมือไปปิดปากของเขาเอาไว้เพราะจาฟาร์เริ่มเสียงดัง “ไม่ได้ติดใครแค่เต้นเข้าใจไหมคนก็เยอะกลิ่นคนก็ติดมามั้งดิ” ทำไมฉันต้องมาอธิบายเรื่องแบบนี้เด็กอายุ 18 ที่ฉันพลาดไปเอาวะแค่ครั้งเดียวเองนะเว้ย! “เหอะ!!” “คุยอะไรกันอะ?” ต้นน้ำเดินมาถามพร้อมขนมในมือมันเป็นเด็กไม่เน้นข้าวเน้นขนมในตู้เย็นส่วนมากมีขนมมันเกือบ 80% “มะไม่มีอะไรจาฟาร์แค่ถามเรื่องคณะอะ” “เออจริงสิ!! จาฟาร์มันอยากเข้าวิศวะพอดีเจ๊ให้คำแนะนำมันหน่อยดิ” ฮะ? “เอ่อ เอาไว้วันหลังแล้วกันวันนี้พี่ง่วงแล้วอะดิ ไปนะเด็ก ๆ” ฉันบอกทั้งคู่และเพื่อนของต้นน้ำที่เข้ามาใหม่เป็นกลุ่มเดียวกันกับเมื่อวานนั่นแหละ ห้องลูกไม้ ตุบ! “เห้ออออ” ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนจะถอดหายใจออกมาแรง ๆ ทำไมเขาไม่เลือกที่จะเมินไปนะผู้ชายควรจะดีใจสิที่ผู้หญิงไม่ได้เรียกร้องความรับผิดชอบอะก็แค่ปล่อยมันผ่านไปเท่านั้นก็พอแล้วนิ ฉันนอนคิดไปเรื่อยก่อนจะลุกไปอาบน้ำและเตรียมนอนปิดหน้าต่างให้มืดสนิท... หลายชั่วโมงต่อ “อืออออ” ฉันรู้สึกว่าหนัก ๆ ที่เอวพอจะขยับตัวก็รู้ตัวหนัก ๆ ก็ยากลำบากเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของฉันนะ? “ถึงพี่จะไม่ต้องการให้ผมรับผิดชอบ แต่ผมต้องการให้พี่รับผิดชอบผม...” เสียงอู้อี้ข้างหูไหนจะมีอะไรบางอย่างขยับที่หน้าผากของฉันอีก... “ออกไป...0_0!” ฉันคิดว่าผีอำแต่พอลืมตาเท่านั้นแหละ “จาฟาร์!!” ทำไมเข้ามาอีกแล้ว “ตื่นแล้วเหรอ?” “เข้ามาทำไม?” ฉันถามและเอาผ้าปิดตัวเอาไว้ก็ฉันแค่สายเดี่ยวโนบรานิ-////- “มาบอก...” “อะอะไร?” เริ่มระแวงแล้วนะ! “รับผิดชอบเพราะผมยังเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วย..” “ละแล้วยังไง?” ทำไมรู้สึกถึงความเจ้าเล่ห์ “เพราะถ้าไม่รับผิดชอบผมจะบอกพ่อแม่ให้แจ้งความจับพี่!” “จาฟาร์!!!”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more