CHAPTER 13
“พวกเรามาแล้วววว”
เสียงเจี๊ยวจ๊าวของโรมันดังขึ้น เขาเดินหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาพร้อมกับซีกายส์ จะมาเปิดตลาดขายของมือสองกันที่นี่หรือไง -*-
“ฉันซื้อของกินมาเพียบเลยนะ อยากกินอะไรล่ะ”
ซีกายส์ชูถุงของกินนับสิบถุงให้ดู เห็นฉันเป็นไดโนเสาร์จอมเขมือบเรอะ =[]=!
“เยอะไปมั้ยพวกนาย -__-;;”
“เยอะที่ไหนกันล่ะครับ คุณน่ะป่วยอยู่ไหน คนป่วยก็ต้องกินเยอะๆจะได้หายไวๆไง เอ้า! อ้ามมม”
โรมันส่งสตรอเบอรี่ให้ ฉันมองหน้าเขาอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมอ้าปากกินเพราะขี้เกียจเถียงด้วย
“แล้วพวกนายไม่มีอะไรทำกันหรือไง มาที่นี่ได้ทุกวันเลย”
“พูดแบบนี้หมายความว่าเจ้าหญิงไม่อยากเจอผมเหรอครับ T^T”
โรมันถลาเข้ามาประคองมือฉันไว้พลางทำปากเบะเหมือนจะร้องไห้ ซีกายส์เปรยตามามองเล็กน้อยพร้อมกับยักคิ้วให้
“ก็ดีกว่าต้องอยู่คนเดียวแหละนะ”
โรมันยิ้มหวานทันทีที่ฉันพูดจบ เพราะถ้าต้องอยู่คนเดียว หัวสมองของฉันก็จะเอาแ
