ตอนที่ 3 คำอธิษฐาน 3
413 คำ
“ผมเป็นซานตาคลอส ผมเอาของขวัญมาให้” ว่าแล้วก็ยิ้มแฉ่งให้สาวตัวเล็กตรงหน้า
“เหอะ! ถ้าฉันเชื่อก็บ้าแล้ว คุณเป็นหัวขโมยย่องเข้าบ้านคนอื่นชัด ๆ ฉันจะแจ้งความเดี๋ยวนี้ละ” เกิดมาเพิ่งเคยเจอ เหตุผลที่เขาอ้างมันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย ถ้าบอกว่าเขาเป็นโจรสติไม่ดียังจะน่าเชื่อเสียกว่า
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ ถ้าผมเป็นหัวขโมยจริงคงไม่ยืนคุยกับคุณอย่างนี้หรอก ผมบอกว่าผมเป็นซานตาคลอส และเอาของขวัญมาให้”
แม้จะรู้ว่าถึงจะบอกอย่างไรคนตัวเล็กตรงหน้าก็ไม่มีทางเชื่อ แต่เขากลับอยากอธิบายให้เธอฟัง ดวงตากลมโตฉายแววเอาเรื่องที่มองมาทำให้ใจเขาสั่นอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ใช่ความกลัว แต่เป็นคลื่นพลังงานชนิดหนึ่งที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาในหัวใจ
“ฉันไม่เชื่อ! คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไงที่เชื่อว่าซานตาคลอสมีจริง” เจ้าของห้องตอบโดยไม่ต้องหยุดคิดแม้แต่น้อย ซานตาคลอสมีจริงที่ไหน ถ้าเขาจะกุเรื่องนี้ขึ้นมาควรดูอายุเธอบ้าง
นิโคลัสมองหญิงสาวตรงหน้า เธอไม่ใช่เด็กสามขวบอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าสวยหวาน ทรวดทรงองค์เอว และที่สำคัญภูเขาไฟสองลูกตรงหน้ายืนยันได้เป็นอย่างดี เธอดูสวยและยั่วยวนจนเขาต้องลอบกลืนน้ำลาย
“ไอ้บ้า! มองอะไร” หญิงสาวตัวเล็กตวาดแหวพร้อมยกมือขึ้นปิดบังหน้าอกที่มีสายตาหื่นกามจ้องอยู่
“มองภูเขาไฟ เอ้ย! คุณไม่เด็กจริง ๆ ด้วย” ผู้บุกรุกรีบแก้คำเป็นพัลวัน
“ไอ้ซานตาคลอสบ้ากามออกจากห้องฉันไปเลยนะ”เมธาวีเปลี่ยนใจ ปล่อยมือจากหนวดขาว แล้วคว้าเอาหมอนข้างได้ก็ฟาดลงไปยังคนที่อ้างตัวว่าเป็นซานตาคลอสไม่ยั้ง ส่วนนิโคลัสก็ได้แต่ปัดป้องร้องห้าม
“หยุดก่อนคุณ ผมเป็นซานตาคลอสและเอาของขวัญมาให้คุณจริง ๆ นะ”
“นี่แน่ะ! ยังมีหน้ามาโกหกฉันอีกไอ้บ้าเอ๊ย” อย่างนี้ต้องโดนฟาดให้เข็ด
“ฟังผมก่อนสิคุณ” นิโคลัสเริ่มทนไม่ไหว ยายตัวเล็กนี่ไม่ยอมฟังอะไรเลย เขาจึงรวบตัวเจ้าหล่อนเข้ามากอดเสียจะได้ประทุษร้ายเขาไม่ได้อีก
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ปล่อยฉัน ปล่อยสิ ปล่อย อุ๊บ!!!”
- ผู้เขียน
