ตอนที่ 4 พิสูจน์ความจริง
1508 คำ
ซานตาคลอสหนุ่มแบมือขึ้นมาตรงหน้าหญิงสาว เพียงชั่วพริบตากลับปรากฏกระดาษเล็ก ๆ แผ่นหนึ่ง
การกระทำของเขาทำให้เมธาวีเบิกตาโต กะพริบตาปริบ ๆ และขยี้ตาหลาย ๆ ครั้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอตาฝาดหรือเขากำลังเล่นมายากลกันแน่
“รับไปสิ”
มือเล็กหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน ข้อความสั้น ๆ ที่ปรากฏในนั้นถึงกับทำให้ใบหน้าขาวนวลแดงซ่าน มันเป็นคำอธิษฐานของเธอที่ใต้ต้นคริสต์มาสยักษ์นั่นจริง ๆ เขารู้ได้อย่างไร เธอเริ่มฉงน เงยหน้าขึ้นมองเขาสลับกับก้มลงมองกระดาษในมือ ในใจชักลังเล นี่มันเกิดอะไรขึ้น ถ้าเป็นความฝันมันก็ต้องเป็นฝันที่เป็นตุเป็นตะมาก แต่ถ้าเกิดว่าเป็นเรื่องจริง และนี่ไม่ใช่มายากลหรือการเล่นตุกติก มันก็ต้องเรื่องเหลือเชื่อที่สุดในชีวิตของเธอ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือ
ความฝัน...
“ฉันไม่ได้ขอ” เธอยื่นกระดาษคืนชายตรงหน้าพร้อมเชิดหน้าหันไปอีกทาง
ใครจะไปยอมรับกันเล่า คำขอที่หน้าอายอย่างนั้น แถมเขายังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก แต่จะว่าไปภายใต้หนวดเครารกรุงรัง ตาซานตาคลอสนี่ก็ดูดีอยู่ไม่น้อย ผู้ชายที่สวมชุดสีแดงทั้งตัวถ้าไม่เกิดก็ดับไปเลย แต่เวลาตานี่สวมกลับดูเจิดจ้าดึงดูดสายตา
ท่าทางมีพิรุธของหญิงสาวตรงหน้าทำให้นิโคลัสกระตุกยิ้ม
เจ้าเล่ห์ “ผมเป็นซานตาคลอสดังนั้นผมต้องทำให้ความปรารถนาของคนที่ส่งคำขอเป็นจริง”
“ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ขออะไรไงเล่า” ปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ซานตาคลอสหนุ่มกลับทำเป็นไม่สนใจแล้วเริ่มร่ายยาว
“คุณรู้มั้ยว่าใครก็ตามที่อธิษฐานขอพรในวันคริสต์มาสด้วยความเชื่อและศรัทธา คำขอเหล่านั้นจะถูกบันทึกลงในสมุดบันทึกคำ
ขอพร แล้วพระเจ้าจะเนรมิตคำขอพรเหล่านั้นให้เป็นจริง ส่วนซานตาคลอสจะมีหน้าที่เป็นผู้ช่วยนำพาความสุขให้กับเด็ก ๆ ที่ถูกเลือก ส่วนกรณีของคุณ...” เขาเว้นระยะสักครู่ “ผมนึกแปลกใจตั้งแต่ต้นแล้วว่าคำขอของคุณมาอยู่ในมือผมได้อย่างไร” เขาพูดพร้อมทำท่าครุ่นคิด เขาเองก็ฉงนในข้อนี้เช่นกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นด้วยสาเหตุไหน ตอนนี้เขาพร้อมที่หน้าที่นี้อย่างยิ่ง
แม้จะไม่ค่อยเข้าใจแต่เมธาวีกลับตั้งใจฟังสิ่งที่คนตรงหน้าพูด เขาเล่าเรื่องเป็นตุเป็นตะราวกับนิทานปรัมปรา แต่กลับฟังแล้วสนุกน่าสนใจไม่น้อย
“ในที่สุดผมก็รู้ว่าทำไมรายชื่อคุณจึงถูกจัดอยู่เป็นลำดับสุดท้าย และของขวัญในกระสอบก็หมดลงพอดี เหลือเพียงแค่กระดาษแผ่นนี้แผ่นเดียว” ว่าพลางชูกระดาษแผ่นเล็กปัดป่ายไปมาอยู่ตรงหน้าหญิงสาวพร้อมเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่เปี่ยมเสน่ห์อีกครั้ง
“เพราะว่าผมเองนี่อย่างไรล่ะคือของขวัญที่ต้องส่งมอบให้คุณ” ว่าแล้วก็ยืดอกภูมิใจยักคิ้วกวนอารมณ์สรุปเองเสร็จสรรพ
“หา! คุณบ้าหรือเปล่า ฉันบอกแล้วว่าไม่ได้ขออะไร หรือว่านี่เป็นมุกจีบสาวของคุณ โอเคฉันยอมรับว่ามันแปลกแหวกแนวดี แต่มันไม่ได้ใจฉันหรอกนะ”
ตอนเกริ่นนำมาเหมือนจะดี เธออุตส่าห์ตั้งใจฟัง ที่ไหนได้ ไอ้ข้อสรุปตอนท้ายของเขานั่นแหละที่ทำให้เธอปฏิเสธแทบจะทันที
“คุณรู้ดีว่าคุณขอหรือไม่ขอ”
ถึงเธอจะไม่ยอมรับ แต่เขามั่นใจ และเขาถูกตาต้องใจเธอเข้าเสียแล้ว จะต้องทำให้เธอยอมรับให้จงได้ นิโคลัสคิดอย่างมุ่งมั่น
“ฉันไม่ได้...” ยังพูดไม่ทันจบซานตาคลอสบ้าก็พูดแทรก
“ผมเป็น ‘ผัวแซ่บ ๆ’ ที่คุณปรารถนา ผมเป็นของขวัญของคุณ และผมเป็นซานตาคลอสที่จะทำให้ความปรารถนาของคุณสมหวัง”
น้ำเสียงหนักแน่น แววตาจริงจังที่เขาแสดงออกทำให้เมธาวีใจแกว่ง ๆ อย่างไรพิกล
บ้าเอ๊ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันละเนี่ย แล้วไอ้ซานต้าหื่นกามนี่รู้ได้อย่างไรว่าเธอขออะไรในเมื่อเธอไม่ได้เอ่ย ไม่ได้เขียนอะไรทั้งนั้น คำอธิษฐานของเธอมันแค่การนึกสนุกเล่น ๆ ในใจ เมธาวีชักลังเลไม่แน่ใจ หรี่ตามองชายชุดแดงตรงหน้าที่โคตรจะหลงตัวเองอย่างไม่ไว้ใจ
“ฉันบอกว่าฉันไม่ได้...”
และอีกเช่นเคย ถูกเขาพูดแทรกอีกครั้ง
“หรือว่าคุณอยากได้ผัวจืดชืดไร้รสชาติ”
“คนบ้า ไอ้ซานตาคลอสบ้า ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้
เลยนะ”
ยิ่งคุยยิ่งเลยเถิด ยิ่งคุยยิ่งไร้สาระ ในที่สุดเมธาวีก็อดรนทน
ไม่ไหว เธอจึงคว้าหมอนข้างไล่ตีคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ทว่ายังไม่ทันจะถึงตัวซานต้าโรคจิตหมอนข้างในมือกลับอันตรธานหายไปตกอยู่บนเตียงตามเดิม หญิงสาวถึงกับยืนนิ่งอ้าปากค้าง ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น เขาเพียงแค่ชี้นิ้วและยืนเฉย ๆ เธอเห็นกับตาว่าเขาไม่ได้สัมผัสหรือยื้อแย่งหมอนข้างไปจากเธอเลย
“คะ...คุณ...คุณเล่นตลกอะไรกับฉัน”
“ผมไม่ได้เล่นตลก แค่ใช้เวทมนตร์นิด ๆ หน่อย ๆ ผมบอกแล้วว่าผมเป็นซานตาคลอสคุณก็ไม่เชื่อ”
ตั้งแต่เล็กเขาชอบคลุกคลีกับปู่ เขารู้และภูมิใจเสมอที่ปู่ของเขาเป็นซานตาคลอส ปู่มักสอนเขาในหลาย ๆ เรื่อง ทั้งเรื่องตำนานปกรณัมและความเชื่อต่าง ๆ หรือแม้กระทั่งเวทมนตร์เขาก็ได้เรียนรู้มาทั้งหมด
ยามปกติแล้วเขาที่ไม่ใช่ซานตาคลอสตัวจริงก็เป็นคนธรรมดาทั่วไปที่แม้จะรู้จักคาถาและมนตราต่าง ๆ ก็ใช้มันไม่ได้ แต่สำหรับค่ำคืนนี้เพื่อให้ภารกิจการส่งมอบของขวัญให้เหล่าเด็ก ๆ สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีรวมกับพรจากพระเจ้าที่มอบให้กับผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นซานตาคลอสเขาจึงสามารถใช้เวทมนตร์ต่าง ๆ ได้ ด้วยเหตุนี้กระมังที่ปู่เลือกให้เขามาทำภารกิจนี้แทน เขาคิดว่าเขาพอจะรู้ว่าปู่ของเขากำลังคิดอะไรอยู่สำหรับภารกิจนี้
“ฉันไม่เชื่อ คุณต้องกำลังเล่นมายากลอะไรสักอย่าง” เมธาวีพยายามปฏิเสธความจริงตรงหน้า มันยากที่จะทำใจยอมรับ คำว่าเหลือเชื่อเต็มหัวเธอไปหมด
“ถ้าคุณไม่เชื่อผมจะพิสูจน์ให้ดู มากับผม” ว่าแล้วก็ฉวยข้อมือเล็กทันทีและตั้งท่าจะเดินออกไป
“ไม่ ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไป คุณเป็นคนร้ายชัด ๆ ปล่อยฉัน ไอ้ซานตาคลอสบ้า ปล่อยฉันสิ” เมธาวีร้องเสียงหลงขืนตัวดิ้นรนสุดฤทธิ์
นิโคลัสเองก็แสบแก้วหูเกินทน
“ขอโทษนะ” ว่าจบยังไม่ทันไรเขาก็จับร่างเล็กใส่ลงไปในกระสอบมหัศจรรย์ทันที แล้วใช้นิ้วแคะหูเบา ๆ “เฮ่อ! อย่างนี้ค่อยสบายหูหน่อย” นิโคลัสหัวเราะพอใจและโล่งใจไปในคราวเดียวกัน หวังว่าอยู่ในนั้นเธอคงจะไม่เป็นอะไรนะ หึ ๆ ฤทธิ์เยอะเสียจริง แต่ถูกใจเขาเป็นบ้า
เมธาวีตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกจับยัดลงกระสอบ แต่ที่ตกใจมากกว่านั้นคือเธอเห็นกับตาว่ากระสอบที่อยู่ในมือเขามันไม่ได้ใหญ่ขนาดบรรจุคนทั้งตัวได้ แต่นี่เธอกำลังอยู่ในนี้!
เศษกระดาษใบเล็กถูกหย่อนลงมาพร้อมกับเสียงทุ้มเจือหัวเราะ “อ่านซะนะครับเผื่อจะระลึกคำอธิษฐานของคุณได้ ฮ่า ๆ ๆ”
“ไอ้บ้าปล่อยฉันออกไปนะ!” เธอโวยวายแต่เขากลับรวบปากกระสอบปิด จากนั้นความรู้สึกโคลงเคลงได้บังเกิดขึ้น
ข้อความที่ปรากฏขึ้นบนแผ่นกระดาษที่อยู่ในมือทำให้หัวคิ้วของเมธาวีขมวดมุ่น นี่เป็นคำอธิษฐานของเธอจริง ๆ แม้จะคิดว่าเป็นการขอพรส่ง ๆ แต่ก็รู้ดีว่าใจนั้นแอบหวังอย่างเต็มเปี่ยมเพราะเธอเห็นตัวอย่างความสมหวังมาแล้วจากแพรพลอยเพื่อนของเธอ จึงอยากที่จะมีใครสักคนที่พาเธอออกจากโลกแห่งความเหงานี้บ้าง
ในที่สุดความรู้สึกโยกเยกโคลงเคลงก็สิ้นสุดลงพร้อมกับไอเย็นที่ปะทะแทรกเนื้อผ้ามายังผิวกายทำให้ร่างเล็กถึงกับห่อตัว ตอนนี้เธอยืนอยู่ด้านล่างอะพาร์ตเมนต์ท่ามกลางหิมะโปรยปรายบาง ๆ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าออกมาจากกระสอบบ้านั่นได้อย่างไร ฉับพลันความรู้สึกหนาวเสียดแทงพลันหายไปพร้อมกับเสื้อโค้ตตัวหนาหนักที่ถูกสวมลงบนร่างของเธอเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ชายชุดแดงยืนนิ่งอยู่กับที่ และตัวเองไม่ได้แม้แต่จะขยับมือขยับไม้ นี่มันเรื่องอะไรกัน!
แต่ยังไม่ทันจะได้รวบรวมความคิดตัวเธอก็ลอยหวือขึ้นไปจากพื้น
“กรี๊ด!!! ช่วยด้วย!!! กรี๊ด!!!”
- ผู้เขียน
