“กูไม่อยากไปเลยว่ะ ”เจไดพูดสีหน้าเบื่อหน่าย
“ไม่ผ่านแก้ยาวนะ”ฉันหันไปบอก วิชานี้แก้ยาก สอบก็ยาก ฉันอยากไปนะได้เที่ยวด้วยดีออกพวกผู้ชายนี่ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“นั่นไงกูถึงไป”เจไดพูดแบบปลงๆ จำใจไปเพราะงาน
“เอารถส่วนตัวไปก็ไม่ได้”เจย์พูดเสริมอีกคน ฉันไม่อยากจะเชื่อหูเลยว่าจะเจอผู้ชายบ่นสีหน้าเบื่อหน่ายได้ขนาดนี้
“เอาน่าบ่นเป็นผู้หญิงเลย”ฉันมองนิวเคลียร์ทำหน้านิ่งแต่แววตาเบื่อหน่ายเหมือนกัน ไม่พูดไม่บ่น ก็น่าจะรู้บ่นก็เท่านั้น
“ขึ้นรถได้เลยค่ะ หาที่นั่งตามสบายนะ”ฉันลุกขึ้นกระสายกระเป๋าที่มีพวกขนม โทรศัพท์ ของใช้ส่วนตัวไว้ติดกับตัว
“ชั้นล่างกูจองนะครับ”ผมพูดเสียงเรียบนิ่งมองพวกที่กำลังเดินเข้าแถวขึ้นรถ ผมไม่ชอบนั่งด้านบนก็แค่จะนั่งชั้นล่าง
“นิวเคลียร์ทำไมใช้สายตาแบบนั้นมอง เขากลัวกันหมดแล้วมั้ง”ฉันจับหน้านิวเคลียร์หันกลับมามองฉัน ใช้สายตาดุมองคนที่กำลังขึ้นรถไปไง
“ปกติ คิดมากว่ะ”ผมมองปกติค
