เช้าวันต่อมา
“อื้ออออ”ฉันบิดตัวลืมตาตื่น ความรู้สึกแรกตอนบิดตัวคือเสียวแปลบที่ตรงนั้น เมื่อคืนฉันจำได้หมดนิวเคลียร์โรคจิตแค่ไหน
“เป็นไง”ผมถามมินนี่นอนนิ่ง เมื่อคืนเล่นผมเกือบหมดแรงเอากันไม่รู้กี่รอบแต่มินนี่หลับคาเอ็นผม?
“เจ็บ.....เพราะนาย!”ฉันหันไปมองนิวเคลียร์นอนยิ้มพอใจกับเมื่อคืน รอยยิ้มออกจะโรคจิตด้วยซ้ำไป
“เธอแม่งน่าเอาเองช่วยไม่ได้”มินนี่โครตน่าเอาเลยเล่นผมหลง ผมก็ยอมรับผมหลงจริงเอาผมไปหาคนอื่นไม่ได้เลย
“นายมันโรคจิต”นิวเคลียร์โรคจิตมากเมื่อคืนทำให้อึ้งไปตั้งหลายรอบ ไม่รู้ทำอะไร สอนฉันทำนู้นนี้ จนบางทีฉันกลัวที่จะทำมัน
“ยอมว่ะ”เป็นโรคจิตผมก็ยอมถ้าได้แบบเมื่อคืน ผมควบคุมตัวเองแทบไม่ได้อารมณ์มันพาไปเองตามธรรมชาติ
“หิวข้าว ทำไรให้กินหน่อย”ฉันไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืนเพราะ....นั่นแหละ ตอนนี้ก็หิวมากๆด้วย
“ไปอาบน้ำดิ”ผมลุกขึ้นยืน ผมก็พึ่งตื่นก่อนมินนี่แค่แปปเดียว หิวเดี๋ยวผมก็
