EP04
1424 คำ
“พูดอะไรของนาย!”ฉันถามนิวเคลียร์หัวร้อนนิดๆ มันไม่มีในข้อตกลงเลยนะเรื่องนี้ ที่พูดว่าจะขอเอากับฉัน!
“พูดอะไร”ผมละโครตรำคาญมินนี่โวยวายเลย ทำอย่างผมจะเอาจริงก็แค่ลองถามไปอย่างนั้น
“ที่ขอเฮียไง นายบ้าหรอ?!”เรื่องพวกนี้ฉันไม่ยอมให้ใครง่ายๆนะ อย่ามาพูดเล่นจะดีกว่าฉันไม่ชอบเลยจริงๆ
“อย่าลืมสิ เธอสัญญาอะไรกับฉันไว้ หึ!”ลืมไปแล้วรึไงว่าสัญญาอะไรกับผมไว้ ห้ามปฏิเสธอยากให้ผมได้ลอยตัวเองก็ช่วยไม่ได้
“นิวเคลียร์อย่ามาตลก!”ฉันเริ่มจะจริงจังแล้วนะ เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องเลย นิวเคลียร์พูดออกไปฉันเองก็อึ้งตกใจอยู่
“ฉันเนี่ยนะจะเอาเธอ คิดอะไรอยู่”ผมผลักหัวมินนี่ โวยวายอย่างกับผมจะเอาวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ทำ
“ห้ามคิดแล้วกัน”ฉันชี้หน้านิวเคลียร์ ห้ามคิด! ห้ามทำ! อะไรกับฉันเด็ดขาด แค่จูบเมื่อกี้ฉันก็เขินจะตายอยู่แล้ว
“เดี๋ยวนิวเคลียร์ ฉันขออะไรอย่างได้มั้ย”ผมขมวดคิ้วมองมินนี่ อะไรวะเมื่อกี้ยังหัวร้อนใส่ผมอยู่เลยตอนนี้มาพูดดีใส่
“ฉันขอมาอยู่ห้องนายนะ ขี้เกียจจ่ายค่าห้องอ่ะ”ฉันกำลังจะหาห้องใหม่ใช่มั้ย แต่เผอิญว่านิวเคลียร์ยังต้องอยู่กับฉันอีกนานเลยจะขออยู่ด้วย
“ไม่ ใครให้อยู่”ผมตอบทันทีไม่คิดอะไรเพราะผมไม่อยากให้อยู่ ไม่มีเหตุผลแค่ผมไม่ให้อยู่ จบ!
“โอ๊ยไอ้คนใจร้าย!”ฉันผลักอกนิวเคลียร์หน้าโหดแล้วยังจะใจร้ายอีก ฉันขอดีๆแล้วนะไม่ได้จะไปอยู่ฟรีๆด้วย
“เออ”ผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว กวนตีนแล้วไงอยากเห็นอีกมุมขอบผมมั้ยล่ะ หึ! เดี๋ยวจะเกลียดผมเอานะครับ?
“นิวเคลียร์ถ้าให้ฉันอยู่ จะทำความสะอาดให้ ทำอาหารให้กินทุกวันเลยนะ ค่าห้องก็คนละครึ่งไง”ใครว่าฉันจะไปอยู่ฟรีๆล่ะ
“แน่นอนว่าจะมาอยู่?”มาอยู่ห้องผมก็อย่าคิดว่าจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซนต์ ผมเป็นผู้ชายอย่าลืมมีผู้หญิงมาอยู่ในห้อง อะไรมันก็เกิดพลาดกันได้
“ห้องนายตั้งกว้างนะมีสี่ห้อง มันว่างฉันจะมาช่วยอยู่ไง แลกกับทำความสะอาด ทำอาหารให้ทุกวันด้วย”ถ้านิวเคลียร์อยู่คนเดียวห้องที่เหลือล่ะ นี่ไงฉันจะช่วยไปอยู่
“หึ! ได้แต่ฉันจะให้เธออยู่ฟรี”ผมให้อยู่อะได้ ไม่ต้องเสียเงินแต่ทำตามที่พูดก็พอ ก็ดีมีคนมาอยู่ห้องดูแลห้องเวลาผมไม่อยู่
“จริงหรอ พูดจริงนะ”ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองนิวเคลียร์อนุญาตแล้ว ปกติฉันไม่กล้านะแต่ตอนนี้เริ่มกล้ามานิดนึงแล้ว
“เออ ถ้าทนได้ก็อยู่ไป”ผมแค่ให้ทดลองอยู่ไปก่อน ทนได้ก็อยู่ทนไม่ได้ก็ย้ายของออกไปหาห้องใหม่ อยากมาอยู่ห้องผมเอง
“แต่นายห้ามเอาผู้หญิงเข้ามานอนนะ”เรื่องนี้ฉันไม่ได้เด็ดขาด นิวเคลียร์เจ้าชู้จะตายไปผู้หญิงเข้ามาหาเยอะแยะไปหมด
“กูไม่เคยพาขึ้นมานอนในห้องส่วนตัวครับ”คนอย่างผมไม่เคยพาใครขึ้นคอนโด ถึงจะเจ้าชู้แต่ผมไม่เอามั่วนะครับ
“ดีเลย พรุ่งนี้ย้ายของมานะ”ฉันอยากจะไปเปิดโลกให้มันกว้างกว่านี้แล้ว ชีวิตมหาลัยคืออิสระของฉันเลยแหละ
“เรื่องของเธอ”จะมาวันไหนก็มา แล้วจะรู้ว่ามาอยู่กับผมมันไม่ได้เหมือนอยู่ห้องคนเดียว หึ!
“อย่าลืมสัญญาเรานะเข้าใจมั้ย”ฉันย้ำอีกรอบก่อนจะเข้าบ้าน สัญญาที่ฉันรู้สึกเสียเปรียบแต่ก็คงไม่มากเท่าไร
“เตือนใส่สมองตัวเองไว้เหอะ”ผมไม่ลืมจำได้ดี คนที่ต้องเตือนความจำคือ มินนี่! เพราะผมอาจจะเล่นอะไรมากกว่าเดิมก็ได้ หึ!!
ปัจจุบัน [ปี 2]
# minny
ผ่านมาแล้ว 6 เดือนที่ฉันกับนิวเคลียร์เป็นแฟนกันปลอมๆทุกอย่างไปได้ดี เฮียก็รู้สึกพอใจมาก แต่!! สิ่งที่เฮียไม่รู้คือ นิวเคลียร์เริ่มเอาเปรียบฉัน!
รู้อะไรมั้ยว่านิวเคลียร์ ตั้งกฏอะไรขึ้นมามันบ้ามาก! และฉันปฏิเสธไม่ได้ด้วยไม่งั้นนิวเคลียร์จะเปิดโปงทุกอย่าง กฏบ้านี่ก็คือ!
1. ฉันต้องให้นิวเคลียร์ จูบ! ทุกครั้งที่เข้าห้องไป [มันบ้ามากแต่ฉันก็ไม่ได้ยอมบ่อยนะ]
2. ห้ามมีผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด! ต้องหมดสัญญาไปก่อนเท่านั้น
3. คือ.............นิวเคลียร์ยังไม่พูดแต่มันมีแน่ๆ! มันพูดไว้กับฉันเอง
“เตี้ยมานี่ดิ”ผมเดินมาเรียกมินนี่ที่ห้อง มาอยู่ห้องผมได้ 6 เดือนแล้วมั้ง แต่ก็โดนอะไรไปเยอะ หึ!?
“ไม่เอาแล้ว พอแล้วปากจะเปื่อยอยู่แล้วนะไอ้บ้า!!”ฉันลุกขึ้นนั่งชิดหัวเตียงพูดเสียงแข็ง พึ่งจะปล่อยตัวฉันมาจากห้องตัวเองแล้วยังจะเรียกไปอีก
“อะไรให้มาช่วยงาน พูดมากว่ะ”ผมพูดแล้วเดินออกจากห้อง
ที่ได้ยินเมื่อกี้ไม่ผิดหรอกครับ หึ! อยู่กับผมกฏอะไรมันก็มีขึ้น คือผมจะจูบมินนี่ทุกครั้งที่เข้าห้องหรือตอนไหนก็ได้ที่อยาก แค่จูบเท่านั้น[มีเผลอจับอะไรนิดหน่อย]
“ช่วยอะไร”ฉันเดินตามนิวเคลียร์มาในห้องทำงาน รกมากในนี้มีแต่งานโมเดล งานไม้ ศิลปะ อะไรไม่รู้เยอะแยะ
“สอดอันนี้ให้หน่อย นิ้วฉันใหญ่มันเข้าไม่ได้”ผมหยิบโซฟาอันเล็ก เพราะมันเล็กไงนิ้วผมยัดใส่มันเข้าไปไม่ได้
“เอามาสิ”ฉันหยิบโซฟาจากมือนิวเคลียร์แล้วก้มลงหาช่องที่จะใส่เข้าไป ตามที่นิวเคลียร์ชี้บอก
พรึ่บ
“.........นิวเคลียร์ถอยออกไปเลยนะ”ฉันรู้สึกถึงตัวนิวเคีลยร์ซ้อนด้านหลังอยู่มันแนบชิดมาก ฉันโดนแบบนี้บ่อยนะอยากจะย้ายออกแต่ไม่อยากเสียเงินเก็บตัวเองเป็นสิบล้าน
“อะไรฉันแค่ช่วยเธอดู วางถูกรึป่าวยิ่งโง่ๆอยู่”ผมพูดแล้วแสยะยิ้ม ตัวมินนี่เล็กก้มที่ผมซ้อนด้านหลังก็บังมิดหมดแล้ว
“ตรงนี้ใช่มั้ย”ฉันเลือกที่จะไม่สนใจนิวเคีลยร์มาสนใจสิ่งตรงหน้าแทน นิวเคลียร์หน้าด้านไล่ยังไงก็ไม่ไป
“ได้มั้ย มันจะสุดแล้วนะ”ฉันวางโซฟาไปตรงมุมขวาตรงหน้าโทรทัศน์ มันก็พอดีแล้วนะ
“เออพอละ”ผมเขยิบตัวมายืน แกล้งมินนี่มากยัยนี่ชอบโวยวายเสียงดังแบบเมื่อกี้ โวยวายโครตเก่งแถมยังชอบปิดห้องหนีผมอีก
“มีไรให้ช่วยอีกมั้ย”ฉันเห็นงานมันเยอะก็อยากจะช่วย อะไรที่ฉันช่วยทำได้ฉันก็จะช่วยนิวเคลียร์ตลอด
“มี ทาสีนี่”มินนี่พยักหน้าเข้าใจเดินไปนั่งทาสี ใครว่ายัยนี่ดื้อเป็นอย่างเดียว เวลาผมสั่งอะไรจริงจังทำเสียงดุใส่ก็ยอมทำตาม บางทีก็ไม่ต้องดุก็ทำตาม
ฉันมานั่งทาสีไม้ที่ตัดเอาไว้ทาตามแบบเป๊ะ ตอนแรกๆที่เข้ามาอยู่ใหม่ๆฉันกับนิวเคลียร์ทะเลาะกันเกือบจะทุกวัน แกล้ง ปั่นประสาทฉันทุกวัน แต่!..ตอนนี้ไม่ค่อยทะเลาะกันแล้ว นิวเคลียร์ก็ดูดุขึ้นมากด้วยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ครืดดดดด ครืดดดด
“ของนายนิวเคลียร์”ฉันหันไปบอกนิวเคลียร์ ไม่ได้มองหรอกว่าใครโทรมาได้ยินก็หันไปบอกเลย
“ก็รับดิ”ปกติก็ชอบเอาโทรศัพท์ผมไปเล่นอยู่แล้ว ใครโทรมาก็รับหมด ปกติผมไม่ชอบให้ใครยุ่งยกเว้นมินนี่ เพราะผมก็เล่นโทรศัพท์มินนี่เหมือนกัน
มินนี่ : ว่าไงเจได
เจได : วันนี้มางานวันเกิดป่าว
มินนี่ : ไปสิพลาดได้ไง
เจได : ที่บ้านกูนะห้ามลืม สามทุ่มเจอกัน
มินนี่ : โอเคได้จ้า
เจได : ไอ้นิวมันอยู่ป่ะ
มินนี่ : ไม่อยู่ ตายไปแล้วมั้ง5555
เจได : เดี๋ยวก็โดนมันเล่นงานหรอก
มินนี่ : ..........พูดเป็นลางเลยเนอะ
เจได : เออไงบอกมันด้วย
มินนี่ : โอเคๆ
“มานี่ดิ!”
- ผู้เขียน
