เสียงโห่ร้องดังกึกก้องจนมาถึงพื้นที่ข้างๆ ร่างสูงเพรียวในชุดผ้าไหมเนื้อดีสีส้มฉูดฉาด ดวงตาคมเฉี่ยวดุจนางพญาปรายตามองยังหน้าร้านน้ำชาที่มีคนมุงอยู่หนาแน่น เรียวมือสวยยกถ้วยชาจิบอ้อยอิ่ง
“มีเรื่องอันใดถึงมีผู้คนมากมายเช่นนี้”
“แม่นางฉูฉิงเฟยจัดงานรื่นเริงขอรับ”
นัยน์ตาคมจับจ้องไปยังหน้าร้านเมื่อสักครู่ นางเห็นแม่นางตระกูลฉูถูกบุรุษรูปงามอุ้มเทียวไปทั่วถูกพูดถึงกันไม่ขาดปาก บ่าวข้างกายเร่งรีบเข้ามารายงานแม่นาง ‘จวี่เสวียนอี้’ บุตรีของอัครเสนาบดีจวี่ ที่ผ่านมาแข่งขันกับแม่นางฉูมายาวนานด้วยวรยุทธ์ที่มีพอๆ กันทำให้ไม่อาจจะตัดสินแพ้ชนะได้สักครา รวมถึงชื่นชอบบุรุษคนเดียวกันเสียด้วย แต่พักหลังมานี้นางกลับไม่เห็นฉูฉิงเฟยจะเกาะติดจางอ๋องเช่นเคย ดูท่าจะได้ของเล่นใหม่แล้วสินะ
“เรียนคุณหนูจวี่ แม่นางฉูปิดร้านน้ำชาพาว่าที่สามีนางมาแนะนำแก่ผู้คนในเมืองเจ้าค่ะ ข้าได้ยินมาว่าบุรุษผู้นี้รูปงามนัก หาตัวจั
