FIVE: ผลของการท้าทาย
877 คำ
ฉันกับเขามองกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนสุดท้าย...
“มองกันอยู่ได้เป็นปลากัดกันเหรอคะ?” เพียวมันยื่นหน้าเข้ามาอย่างสงสัย
“ปล๊าววววนิ เห็นคุณดีเจมองเลยกลับบ้าง” ฉันยักไหล่นิดน้อยก่อนตอบ
“เหอะ! คนนี้ของฉันย่ะ” เจ้าแม่ปากแดงกอดแขนายเจ้าสัวไว้แน่นแท่งทองคำมั้งหวงจังเลยแม่คุณ
“ฉัน...ไม่สนใจผู้ชายของเธอย่ะ” ฉันมองหัวจดเท้าก่อนตอบออกไป
“หึ!”
“ไปๆแยกแยะค่ะ ดิฉันมีงานต้องทำอีกกกกก” ฉันถูกไอ้เพียวลากออกมาฉันตาฉันยังจ้องกับนายเจ้าเข้าอยู่
เพียวลากฉันออกมาได้สำเร็จแล้วแต่ฉันยังลากมันไปช้อปปิ้งอยู่เหตุผลเพราะ...
“ก็กูเหงานิ” ฉันบอกมันเพราะเพียวมันเอาแต่บ่นๆที่ฉันเอาแต่ลากมันไปลากมันมารู้ว่าเพื่อนมีงานแต่ฉันเหงานี่~
“แล้วมึงไม่ไปเป็นแข่งละรถค่ะเพื่อนนนนน” มันเท้าเอวใส่ฉัน
“ที่นี่ไม่มีแมทซ์แข่งนี่นา แล้วฉันจะไปแข่งที่ไหนอ่ะ?” ปกติแล้วฉันจะอยู๋ที่ต่างประเทศมากกว่าไม่ค่อยได้มาที่ไทยเท่าไรเลยไม่ค่อยรู้จักที่ทางมากนักถึงจะเรียนที่นี่ม.ต้นก็เถอะ เพื่อนที่นี่ยังมีแค่สองคนเลยแต่อย่าว่าแต่ที่นี่เลยที่ไหนฉันมีก็ยัยสองคนนี่เป็นเพื่อนเท่านั้น
“มึงสนใจการแข่งเถื่อนป่ะ?” มันถามฉัน
“เป็นยังไงอ่ะ?”
“เขาจะจัดแข่งกันทุกวันรางวัลจะอะไรก็ได้ไม่ว่าจะเงิน รถหรือผู้หญิง”
“แต่กูไม่สนใจผู้หญิงนะ”
“อีห่า มึงก็ไปแข่งเอาอย่างอื่นสิโว้ยยยย~”
ที่จริงฉันก็เคยได้ยินเรื่องการแข่งรถเถื่อนมาบ้างเหมือนกันมันมีอยู่ทุกประเทศนั่นแหละ ได้ยินมาว่าไม่มีกฎกติกาแข่งใครชนะเป็นพอของรางวัลก็ตามที่เพียวบอก เงิน รถ ผู้หญิง บางที่ก็ยาถ้าเถื่อนๆหน่อยหน่ะนะ
ว่าแต่ที่นี่ก็มีด้วยแหะน่าสนใจ...
“ที่ไหนอ่ะ?”
“สนามแข่งรถ JS” ชื่อมันชวนคุ้นๆจังวะ?
“น่าสนใจ”
“ถ้ามึงสนใจคืนนี้ไปเลยมั้ย?” เมื่อเพื่อนเสนอมาขนาดนั้นแล้วละก็...
“เอาดิคืนนี้เจอกันที่สนามแข่ง”
“มึงไปถูกเหรอ?”
“สมัยนี้เขามีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เรียกว่า GPS แล้วจ๊ะเพื่อน” ปึกๆ ฉันตบไหล่มันเบาๆก่อนเดินออกมาโดยมีเสียงมันร้องโวยวายอยู่ข้างหลังมันไม่อายคนบ้างหรือไง?
“อีตัวแสบบบบบ ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะกูตบไปแล้วย่ะ” เพียวมันขู่ว่าจะตบฉันวันละล้านรอบแต่ไม่เคยตบจริงๆสักที
จากนั้นฉันกับเพียวก็เดินช้อปปิ้งเสื้อผ้าต่ออีกนิดหน่อย ไหนๆคืนนี้ก็จะออกไปแข่งรถทั้งทีขอเป็นนักแข่งสาวสุดแซ่บหน่อยแล้วกัน อิอิ
ฉันแยกจากเพียวแล้วหลังจากที่เดินไปส่งมันที่ร้านไม่ได้อยากเดินไปส่งแต่เป็นทางผ่านไปที่ลานจอดรถพอดีต่างหาก ฉันเดินเรื่อยๆไม่รีบเพราะกำลังคิดว่าคืนนี้จะแต่งตัวยังไงให้น่าจดจำดีแค่คิดก็สนุกแล้ว
หมับ!!
“ว้ายยย! อะไรเนี่ยปล่อยนะ!!” จู่ๆก็มีผู้ชายมาลากแขนฉันเฉยเลยรู้ว่าสวยบอกกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องฉุดเลยเจ็บแขนนะ!
“...” ไม่ตอบอีก
ปึก! ผลักฉันชนที่กำแพง
“นี่! นาย...เจ้าเข้า0_0!” นึกว่าใครตกใจหมดเลย
“ฉันชื่อเจ้าสัว...”
“จะเจ้าอะไรก็ช่างแล้วมาลากกันแบบนี้ทำไม?” ฉันถามอย่างสงสัยนึกว่ากำลังหวานอยู่กับแฟนสาวเจ้าแม่ปากแดงซะอีก
“เห็นว่าชอบท้าทาย...” เขาพูดนิ่งๆ
“แล้วยังไงอ่ะ?”
“เลยอยากรู้ว่าเก่งจริงหรือแค่...เรียกร้องความสนใจ” ใครเขาไปเรียกความสนใจนายนี่ว่ะ?
“ใครเขาสนใจนายกัน อื้ออออออ 0-0” เจ้าสัวจับคางฉันก่อนจะกดจูบลงมาอย่างแรง เขาบดขยี้พยายามแทรกลิ้นเข้ามาแต่ฉันไม่ยอมหรอก
“อ๊ะ! ไออ้า!!” ไอ้บ้าเอ๊ยยยยเขากัดปากฉันและสอดลิ้นเข้ามา
จ๊วบบบบ~
ฉันพยายามดิ้นทั้งทุบทั้งตีแต่ก็ไม่เป็นผล ไอ้เจ้าสัว!!!
“หวานดี...แต่ไม่เห็นเก่งเท่าไหร่ หึ!” เขาผลักออกก่อนพูดและยิ้มมุมปาก
“อะอะไอ้บ้าเจ้าเข้าเอ๊ย!!!”
“ทีหลังอย่าอวดเก่งถ้าไม่อยากโดนแบบนี้อีก...” เขาก่อนเดินหันหลังออกไปหนอยยยยย อย่าคิดว่าจูบแล้วฉันจะกลัวนะเว้ย!!!
ปึก!!
ฉันถอดเท้ารองข้างนึงก่อนปาไปใส่หัวไอ้เจ้าซวยนั่น!!! แต่ฉันคิดว่าเขาจะเฉยและเดินหนีไปแต่ว่า...
“เห้ยยย!!” เจ้าสัวมันโยนลงไปในแม่น้ำข้างห้างเรียบร้อยแล้ว
“หึ!”
“ไอ้เจ้าสัว! ไอ้บ้าเอ๊ยยยย นั่นมันหลุยส์วิตตองราคาสามแสนเลยนะ!!!!”
โอ๊ยยยยย แล้วใครมันมาสร้างแม่น้ำตรงนี้ว่ะ!!!
ไอ้เจ้าเข้าตัวดีก็หนีไปแล้วด้วยแล้วใครจะรับผิดชอบ ฮือออออ หลุยส์วิตตองลูกแม่!!!!
- ผู้เขียน
