SEVEN: ว่าที่ลูกสะใภ้

1733 คำ
ฉันมองหน้าเจ้าสัวเล็กน้อยอย่างลังเล...ซะเมื่อไหร่ปืนก็ได้ตายง่ายตายไว เยี่ยม!!               “เอามาดิ นายมีป่ะ?” ฉันแบมือไปตรงหน้าของเจ้าสัวเมื่อเสนอฉันก็สนองงง อิอิ               “ยะอย่านะ...ฉันขอร้องฉะฉันสัญญาจะไม่มาให้เธอหะเห็นหน้าอีกนะ...นะน้ำสวย” ไอ้เคนคุกเข่าตรงหน้าฉันยกมือไหว้ขอร้อง หึ             “เอาไปสิ...ยิงเป็น?” หมับ! เจ้าสัวยื่นปืนมาให้ก่อนถาม             “ระดับนี้แล้ว แต้งกิ้ววว^_^” ฉันยิ้มกว้างส่งไปให้เจ้าสัวก่อน...เซแต้งกิ้วไปที             ฉันรับปืนมาก่อนจะปดแม็กเพื่อเตรียมยิงฉันเคยเป็นนักกีฬายิงปืนด้วยนะ แต่ชอบความเร็วมากกว่าเลยมากเอาดีด้านการแข่งรถอย่างเดียวแทนส่วนปืนก็ไปยิงบ้างบางโอกกาสหรือว่างๆก็ไปซ้อมมือที่สนาม อ๋อ ที่บ้านฉันมีสนามยิงปืน สนามบาส สนามบอล เรียกได้ว่ามีครบทุกอย่างเพราะมีบริเวรบ้านมากกว่า 5o ไร่ ย้ำแค่บริเวรบ้านไม่รวมตัวบ้านนะรวยเกินอ่ะครับน้องๆ^O^             “ยะอย่า!!!!”             ปัง! ปัง! ปัง!             “อีสวยยยยย!!!”             “มึงยิงมันจริงๆเหรอ?” เพื่อนฉันมันวิ่งมาจากไหนไม่รู้น่าตาตื่นมาเชียว             “เปล่า...อ้าว! ฉี่แตกเลยเหรอ?” ฉันตอบเพื่อนทั้งสองก่อนมาไอ้เคนที่ตอนนี้นอนฉี่แตกอยู่             “ฮืออออๆ” แถมร้องไห้อีกต่างหาก=0=             “ไสหัวไปซะ...แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันบอกมันก่อนจะหันมาหาเจ้าสัวเพื่อเอาปืนคืนแต่...             “ไปไหนแล้วเนี่ยยย?” หายหัวไปแล้วจ่ะ             “มึงกลับกันเถอะกูมีเข้าเวรเช้า ห้าวว~” มิลินบอกก่อนจะห้าวหวอๆ             “พวกมึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวกูปืนไปคืนก่อน”             “มึงไปคนเดียวได้มั้ยพอว่ากู...” เพียวมันทำท่าทางเลิ่กลักมองซ้ายมองขวาจนไปจบที่ผู้ชายคนนึง...ที่กำลังโบกมือให้ไอ้เพียวอยู่ ส่วนก็ยิ่มเขินอย่าง...             “ตอแหลจริงๆมึง จะไปไหนก็ไปไป๊!”             “ย่ะ! อีมิเดี๋ยวกูไปส่งไปกันเถอะกูรีบบบบ” แล้วมันก็พาเพื่อนเดินตามผู้ชายออกไป             “เห้อออ~”             ฉันเดินเข้ามาภายในบาร์อีกครั้งเพราะต้องการหาไอ้เจ้าเข้าที่มันหายไปไหนไม่รู้ในตอนนี้ มองซ้ายแลขวาก็มิพบเลยเจ้าค่ะ             “หาไอ้เจ้าสัวเหรอครับ?” ผู้ชายคนนึงหล่อมากเหมือนกันมาถามหน้าคุ้นๆ อ๋อ! เพื่อนเจ้าสัวที่เคยเห็นในผับวันนั้นไง             “ค่ะ ไม่ทราบว่าพอจะรู้ไหมคะว่าไอ้เจ้าเข้ามันอยู่ไหน?”             “เจ้าเข้า? ฮ่าๆๆ ไม่เคยมีใครกล้าเรียกมันแบบนี้เลยครับเนี่ยฮ่าๆๆๆ” เขาขำอย่างเอาเป็นเอาตายมันใช่เวลาไหม?             ฉันอยากกลับไปนอนแล้วง่วงงงงง~             “สรุปว่า...”             “อ่อ โอเคๆเดี๋ยวตามผมมาเลยครับกำลังไปหามันพอดี”             “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฉันกล่าวขอบคุณตามมารยาทถึงแม้จะดูแรงแต่ฉันมีมารยาทนะแม่สอนมาดีค่ะ!               “ผมบีกันนะคุณชื่ออะไรล่ะ?” เขาถามขณะที่กำลังเดินไปหาเจ้าสัว             “น้ำสวย”             “ชื่อแปลกแต่เข้ากับคุณดีนะครับ”             “ค่ะ ฉันสวยสมชื่ออยู่แล้ว” ฉันตอบไปอย่างมั่นหน้าถ้าผู้หญิงบางคนมาได้ยินอาจจะอยากเข้ามาตบฉันก็ได้ โฮ๊ะๆ             เราเดินมาที่ห้องนึงก่อนที่บีกันจะเปิดเข้าไปก็พบว่าในห้องมีผู้ชายสองคนคือเจ้าของผับวันนั้นและเจ้าสัวโดยทั้งคู่มีผู้หญิงนั่งตักอยู่ทั้งคู่ ฉันจะไม่อะไรผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่...             นิสา...             หลังจากวันนั้นข่าวก็ออกกันใหญ่โตและจบลงด้วยความเลิกรากับไอ้...ไอ้อะไรนะ? เจสันป่ะ? ช่างเถอะ สงสัยจะหาเป้าหมายใหม่และดันเป็นเจ้าสัวซะด้วย หึ             พรึ่บ!!               “ว้ายยย! อะไรกันเนี่ยยย?” ฉันเดินไปผลักนางก่อนจะนั่งตักเจ้าสัวแทน             “เดี๋ยวตก...” เจ้าสัวบอกก่อนจะเอาแขนมาโอบเอวฉันไว้             “นายชอบแบบนี้เหรอ?” ฉันหันไปถามเจ้าสัว             “ไม่ชอบ...มานั่งเองไล่ก็ไม่ไป”             “อุ๊! หน้าด้านจังเนอะ?” ฉันหันไปเยาะเย้ยยัยนิสา             “น้ำสวย!!!” มันยืนขึ้นก่อนจะตะคอกใส่ฉันอย่างโมโห             “ทำไมเหรอ หืม? โกธรเหรอ?” ฉันกอดอกเชิ่ดหน้าอย่างท้าทายฉันไม่กลัวมันหรอกเหอะ!               “แก!!มันยุ่งทำไมหะ? นี่มันคนของฉันย่ะ!!” มันพูดก่อนมองมาหาเจ้าสัวส่วนนายนั่นไม่สนใจอะไรนอกจากกินแต่เหล้า             “คนนี่ของฉันย่ะ เนอะเจ้าสัว?” ฉันมองเขาอย่างกดดันอย่าพูดว่าไม่ใช่ออกนะไม่งั้นฉันน่าแตกแน่ๆ             “...?”             “เนอะ? เจ้าสัว...” ฉันกัดฟันแล้วนะ!             “อืม” เยส!! แค่นี้ก็พอแล้วชนะใสใส             “กรี๊ดดด! ฝากไว้ก่อนเถอะ!” มันเดินกระทืบเท้าออกไปเลย ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าโว้ยยยย             “ลงได้ยังหนัก-_-”             “ปากเสีย! เดี๋ยวตบปากแตก! ชิ!” มาบอกผู้หญิงหนักได้ยังไง             “มาทำไม?” หน้าตายมากกกกกก แต่ยังหล่ออยู่ ชิ! คนบ้าอะไรทำหน้าอะไรก็หล่อ             “โอ๊ะ! เกือยลืม....เอามาคืน” ฉันใส่ปืนคืนเจ้าสัวนายนั่นก็รับไป             “แค่นี้?”             “อืม...”             “งั้นลงไปได้แล้วเหน็บแดกแล้ว”             “เหอะ!! ไปก็ได้ไอ้แก่!!!นั่งตักแค่นี้เหน็บกิน!” ฉันจบฉันก็ลงจากตักของเขารีบก่อนรีบวิ่งออกไปเดี๋ยวเขาจับรองเท้าฉันปาทิ้งอีก ฝังใจ!!!             พูดถึงแล้วช้ำ ฮือออออ~   หลายวันต่อมา คอนโด D               “โอ๊ยยยยย~ฉันเบื่อ!!” ฉันนอนเป็นง่อยมาหลายวันแล้วค่ะเพราะไม่มีอะไรทำส่วนเพื่อนก็ทำงานกันจนไม่มีเวลามาเล่นกับฉันเลย ฮืออออ อยากแข่งรถแงง T-T แต่ที่นี่ไม่มีการจัดการแข่งขันเลยนอกจากจะไปแข่งเถื่อนนั่น เห้อออ~             ที่จริงฉันมีอีกอาชีพนะคือถ่ายแบบแต่ว่าฉันถ่ายที่เมืองนอกมากกว่าที่นี่เลยไม่มีใครจ้างไปทำงานเลย หือออ อยากทำงานบ้างงงง             “ออกไปข้างนอกดีกว่ามั้ยนะ?”             “ไปไหนดีอ่ะ?”   ห้างสรรพสินค้า D               ไม่รู้ว่าจะไปไหนคิดไม่ออกบอกไม่ถูกมาเดินห้างค่ะ! ฉันมาเดินช้อปปิ้งเพื่อใช้เงินที่มีมากในบัญชี โฮ๊ะๆ             “ป้าค่ะ!! แกขนาดนี้แล้วไม่ต้องใช้หรอกค่ะอย่างว่าแต่ใช้เลยมีปัญญาซื้อหรือเปล่า?” ระหว่างที่ฉันกำลังเลือกกระเป๋าอยู่ก็ได้เสียงเหมือนคนกำลังทะเลาะกันอยู่มั้ง....เหมือนว่าคุณป้าคนนั้นจะโดนด่าอยู่คนเดียว             “มันมากไปหรือเปล่าหนูฉันจะมีปัญญาซื้อหรือไม่มีมันก็ไม่น่าจะไปหนักหัวหนูนะ” อุ๊! แรงเว่อร์ถูกใจน้ำสวยนัก             “อีแก่สงสัยต้องโดนตบสักทีมั้ง!!!” ยัยนั่นง้างมือจะตบคุณป้าฉันเลยเข้าไปช่วย             หมับ!!               “นิ!! มันห้างสำหรับคนมีระดับมีการศึกษาคนชั้นต่ำอย่างเธอเข้ามาได้ยังไงนะ?”             “เสือก!!โอ๊ยยยย” ฉันบิดข้อมือเธอ             “ไสหัวไปซะ!”             “ต่ำพวกแกมันต่ำ!!” หนอยยย             “นี่ช่วยแหกตาดูหน่อยว่าของที่พวกฉันใช้เนี่ยราคาเท่าไหร่ชุดของคุณป้าถึงมันจะเรียบแต่ดูหรูมีสไตร์ราคาเบาๆแค่แสนห้าจ๊ะ เธอไม่มีตาเหรอ? หรือว่าเป็นพวกตาต่ำถ้าแยกระหว่างของแท้ของปลอมไม่ออก”             “ฉันมองออกย่ะ!!!”             “แล้วทำไมยังใช้แบรนด์เนมก็อปละนั่นใบนั่นใช่ 199 หรือเปล่า?”             “อุ๊! ปกติป้าไม่ใช้นะของก็อปแบบนั้น” คุณป้าก็ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย             “พวกแกรุ่มฉันเหรอ?” แล้วนางก็เดินกระทืบออกไปสงสัยจะเขินใช้ของก็อป ที่จริงฉันไม่ได้ดูถูกหรอกนะใครมีกำลังซื้อแบบนั้นก็ซื้อแบบนั้นแต่ไม่ใช่มาทำสันดานแบบนั้นฉันไม่ชอบย่ะ!!!             “ยังไม่ได้ตบเลยไปซะแล้ว” ฉัยบ่นนึกว่าจะแน่ที่แท้แค่อวดดี             “ไม่มีเรื่องก็ดีแล้วจ๊ะ ขอบใจมากนะที่หนูเข้ามาช่วย”             “ไม่เป็นไรค่ะ หนูเต็มใจ” เปล่าหรอกชอบเสือกเฉยๆ ฮิฮิ             “หนูชื่ออะไรจ๊ะ?”             “น้ำสวยค่ะ แล้วคุณล่ะคะ?” ฉันถามกลับเพราะรู้สึกถูกชะตาคุณป้าแปลกๆเหมือนจะสไตร์เดี๋ยวกัน             “ป้าชื่อเนตรจ๊ะ เรียกว่าป้าเนตรก็ได้”             “ค่ะ แล้วนี่ป้าเนตรรีบไหมคะ?” หาเพื่อนช้อปปิ้งก่อน             “ไม่จ๊ะ ทำไหมเหรอ?”             “จะช่วยไปช้อปปิ้งค่ะพอดีสวยไม่มีเพื่อนเลย”             “ได้สิ”             จากนั้นเราก็ช้อปปิ้งกันเต็มที่เพราะสไตร์เราตรงกันพูดคุยกันถูกคอมากกกบอกเลยงานนี้หมดเป็นแสนเพราะป้ายุเก่งมาก แต่ฉันก็ยุป้าเนตรเหมือนกัน             “หนูสวยชุดนี้สวยไหม?”             “สวยมากค่ะเข้ากับป้าเนตรสุดๆ”             “เอาชุดนี้จ่ะ” ป้าคิดเงินเรียบร้อย             “น้ำสวยนี้ทั้งน่ารัก คุยเก่งแถมสวยด้วยนะ” เมื่อช้อปปิ้งเสร็จก็มานั่งพักกันที่ร้านกาแฟ             “ไม่ใช่แค่สวย หนูรวยและเก่งมากค่ะ!!!”             “ป้าชอบหนูจัง...มาเป็นสะใภ้ป้ามั้ย?” โอ้วววว โดยสู่ขอแบบนี้คนสวยใครๆก็อยากได้เป็นสะใภ้ >.“น้ำสวย..นี่ลูกป้าจ๊ะ...เจ้าสัว”             “หะ0_0!?” พรึ่บ!! เงยหน้ามองไอ้เจ้าสัวจริงๆด้วย!             “หึ”               ยิ้มมุมปากทำไมย่ะ!!?              
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม