รินรดาผงะไปเล็กน้อยแต่ยังตั้งสติได้ เธอยืนประจันหน้ากับคนตัวโตเหมือนยักษ์ หนวดเครารุงรังและหน้าตาดุดัน สายตาของเขามองอย่างสำรวจซึ่งก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัว ก็แน่ละ เธอไม่ได้เตรียมตัวมาเจอเรื่องราวเลวร้ายอย่างนี้ เธอมีเสื้อผ้าแค่สองสามชุด ชุดลำลองที่มีก็คือเสื้อคอระบายกับกางผ้าสีครีม อีกชุดก็เป็นเดรสยาวคลุมเข่าเผื่อใส่กลางคืนเท่านั้นเอง ผมยาวที่รวบไว้ก็สละล้างฝุ่นดินแดงแต่ไม่มีไดร์เป่าผมทำให้ผมเธอดูเป็นลอนน้อยๆ ยาวถึงกลางหลัง
พิชญะแอบพอใจกับใบหน้าอ่อนหวานไร้เครื่องสำอางของคนตรงหน้า เมื่อยืนใกล้กันทำให้เธอดูตัวเล็กกว่าที่คิดมาก เขาเดินเข้ามาโดยไม่ต้องขออนุญาตคนที่อยู่ข้างในแล้วปิดประตูและด้วยความเคยชินเผลอกดปุ่มล็อกทันที เสียงกริ๊กทำให้หญิงสาวสะดุ้งแล้วถอยห่างไปอีกสองก้าว แต่กระนั้นเธอก็ยังยืนกอดอกเชิดหน้าไม่หลบสายตา
“ท่าทางจะทำใจได้แล้วนี่”
น้ำเสียงเยาะเย้ยพูดปนหัวเราะในล
