แสงเพชรวิบวับสะท้อนกับแสงไฟที่ส่องลงมาจากโคมไฟแชงกาเรียคริสตัล เพชรแท้ต่อให้ตกในโคลนตม เมื่อนำมาขัดถูทำความสะอาด ประกายของมันก็กลับมาเจิดจรัสได้เหมือนเดิม ไม่รู้สิว่าเขาหน้ามืดหรือคิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่าเขาอยากเห็นสร้อยสวยๆ บนร่างกายของทิชากร ผิวขาวผ่องปานน้ำนมประดับด้วยเพชรสีชมพูเม็ดเป้งๆ มันสวยงามและเลอค่า
ทิชากรรวบช้อนกับส้อมวางกลางจาน เธอยกมุมผ้าขึ้นซับมุมปาก ก้มหน้าลงจนปลายคางเกือบจรดอกอิ่ม ดวงตาคู่งามเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆ ความน้อยใจตีตื้นขึ้นเต็มหว่างอก จะให้เธอทำอย่างไรล่ะถึงจะเป็นที่พอใจของเขา เขาเย็นชาเหมือนเธอเป็นอากาศ ดวงตาคู่คมว่างเปล่าและไม่เหลือบแลมายังเธอสักเสี้ยวนาที
ทิชากรว้าวุ่นใจเธอสับสนและหัวใจรุ่มร้อน อยากจะถามให้ได้ความกระจ่าง แต่ปากหนักอึ้งจนยากที่จะขยับ ฝ่าเท้าเล็กๆ ขยับจนแสงประกายสว่างวูบวาบ
“เป็นอะไร!!”
ชายหนุ่มรวบช้อนวางกลางจาน เขายกมุมผ้าขึ้นซับมุมปากและถามเสียง
