EP.15
รุ่งเช้า เสียงไก่ขานขันประสานเสียงกันอย่างไพเราะ ผสมกับเสียงนกที่แตกรัง ต่างพากันโบยบินออกหากินเช่นทุกวัน ขณะที่สายหมอกยามหน้าหนาวลอยบางเบาเหนือทิวไม้ จะเห็นเพียงภาพบรรยากาศของทิวเขาลูกใกล้ๆ เท่านั้น เพราะถ้าหากไกลออกไปก็จะถูกปิดกั้นด้วยม่านหมอกสีขาวทั้งสิ้น
เช้าขนาดนี้ แสงแรกของพระอาทิตย์ยามอรุณยังคงห่มผ้าอยู่ภายใต้ภูเขาสูงไม่ลูกใดก็ลูกหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะความเกียจคร้านกับหน้าที่หรือว่ามันกำลังหนาวกับสายหมอกที่รุมเร้ากับบรรยากาศที่เป็นใจในการนอนหลับก็เป็นได้ พระอาทิตย์กลมโตดวงใหญ่จึงยังไม่ยอมออกมาสาดแสงอบอุ่นให้กับโลกมนุษย์สักที
สายลมหนาวระเลียดผิวบางเบา กรวิชญ์พยุงร่างเก้กังของตัวเองออกมาจากบ้านหลังเล็ก ก่อนจะหันมองเข้าไปภายในบ้านพลางคะนึงคิด แปลก บ้านหลังเล็กๆ ไม่หรูหราอะไร กลับทำให้เขามีความสุขมากกว่าการอยู่ในที่รโหฐานในกรุงเทพฯ เสียอีก
ยามเช้าสมองปลอดโปร่ง จึงทำให้เขาคิดได้
