“แม่จะโกหกลิน่าทำไม โกหกแล้วได้อะไรล่ะ มันพูดอย่างนั้นจริงๆ แม่บอกลิน่าหลายครั้งแล้วว่า มันน่ะแสแสร้งต่อหน้าแกล้งทำเป็นคนดี แต่ลับหลังมันน่ะร้ายยิ่งกว่าอะไรซะอีก แม่ถึงต้องจัดการมันยังไงล่ะ ต้องรีบทำก่อนที่มันจะเหิมเกริม ได้เป็นมาดามบ้านหลังนี้ พอมันทำสำเร็จ คนแรกที่มันจะจัดการคือลูกไงล่ะ มันต้องทำทุกอย่างให้ลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้ จะได้ฮุบสมบัติของลูกไปเป็นของมัน”
ณิชาภาใส่ไคล้ไอรีณให้บุตรสาวฟังต่อ เธอหมั่นเติมความเกลียดชัง โถมใส่หัวใจแองเจลิน่าทีละนิดหรือทุกครั้งที่มีโอกาส แม้ว่าแองเจลิน่าจะไม่อยากเชื่อคำพูดของคนเป็นแม่ แต่เพราะความอ่อนต่อโลกและไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของณิชาภา ส่งผลให้แองเจลิน่าหลงกลมารดาอย่างง่ายดาย
“ค่ะ ลิน่าเชื่อคุณแม่ค่ะ” ณิชาภายิ้มกว้าง กอดลูกสาวแล้วลูบหัว
“แม่ดีใจที่ลิน่าเชื่อแม่ แม่ทำทุกอย่างเพื่อลิน่านะ แม่ไม่อยากให้มันมาทำร้ายลูกแม่ แม่จะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีก แม
