คราวนี้ชีคฮาริคได้ยินชัดเจนว่าบัณฑิตาได้พูดต่อว่าพระองค์อย่างไรบ้าง พระองค์ทรงหัวเราะร่วนขบขำกับคำพูดที่บัณฑิตาได้กล่าวเตือนตัวเอง
“เชื่อเถอะไข่หวาน เราเป็นประมุขแห่งแผ่นดินทะเลทราย เพราะฉะนั้นเราไม่มีทางโกหกเจ้าแน่ ตัวเจ้านะหวานฉ่ำจนเราไม่อยากผละห่างจากกายเจ้าแม้แต่นาทีเดียว แต่ถ้าเจ้าไม่เชื่อคำพูดของเรา เดี๋ยวเราจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นอีกสักรอบสองรอบก็ได้ ว่าเนื้อตัวของเจ้านั้นหวานล้ำจริงๆ”
ไม่ได้ตรัสบอกแต่ปากเปล่า แต่ชีคฮาริคได้ลดใบหน้าคม ริมฝีปากร้อนผ่าวลงต่ำหมายจะประทับจุมพิตไปบนเรียวปากอิ่ม แต่ผู้เป็นเจ้าของได้ยกมือขึ้นมาปัดป้องปิดปากตนเองไว้ พร้อมกับตะโกนห้ามเสียงอู้อี้
“อย่านะท่านชีค ห้ามล่วงเกินไข่หวานอีกนะ ไม่งั้นได้เจอดีแน่”
“ไม่ต้องขู่หรอกไข่หวานจ๋า ยังไงเราก็ไม่กลัวเจ้าหรอก”
ชีคฮาริคกระซิบตอบเสียงสั่น ไฟสวาทที่เริ่มคุกรุ่นทีละองศา ทำท่าจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อมีร่างหอมล
