“ไอ้ป้อ กูจำได้ว่ามึงมีญาติเป็นคนเลี้ยงม้าในคุ้มหลวง มึงไปบอกญาติมึงผู้นั้นว่าให้จับตาดูที ว่ามีนางกำนัลตำหนักใดตายบ้าง ส่วนมึงไอ้ตุ่น มึงไปจับตาดูเฮือนจัน ดูว่ามีบ่าวหญิงคนใดของเฮือนจันตายในคืนนี้หรือไม่ มึงไปดักรอดูที่ประตูทิศตะวันตก หากมีศพต้องเผา จักต้องเอาออกมาทางประตูนั้นเป็นแน่ ได้เรื่องอย่างไรเอามารายงานกู”
“กระผมเล่าขอรับคุณพระ” ก๋องไม่เห็นเจ้านายสั่งอะไรตนจึงรีบถาม
“มึงไปจัดเวรยามลาดตระเวนรอบเฮือนคำ อย่าให้ผู้ใดเข้าใกล้ศาลทั้งสิบทิศ อีกประเดี๋ยวกูกับคุณพ่อจักร่ายมนตร์อารักษ์คลุมเรือน” เขาเงยหน้าขึ้นมองไปบนเรือน เอ่ยต่ออีกว่า
“ข้าต้องเข้าห้องพระแล้ว แม่ฤทัยขึ้นไปอยู่บนเรือนเถิด ข้าจักให้นางบ่าวของเอ็งมาอยู่เป็นเพื่อน”
“เจ้าค่ะ” ปานฤทัยลุกเดินขึ้นบันไดไปแล้ว เสือจึงหันมาถามสิงห์คำว่า
“งานบุญหลวงใหญ่ ไอ้อำมาตย์ฝ่ายซ้ายมันจักไปทำพิธีด้วยหรือไม่”
งานบุญหลวงใหญ่ที่คุ้มหลวงนั้น จั
