“ไปจากตรงนี้ดีกว่าครับ”
นิโคลัสบอกกับสาวที่เขาโอบกอด ก่อนจะพาพิมวดีเดินถอยห่าง กองทัพนักข่าว สายตาของเดวิสมองตามร่างพิมวดีที่อยู่ในอ้อมแขนของนิ โคลัส ญาติหนุ่มตาไม่กะพริบ ดวงตาสีฟ้าเปล่งประกายไม่พอใจ ร้อนแรง ดั่งมีไฟสุมอยู่ในนั้น เขาอยากจะก้าวลงจากเวทีแล้วไปกระชากคนรักออกมาจากอ้อมแขนของญาติหนุ่มถ้าทำได้ ตอนนี้เขากำลังทำงานอยู่ซึ่งเขาก็ต้องทำมันให้ดีที่สุด งานก็ส่วนงาน เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัวต้องแยกแยะกันให้ได้ เสร็จงานเมื่อไหร่เจอดีแน่
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาครีมออกมา” หญิงสาวกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย หลังจากที่เขาใช้ร่างกายสูงใหญ่ พาเธอเดินออกมาจากกลุ่มนักข่าว
“ไม่เป็นไรครับ ยินดีและเต็มใจครับ”
“ครีมขอตัวก่อนนะคะ การเดินแบบเลิกแล้วครีมต้องกลับไปทำหน้าที่ของครีม” หญิงสาวขอตัวอย่างสุภาพ ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเป็นการขอบคุณและเอ่ยลา
“ครับ หวังว่าเราคงเจอกันอีกนะครับคุณครีม” เขาพูดอย่างมีคว
