EP.4 แพรไม่กล้า
1054 คำ
เกิดมาร่าน 4
21 : 04 น.
Trrrrrrrrrrrrrrrr
Trrrrrrrrr
ติ๊ด!
“ฮัลโหล”
[หนูแพร เลิกงานหรือยัง?]
เป็นเสียงของลุงสิงห์นั่นเองที่ตอบกลับมา
หลังจากวันที่เขาเข้าไปเห็นหลานสาวสุดที่รักกำลังดูคลิปโป๊แล้วก็ช่วยตัวเองอยู่บนเตียง ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป เขามักจะโทรมาหาเธอเสมอเวลาที่ลูกแพรใกล้เลิกงาน แล้วก็ชวนเธอออกไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ด้วยกัน
จากเดิมที่ว่าเขาเอ็นดูเธอเหมือนหลานสาวคนหนึ่ง อาทิตย์หนึ่งมาหาครั้งสองครั้ง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเขาเริ่มคิดกับเธอไปในทางชู้สาวเสียแล้ว
แถมยังชอบเรียกเธอให้มาหาแทบทุกวัน…
“เอ่อ...คือ...”
[อีกสิบนาทีลุงไปรับนะ...เตรียมตัวด้วยล่ะ]
“แต่ว่า”
[ไม่มีแต่...แค่นี้ล่ะ ลุงขับรถแป๊บเดียว]
ติ๊ด!
“เฮ้อออออ”
ลูกแพรพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทีหนึ่งอย่างคิดไม่ตก ตอนนี้เธอเลิกงานแล้วเพราะว่าไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่เลยได้ปิดร้านเร็ว
ส่วนใหญ่เธอก็ทำหน้าที่เป็นแคชเชียร์ในร้าน บ้างก็เสิร์ฟเครื่องดื่มเป็นบางครั้งบางคราว
ที่นี่เป็นร้านของทรงพลพ่อของเธอ ซึ่งขายพวกเครื่องดื่ม ชา กาแฟ แล้วก็ขนมเค้กเล็กน้อย บางครั้งทรงพลก็เข้ามาช่วยในร้านบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะไปอยู่อีกร้านที่เป็นร้านดอกไม้มากกว่า เพราะเขายังหาคนดูแลต้นไม้ดอกไม้ไม่ได้ ตอนนี้จึงมีลูกน้องในร้านแค่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น เขาเลยต้องไปดูแลด้วยตัวเอง
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่ประตูหน้าร้านดังขึ้น เนื่องจากมีคนเปิดประตูเข้ามาในร้าน ลูกแพรจึงหันไปดูแล้วพบว่าเป็นลุงสิงห์นั่นเองที่เข้ามาเวลาที่ร้านกำลังปิดแบบนี้
“เสร็จหรือยัง?”
“เอ่อ...แป๊บนะคะ แพรไปเอากระเป๋าก่อน” ลูกแพรพูดก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ห้องครัวด้านหลังมา แล้วเดินตามสิงหนาทขึ้นรถยนต์ไป
“อย่าลืมคาดเข็มขัดสิหนูแพร” สิงหนาทเอ่ยเตือน เพราะเด็กสาวมักจะลืมคาดเข็มขัดนิรภัยเกือบทุกครั้งเวลาขึ้นรถ เขาจึงเอื้อมมือไปดึงสายเข็มขัดมาคาดให้เธอเสียเอง
ส่วนลูกแพรก็ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเพราะว่าครั้งนี้เหมือนมือของสิงหนาทจะปาดไปโดนหน้าอกของเธอเบาๆ จนเธอแอบขนลุกซู่ หน้าแดงก่ำไปหมด
ปกติเธอก็เป็นคนที่ไวต่อความรู้สึกอยู่แล้ว พอโดนเขาแตะนิดแตะหน่อยจึงรู้สึกเสียววูบวาบเป็นธรรมดา แถมยังเพิ่งผ่านเหตุการณ์น่าอับอายมาได้แค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น เธอจึงค่อนข้างที่จะขวยเขินเป็นพิเศษ
“ไม่สบายหรือเปล่าหนูแพร หน้าแดงเชียว”
“ปะ เปล่าค่ะ...แพรแค่ร้อนนิดหน่อย” ลูกแพรบอกปัด ยื่นมือไปปรับอุณหภูมิของแอร์ในรถให้เย็นขึ้น เพราะรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของเธอมันร้อนเสียเหลือเกิน
“ใช่เหรอหนูแพร...หึหึ”
“ก็ใช่น่ะสิคะ” ลูกแพรยู่ปากเล็กน้อยอย่างน่ารักจนสิงหนาททนมันเขี้ยวไม่ไหว เอื้อมมือข้างหนึ่งมาหยิกแก้มเธอเบาๆ
“น่ารักจริงๆ เลย”
“ละ...ลุงสิงห์ พอได้แล้วค่ะ แพรเจ็บแก้มหมดแล้ว” ลูกแพรแก้มแดงปลั่งยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขายังคงแกล้งเธอไม่เลิก จนต้องเอ่ยหามไว้ก่อนเขาจึงยอมรามือไป แล้วหันกลับไปขับรถตามเดิม
“วันนี้ลุงสิงห์จะพาหนูไปไหนคะ?”
ลูกแพรเอ่ยถามขณะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่
ตอนที่สิงหนาทโทรมาหาเธอ เขายังไม่ได้บอกเลยว่าจะพาเธอไปไหน แล้วหลายวันที่ผ่านมาเขาก็พาเธอไปดูหนังไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ไม่ซ้ำกัน เธอจึงอยากรู้ว่าวันนี้เขาจะพาเธอไปที่ไหนอีก
“ไปผับของลุงน่ะ”
“อะ อะไรนะคะ!?”
ลูกแพรทวนซ้ำอีกรอบอย่างต้องการมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดไป ปกติแล้วคุณป๋าของเธอจะไม่ให้ไปเฉียดใกล้ที่นั่นอย่างเด็ดขาด แม้ว่าเธอจะอายุยี่สิบสองปีแล้วก็ตาม เธอเลยไม่เคยไปที่นั่นเลยสักครั้งแม้จะอยากไปแค่ไหนก็ไปไม่ได้
เธออยากรู้มานานแล้วว่าข้างในนั้นมันจะเป็นยังไง...
“ไปผับของลุง...แต่ว่าหนูแพรห้ามดื่มแอลกอฮอล์เยอะนะ เดี๋ยวลุงส่งพวกเครื่องดื่มที่เหมาะกับหนูไปให้ แล้วก็ขึ้นไปแล้วห้ามลงไปข้างล่างเด็ดขาด ลุงจะให้หนูไปนั่งอยู่ตรงโซนวีไอพี 8”
“ลุงสิงห์พูดเหมือนจะไม่ได้นั่งอยู่กับหนูอย่างนั้นแหละ...”
“ไม่หรอก ลุงไปทำธุระแป๊บเดียว...เดี๋ยวลุงก็กลับมาหาหนูแล้ว”
“ธุระอะไรเหรอคะ?”
“ลุงต้องไปออกกำลังกายตอนกลางคืนน่ะ...แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ...หนูแพรรู้ใช่ไหมว่าลุงหมายถึงอะไร?” สิงหนาทยิ้มเจ้าเล่ห์เหล่ตามองเด็กสาวที่นั่งก้มหน้าเอามือประสานกันอยู่ตรงหน้าตัก แล้วก็พอจะรู้ได้ว่าเธอกำลังเขินอยู่
น่ารักน่าขย้ำขนาดนี้เขาจะอดใจปล่อยเธอให้รอดไปอีกคืนได้ไหมนะ?
“ขะ เข้าใจค่ะ...แต่ว่าแพรไม่กล้านั่งคนเดียว” ลูกแพรไม่กล้าสบตาเขา ใบหน้ารู้สึกร้อนผ่าวไปหมด เธอรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร การออกกำลังกายตอนกลางคืนของลุงสิงห์จะเป็นอะไรไปได้นอกจากกิจกรรมสวาทที่เธอก็พอรู้มาบ้างว่าเขานั้นเจ้าชู้ขนาดไหน วันๆ คงเปลี่ยนผู้หญิงขึ้นเตียงไม่ซ้ำคนเลยล่ะ
เธอไม่ได้ว่าอะไรหรอกที่เขาจะไปเล่นเสียวกับใครที่ไหน แต่ว่าเธอแค่ไม่กล้านั่งคนเดียวในที่แบบนั้นแค่นั้นเอง
ถึงเธอจะไม่ได้เป็นเด็กสาวไร้เดียงสาขนาดนั้น แต่ว่านี่ก็เพิ่งจะเป็นครั้งแรกของเธอที่ไปที่นั่นนี่นา…
“งั้นหนูมานั่งเล่นที่ห้องของลุงไหมล่ะ...รับรองว่าหนูแพรต้องชอบมากแน่ๆ หึหึ”
________________________________________
- ผู้เขียน
