EP.8 คุณป๋าโกรธ
1670 คำ
เกิดมาร่าน 8
เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างเดือดดาลเมื่อเขากลับบ้านมารอลูกสาวสุดที่รักแต่หัวค่ำ กลับพบว่าเธอไปเที่ยวกับสิงหนาทอีกแล้ว แถมตอนนี้ยังดึกดื่นมากแล้วด้วยแต่เธอไม่กลับบ้านเสียที มีเพียงข้อความสั้นๆ เท่านั้นที่เธอส่งทิ้งไว้ให้เขา
“แพรอยู่ที่ไหนแล้วมึงจะทำไม...เดี๋ยวกูก็ไปส่งกลับบ้านเอง”
[มึงพาลูกแพรกลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้สิงห์!...อย่าให้กูต้องโมโหไปมากกว่านี้!!]
ตอนนี้ทรงพลคลั่งจนแทบบ้าอยู่แล้ว เขากลัวไปหมดว่าเธอจะเป็นอะไรไป กลัวว่าสิงหนาทจะแอบทำอะไรลับหลังเขา ซึ่งอย่างหลังเป็นสิ่งที่เขากลัวที่สุด
“หึ...มึงหึงหรือไงวะ?” เขาเย้าแหย่น้องชายอย่างนึกสนุก เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าทรงพลรู้สึกกับลูกแพรมากกว่าแค่พ่อในนามกับลูกสาว มันถึงไม่ยอมไปจดทะเบียนรับเธอเป็นลูกบุญธรรมจริงๆ จังๆ เสียที แต่ที่เขายังคงทำกับลูกแพรแบบนี้เพราะว่าเขาก็เริ่มจะรู้สึกไม่ต่างจากทรงพลเท่าไหร่นัก...
เพราะเขาก็อยากได้หลานมาเป็นเมียเหมือนกัน!
[สิงห์ มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับลูกแพร...อย่าทำให้กูอารมณ์เสียไปมากกว่านี้!!]
ทรงพลตะคอกกลับมาอย่างเหลืออด เพราะว่าตอนนี้พี่ชายของตัวเองยังกวนประสาทเขาไม่เลิก แล้วไม่ยอมบอกเสียทีว่าตอนนี้ลูกแพรอยู่ที่ไหน
“กูไม่ได้อยากยั่วโมโหอะไรมึงหรอก...แต่ตอนนี้กูชักจะชอบลูกแพรขึ้นมาจริงๆ แล้วว่ะ”
[ไอ้สิงห์!!!]
“หึหึ...ผิดที่มึงเองที่ทำตัวเป็นเต่าล้านปีทั้งที่คลั่งลูกสาวตัวเองจะเป็นจะตาย พอตอนนี้เสือแบบกูจะคาบไปกินถึงค่อยรู้สึกตัวได้”
[มึงพาลูกแพรกลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้สิงห์!! ถ้ามึงไม่อยาก-]
“โทษทีว่ะ...เรื่องนี้คงต้องให้ลูกแพรตัดสินใจเองว่าจะอยู่กับใคร”
ติ๊ด!!!
สิงหนาทชิงตัดสายไปเสียดื้อๆ ไม่รอฟังทรงพลพูดจนจบ เพราะเขารู้สึกสนุกที่เห็นมันร้อนรนแบบนี้ แล้วอีกอย่างเขาก็ยังอยากอยู่กับว่าที่เมียที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วย
“คุณป๋าโกรธแพรมากไหมคะลุงสิงห์ ทำไมหนูได้ยินเสียงเหมือนคุณป๋าตะคอกเลย” ลูกแพรเอ่ยถามเมื่อสิงหนาทวางสายแล้วเดินมาใกล้เตียง ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เธอทั้งๆ ที่เนื้อตัวยังคงเปลือยอยู่
“ไม่หรอก หนูแพรไม่ต้องคิดมากนะ เรามาต่อกันดีกว่า...” เขาพูดพร้อมโน้มใบหน้ารกครึ้มไปด้วยเคราสากเข้าไปใกล้ลูกแพร แต่กลับโดนมือเล็กนุ่มนิ่มดันใบหน้าเขาให้ออกห่างเสียก่อน
“เอ่อ...แพรว่าแพรกลับก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณป๋าโกรธ ไว้วันหลังเราค่อยมาผับกันใหม่นะคะ” เธอพูดก่อนจะลุกขึ้นลงจากเตียงแล้วจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้เข้าที่
ตอนนี้คุณป๋าต้องโกรธเธอมากแน่ๆ เลย...
“ทำไมล่ะหนูแพร...ไม่ต้องรีบกลับหรอก คืนนี้นอนค้างที่นี่แหละ” สิงหนาทลุกขึ้นจากเตียงไปสวมกอดร่างอวบอิ่มจากด้านหลังก่อนจะหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่
ฟอดดดดดดด
“หอมจัง...”
“อื้อออ..ปล่อยค่ะลุงสิงห์ แพรขอร้องล่ะ...ไปส่งแพรกลับบ้านเถอะนะคะ” ลูกแพรขืนตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งก่อนจะหมุนตัวไปคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงและสายตาที่อ้อนวอน
“อยากกลับไปหามันขนาดนั้นเลยเหรอ...”
“ลุงสิงห์...” เธอมองสิงหนาทอย่างอ่อนใจเมื่อเห็นว่าสายตาที่เขามองมาเริ่มจะแข็งกร้าวขึ้นมาแล้ว
เธอไม่ได้อยากมีปัญหากับใครทั้งนั้น แต่ที่เลือกที่จะกลับไปหาคุณป๋า เพราะมันเป็นสิ่งควรจะทำที่สุดในตอนนี้เท่านั้นเอง
เธออยู่กับคุณป๋ามาเป็นสิบปี เธอรู้ดีว่าเวลาเขาโกรธขึ้นมามันจะเป็นยังไง...
“โอเค...กลับก็กลับ ลุงก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงไอ้พลมันก็ต้องมาก่อน”
“ลุงสิงห์...” ลูกแพรจับมือใหญ่บีบเบาๆ เมื่อเห็นว่าร่างใหญ่เริ่มพูดตัดพ้อ
“ไม่เป็นไรแพร...ลุงรอหนูได้” สิงหนาทยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปแต่งตัว จากนั้นก็ขับรถไปส่งลูกแพรกลับบ้านตามที่เธอได้ขอเขาไว้
เขารู้ดีว่าลูกแพรนั้นเชื่อฟังแล้วก็รักทรงพลมากๆ ซึ่งแต่ก่อนเขาก็ไม่ได้น้อยใจอะไรที่เธอติดมันมากกว่าเขา
เเต่พอมาเป็นตอนนี้เขาชักจะเริ่มไม่ชอบใจขึ้นมาบ้างแล้ว...
@บ้านทรงพล
เอี้ยดดดดด
“จอดแค่หน้าบ้านนี่แหละค่ะลุงสิงห์ เดี๋ยวแพรเดินเข้าไปเอง”
มือเล็กปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะลงจากรถแล้วโบกมือลาลุงสิงห์
“ลุงจะรอให้แพรไปหาที่ผับนะ อย่าให้ลุงรอนานนักล่ะ” สิงหนาทยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าเธอเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
“เอ่อ...”
“ฝันดีนะหนูแพร...คืนนี้ถ้าช่วยตัวเองอีกก็อย่าลืมนึกถึงลุงล่ะ”
“ลุงสิงห์!!”
“หึหึ”
เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะขับรถคันหรูแล่นออกไปจากตัวบ้านที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก
คืนนี้ปล่อยไปก่อน…แต่สักวันเขาจะเอาลูกแพรมาทำเมียให้ได้!!
00 : 21 น.
“เฮ้ออออ...เอายังไงดีล่ะทีนี้...ไม่น่าเลยยัยแพร” ลูกแพรคิดหนักเมื่อหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวความผิดที่ตัวเองก่อไว้วันนี้
ตอนนี้เลยเที่ยงคืนมาแล้ว คุณป๋าต้องโกรธเธอมากแน่ๆ
เธอไม่เคยกลับบ้านดึกขนาดนี้มาก่อนเลย...
“เอาน่า...คุณป๋าคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง เราโตแล้วนี่” เธอพูดปลอบใจตัวเองก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในตัวบ้านที่ตอนนี้มืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากห้องครัวที่ส่องสว่างออกมาพอให้เธอได้เห็นทางเดินบ้าง
ฟู่วววว
“ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าคุณป๋าจะมาดักรอ-...อ๊ะ!!” ลูกแพรร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ทรงพลก็โผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง
“ไปไหนมา!! ทำไมพึ่งกลับเอาป่านนี้!!”
ทรงพลจับแขนเล็กกระชากเข้าหาตัว ก่อนจะตะคอกใส่เด็กสาวอย่างเดือดดาล เขาไม่ได้อยากจะทำแบบนี้กับเธอเลยสักนิด แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและได้ยินจากปากว่าไอ้สิงหนาทมันชอบลูกแพร และต้องการลูกแพรไม่ต่างจากเขา มันทำให้เขารู้สึกเดือดปุดๆ จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว
“คะ คุณป๋าฟังแพรก่อนนะคะ...คือว่าแพร-...”
“ป๋าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ากลับบ้านดึกดื่น! แล้วตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว!!!” เขายังคงตะเบ็งเสียงออกมาไม่หยุดจนลูกแพรเริ่มตัวสั่นเทาเพราะความกลัว
ครั้งล่าสุดที่เธอจำได้ตอนที่คุณป๋าโกรธเธอ ก็คือตอนที่เธอโดนกักบริเวณให้อยู่ในบ้านหนึ่งสัปดาห์แล้วก็โดนดุไปตามสถานการณ์ แต่ว่าเธอไม่เคยเห็นคุณป๋าโกรธแล้วก็น่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย
“ฮึก...คะ คุณป๋าขา...”
“มานี่!!” ทรงพลอุ้มร่างอวบอิ่มของลูกแพรพาดบ่าก่อนจะเดินตรงไปยังโซฟากลางห้องนั่งเล่นที่อยู่ใกล้ๆ แล้ววางร่างของเธอลงอย่างไม่เบามือนัก
ฟึ่บ!!!
“อ๊ะ!! คะ คุณป๋าจะทำอะไรคะ?” เธอมองทรงพลกำลังถอดเข็มขัดออกอย่างหวั่นๆ
คุณป๋าคงไม่ได้จะทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม?
“ก็จะลงโทษเด็กดื้อยังไงล่ะ!!”
มือหนาปลดเข็มขัดและกางเกงในสีขาวออก จนเผยให้เห็นท่อนเนื้อใหญ่ยาวสีเข้มกำลังผงาดชี้หน้าลูกแพรอยู่ตอนนี้
เขาจะไม่รอเวลาอีกต่อไปแล้ว!! ยังไงวันนี้เขาก็จะจับลูกแพรมาทำเมียให้ได้!
“คะ คุณป๋า...” ลูกแพรมองท่อนเนื้อยักษ์ที่กำลังชี้หน้าตัวเองอยู่อย่างหวาดกลัว มันใหญ่มากๆ แถมยังมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นเลื้อยตามลำเข้มอย่างน่ากลัว จนเธอต้องแอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเบาๆ
นี่เธอจะถูกคุณป๋าเอาจริงๆ เหรอเนี่ย?
แควก!!!!
“อ๊ะ!! คุณป๋า! ยะ อย่านะคะ” เธอร้องเสียงหลงเมื่อทรงพลฉีกกระชากเสื้อเกาะอกตัวบางออกอย่างแรงจนมันขาดหลุดติดมือเขาไป
กรอดดด
“เอากับมันแล้วหรือยัง!!!” ทรงพลกัดฟันกรอดเมื่อเขาพบว่าบนเต้าใหญ่ของลูกแพรมีร่องรอยขบเม้มอยู่เต็มไปหมด ซึ่งไม่บอกก็พอจะรู้ว่าใครมันเป็นคนทำ
“คะ คุณป๋า...คือว่า”
“ถามว่าเอากับมันหรือยัง!!” เขาแผดเสียงอย่างโกรธจัด ตอนนี้เขาเหมือนคนคลุ้มคลั่งที่พร้อมจะฉีกกระชากเหยื่อตรงหน้าให้กลายเป็นชิ้นๆ ได้ทุกเมื่อ
“ฮึก ฮือออ...คุณป๋าขาาา แพรกลัวแล้ว~” ลูกแพรร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ตอนนี้คุณป๋าน่ากลัวเกินไปแล้ว
“ได้! ไม่ตอบใช่ไหม!!”
มือหนาดึงกระโปรงของลูกแพรไปกองไว้ตรงเอวคอด จากนั้นก็กระชากกางเกงในสีขาวของเธอออกอย่างรุนแรงจนลูกแพรนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
เขาจับขาทั้งสองข้างของเด็กสาวแหกกว้างออกจากกัน แล้วจ่อหัวหยักบานใหญ่จ่อไปตรงรูเสียวแดงก่ำ แล้วอัดกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดลำโดยไม่มีการเล้าโลมใดๆ ทั้งสิ้น!
ปั่ก!!!!
“กรี๊ดดดดดดดด!”
- ผู้เขียน
