เกิดมาร่าน 13
“คุณป๋าขา...” ลูกแพรเรียกทรงพลเสียงอ่อนพลางทำหน้าเศร้าเหงาหงอย เพราะตั้งแต่เมื่อคืนก่อนที่เธอกลับดึก แล้วถูกคุณป๋าจับได้ว่าแอบไปมีอะไรกันกับลุงสิงห์ คุณป๋าก็แทบจะไม่คุยกับเธอเลย
ในคืนนั้นลุงสิงห์มาส่งเธอที่บ้านเพราะมันดึกมากแล้ว และเธอก็ยืนตกลงกันกับลุงสิงห์ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครแต่คุณป๋าดันมาได้ยินเข้าเสียก่อน เลยต่อยลุงสิงห์ไปหลายหมัดอย่างโกรธจัดราวกับคนบ้าคลั่ง จนเธอต้องเข้าไปกอดคุณป๋าไว้แล้วอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาคุณป๋าจึงยอมหยุดลง
แต่หลังจากนั้นมาคุณป๋าก็แทบจะไม่คุยกับเธออีกเลยถ้าไม่จำเป็น
“ป๋ามีกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ คืนนี้นะหนูแพร กินข้าวแล้วเข้านอนก่อนเลยไม่ต้องรอป๋า” ทรงพลทำใจแข็งไม่ยอมมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังอ้อนวอนเขาด้วยสายตา แล้วเอ่ยประโยคที่เขาเป็นคนหาข้ออ้างขึ้นมาเพื่อหลบหน้าเธอ
“คุณป๋าไม่รักแพรแล้วเหรอคะ?” ลูกแพรเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาเจือเสียงสะอื้นจนคนฟังใ
