พี่ชื่อชาร์ค
1244 คำ
“เฮ้ย ยังเด็กอยู่นะ” ฉลามอุทานออกมาอย่างตกใจ
“พี่คะ โลกมันหมุนเร็วมากนะคะ แล้วหล่อๆ แบบพี่ก็น่าจะผ่าน...ผู้หญิงมาเยอะ” น้องเธอว์หน้าแดงซาบซ่านจากข้างใน เสียงสั่นพร่าตอนพูดประโยคท้าย ก่อนจะรีบกลบเกลื่อน “เพื่อนๆ น้องเธอว์อายุสิบเอ็ดแม่ก็พาไปฉีดยาคุมแล้ว”
“จริงเหรอ” ทำไมฉลามจะไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติที่จะลักลอบมีอะไรกันก่อนวัยอันควร เขาเห็นมาเยอะกว่าเธอว์อีก แต่เขาไม่เคยผ่านผู้หญิงอย่างที่เธอว์ว่ามา มีแต่มือเขานี่แหละที่ตกเป็นเมียเขา แล้วอุ๋งก็ต้องไม่เป็นเช่นนั้นด้วย
“จริงค่ะ แม่ของน้องเธอว์เป็นพยาบาล แม่บอกว่าเดี๋ยวนี้พ่อแม่ต้องสอนวิธีคุมกำเนิดตั้งแต่ม.ต้นแล้ว จะได้ไม่พลาด ป้องกันดีกว่าแก้ไข” เธอว์ทำท่าเหนียมอายก่อนจะเปิดเผยเรื่องส่วนตัวเหมือนเปิดทางให้ฉลาม “น้องเธอว์...ฉีดแล้ว”
“ดีครับ น้องเธอว์จะได้ไม่ท้อง มันสนุกกว่าใส่ถุง” ฉลามตอบแบบไม่ถนอมน้ำใจ แต่ได้ใจคนฟังที่กล้าได้กล้าเสีย
“แม่ของน้องเธอว์ชวนอุ๋งไปฉีดด้วย”
“เหรอครับ” แม้จะจับได้ว่าสิ่งที่เธอว์พูดมีเรื่องโกหกผสมอยู่เยอะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดร้าวอยู่ข้างใน
“แต่อุ๋งไม่ยอมไป ไม่รู้คิดอะไร เกิดพลาดขึ้นมาแย่เลย” เธอว์ตอบเองเสร็จสรรพ
“ไม่ต้องห่วงคนอื่นหรอกครับ เรื่องแบบนี้แต่ละคนมีวิธีจัดการตัวเอง”
“ก็จริง” เธอว์เสียงสลดลงเล็กน้อย
“น้องเธอว์กับน้องอุ๋งใช้ที่ไหนไลฟ์ขายเสื้อผ้ากันครับ” ฉลามดึงหัวข้อสนทนาออกมาจากเรื่องที่เขาไม่อยากฟัง
“บ้านน้องเธอว์ค่ะ ค่ำๆ พี่เปรมก็พาอุ๋งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปส่งบ้าน”
ฉลามรู้สึกว่ายิ่งคุยเขาก็ยิ่งเหมือนโดนเหยียบขยี้ที่หัวใจ แต่ยังอยากจับเข่าคุยกับเธอว์ในเรื่องที่เขาอยากรู้ต่อ ทว่าก่อนอื่น เขาอยากให้ความเชื่อเสร็จสิ้นสมบูรณ์ เขาจึงไม่เพียงแค่เลือกผ้าเช็ดหน้าให้เธอว์เท่านั้น...
“เดี๋ยวพี่จ่ายค่าผ้าเช็ดหน้าให้นะครับ” ฉลามดึงผ้าเช็ดหน้าจากมือของเด็กสาวไปยื่นให้คนขายหลังคีออต
เธอว์ใจเต้นตุบตับเข้าไปอีกที่ฉลามซื้อของให้
“ขอบคุณนะคะ” เธอว์รับถุงผ้าเช็ดหน้าจากฉลาม
“ยินดีครับ” เขาตอบอย่างยินดีที่ได้หยิบยื่นมันให้เธอ ส่วนผ้าเช็ดหน้าที่เคยมอบให้อีกคน เขาจะหาวิธีแก้ไขเอง
“สวยและมีความหมาย” เธอว์หยิบผ้าเช็ดหน้าจากถุงออกมาชื่นชม และหอมมันตรงหน้าเขา
ฉลามมองด้วยสายตาว่างเปล่า “น้องเธอว์อยากกินอะไรครับพี่เลี้ยงเอง ท่าทางเราจะต้องคุยกันยาว”
“อะไรก็ได้ค่ะ” เธอว์ใช้คำตอบยอดฮิต
“แน่ใจนะ ถ้าพี่เลือกแล้ว คงไม่ได้ยินคำตอบว่า ‘ไม่เอา’ นะ” ฉลามดักคอ
“แน่ใจค่ะ น้องเธอว์กินง่ายอยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้จริงๆ ค่ะ”
“งั้นเราไปฟาสต์ฟู้ดกัน มีของให้เลือกกินเยอะดี”
“เอ่อ พี่คะ” เธอว์เรียกฉลามซึ่งเดินนำไปข้างหน้า “นั่งร้านไอติมได้ไหมอะ”
“โอเคครับ หน้าฟาสต์ฟู้ดมีร้านเพิ่งเปิดใหม่” เขาไม่หยอกล้อหรือแซวให้เสียเวลา
เธอว์สาวเท้าตามฉลามจนกระทั่งได้เดินเคียงคู่กับเขา ฉลามเคยชินกับการถูกเด็กมัธยมสาวๆ พากันชี้ไม้ชี้มือและทำท่าเขินใส่ ไม่ว่าจะในห้าง ข้างถนน หรือแม้แต่ในมหาวิทยาลัยที่สาวๆ รุ่นน้องชอบมองเขา และเคยชินกับการเห็นเด็กมัธยมจูงมือกัน นั่งซ้อนตักกัน หรือพลอดรักในที่ลับตา แต่เขาไม่ชินกับการเดินกับผู้หญิงแปลกหน้า การตกเป็นเป้าสายตาในตอนนี้จึงไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบใจ เขายกมือกอดอกแบบเนียนๆ กลัวโดนจับมือ เมื่อรู้สึกว่าเธอว์จงใจแกว่งแขนเสียดสีกับเขาบ่อยครั้งเข้า
“เชิญครับ” ฉลามผายมือให้เธอว์เข้าไปนั่งเมื่อเดินเข้ามาในร้านไอศกรีม
เธอว์ไถตัวเข้าไปจนสุดด้านในเพื่อให้ฉลามนั่งฝั่งเดียวกัน แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะนั่งฝั่งตรงข้าม
เขาให้เธอสั่งไอศกรีม ส่วนเขาต้องการแค่น้ำเปล่า ระหว่างรอบริกรนำมาเสิร์ฟ เธอว์เริ่มก่อนด้วยคำถามที่อยากรู้
“คุยกันตั้งนาน น้องเธอว์ยังไม่รู้จักชื่อพี่เลย”
“ขอโทษครับ เสียมารยาทจริงๆ พี่ชื่อชาร์ค”
“หูย เท่จัง น้องเธอว์ว่าแล้วเชียวว่าพี่ต้องมีเชื้อต่างชาติ เพราะลูกตาของพี่เป็นสีน้ำตาล” มันดีเกินสเปก ดีเกินมาตรฐานของเด็กสาว มันดีเวอร์จนอยากพาเขาไปอวดเพื่อนๆ ที่โรงเรียน
“ครับ แล้ว...” ฉลามเริ่มถามบ้าง
“พี่เรียนการตลาดที่มหาวิทยาลัยอะไรคะ”
ฉลามตอบชื่อมหาวิทยาลัยของเขา
“น้องเธอว์ขอคอนแท็กต์พี่ชาร์คได้ไหมคะ น้องเธอว์อยากเรียนการตลาด เผื่อจะได้ปรึกษาพี่ชาร์คได้”
“ไม่มีปัญหา” ฉลามบอกไอดีไลน์ของเขา ซึ่งเขาไม่ได้หวงห้าม ใครจะทักทายมาเขาไม่ว่า แต่เขาจะตอบหรือไม่มันก็เรื่องของเขา
หากจะรอให้เธอหมดคำถามคงยาก เมื่อบริกรมาเสิร์ฟ ฉลามตัดสินใจยิงคำถามตอนที่เธอว์เอาไอศกรีมเข้าปาก
“ช่วงที่น้องๆ ไลฟ์ขายของ แพ็กส่งลูกค้า แจ้งรหัสพัสดุ น้องๆ เอาเวลาที่ไหนทำการบ้านอ่านหนังสือครับ”
“น้องเธอว์ทำเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนค่ะ ส่วนอุ๋งเอาไปทำที่บ้านหลังจากไลฟ์เสร็จ”
“อ๋อเหรอ ทำไมไม่ชวนกันทำล่ะครับ”
“เอ่อ...อุ๋งไม่...ไม่ชอบรีบทำ แต่น้องเธอว์ขี้เกียจแบกกลับบ้านค่ะ ทำเสร็จก็ส่งเลย” เธอว์ตะกุกตะกักเล็กน้อยขณะตอบคำถามนี้
“ก็เป็นเหตุผลที่ดีทั้งสองคนนะ น้องเธอว์ไม่ชวนน้องอุ๋งมาเที่ยวกรุงเทพฯ บ้างล่ะครับ”
“วันเสาร์อาทิตย์อุ๋งเขามีงานค่ะ ตอนสายๆ ถึงบ่ายไปเป็นลูกจ้างร้านตัดผมสระผมให้ลูกค้า พอบ่ายแก่ก็เดินขายพวงกุญแจหอยกับน้องชาย”
“เอาเวลาที่ไหนไปพัก” ฉลามเปรยอย่างสงสาร เงินที่เขาโอนให้ทางโรงเรียนตลอดสามปีมานี้เพียงพอสำหรับค่าเล่าเรียน ค่าหนังสือ ค่าอุปกรณ์การเรียน และค่าอาหารกลางวันของโรงเรียน ส่วนเรื่องที่นอกเหนือจากโรงเรียนเขาไม่ก้าวก่าย มันไม่ใช่หน้าที่ผู้อุปถัมภ์ทางการศึกษา เขาคอยสอบถามครูฝ่ายปกครอง ทุกอย่างก็ปกติดี อุ๋งมาเรียนตามปกติ ผลการเรียนดี
“แม่ของอุ๋งเขาไม่ค่อยแข็งแรง ปูลมน้องชายก็เพิ่งเข้าโรงเรียนอนุบาล”
“แล้วพ่อน้องอุ๋งล่ะ”
“ไม่รู้ค่ะ ไม่เคยเห็น แต่พ่อแม่น้องเธอว์ก็ช่วยเหลือบ้านอุ๋งเยอะนะ ยิ่งตอนแม่อุ๋งเข้าโรงพยาบาล แม่น้องเธอว์อำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง บางครั้งก็ช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย”
“แม่ของน้องเธอว์น่ารักจังเลยครับ”
“ก็ใช่น่ะสิ เพราะพี่เปรมเป็นแฟนกับอุ๋งนี่คะ แม่น้องเธอว์ก็ต้องดีกับแม่อุ๋ง”
- ผู้เขียน
