ยอดดวงใจมหาสมุทร

เธอว์มันร้าย

เธอก้มหน้ายิ้ม ทำเป็นไม่มองเขา แต่มือที่ไล่ไปตามผ้าเช็ดหน้าซึ่งถูกพับไว้เริ่มสั่น เป็นธรรมดาของสาวน้อยวัยมัธยมที่ตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มหล่อจัดวัยมหาวิทยาลัยย่อมขัดเขินทำตัวไม่ถูก แต่ก็สู้ยืนหยัดเพื่อเป็นอาหารตาให้เขา เธอแอบมองเขาอีกทีเมื่อไม่ได้ยินเสียงไถ่ถามทำนองจีบหรือขอทำความรู้จัก พบว่าหนุ่มหน้าคมจมูกโด่งเป็นสันกำลังหันมองซ้ายขวา

ฉลามมองจนแน่ใจว่าใช่แน่ๆ และเมื่อไม่เห็นคนที่มากับเธอจึงเอ่ยถามเพื่อยืนยันว่าตนเองจำไม่ผิด

“น้องคือคนที่ไลฟ์ขายเสื้อผ้าใช่ไหมครับ”

“พี่เป็นลูกเพจน้องเธอว์เหรอคะ” สาวน้อยเบิกตาโตอย่างดีใจ

“เอ่อ...เปล่าครับ แต่มันแว่บขึ้นมาบนเฟซบุ๊กพี่ พี่คงไม่ใส่เสื้อผ้าเด็กผู้หญิง” ฉลามตอบตามตรงเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าคิดไปไกล

“แค่แว่บผ่านพี่ก็จำน้องเธอว์ได้แล้วเหรอคะ” เธอว์กัดปาก ถ้าเขาไม่สนใจตัวเองก็คงจะไม่มายืนมองและชวนคุยแบบนี้หรอก

“เห็นน้องๆ ขยันทำมาหากิน พี่ก็เลยหยุดดูแป๊บนึงน่ะครับ แล้วก็เห็นว่ามีแต่พวกผู้ชายเข้าไปซื้อ” ฉลามดึงเธอกลับมายังโลกความจริง

ว่ากันไม่ได้ เด็กผู้หญิงสมัยนี้ความคิดความอ่านโตเกินวัย คนตรงหน้าเขานี่ถ้าเขาไม่รู้มาก่อนว่ารุ่นเดียวกับอุ๋ง เธอว์ก็ดูไม่ต่างจากเพื่อนผู้หญิงร่วมคณะของเขา

“ส่วนใหญ่คนที่มาซื้อเสื้อผ้าเพจน้องเธอว์ก็เป็นผู้ชายทั้งนั้นแหละค่ะ”

“อ๋อ เหรอครับ” ฉลามเก็บความไม่พอใจไว้ ด้วยความที่อยากรู้เรื่องของคนที่ยืนไลฟ์คู่กับเธอว์ทำให้เขายืนสนทนาต่อ

“ค่ะ น้องเธอว์ไม่สนใจหรอกค่ะ ขอแค่ขายของได้ก็พอ มีคนอินบ็อกซ์มาจีบน้องเธอว์เยอะมากๆ แต่น้องเธอว์ไม่เคยคิดจะรับนัดใคร” น้องเธอว์หน้าแดงจัดที่ฉลามมองเธออย่างสนใจ

“พวกนั้นจีบน้องเธอว์เหรอครับ” ฉลามยิ้มมุมปาก มองเธอว์อย่างสงสารที่ลูกเพจเทใจให้กับอีกคน แต่ข้อความมันอยู่ในแชตหลังร้าน และเขาก็ไม่อยากไล่เบี้ยให้เด็กเสียใจมากขึ้นไปอีก

“ค่ะ”

ฉลามเห็นว่าต้องคุยกันยาวเสียแล้ว จึงเร่งรัดให้เธอว์ทำธุระให้เสร็จกลายๆ

“น่าสนใจนะครับ พี่เรียนการตลาด กำลังทำโปรเจ็กต์เรื่องการขายของออนไลน์ เรื่องที่ได้ฟังจากน้องเธอว์เปิดโลกพี่มาก น้องเธอว์พอจะมีเวลาไหมครับ” หนุ่มวิศวะปิโตรเลียมกลายเป็นนักการตลาดในทันที

“มีค่ะ ว่างทั้งวันเลย” เธอว์ตอบรับทันที “แต่น้องเธอว์เลือกผ้าเช็ดหน้าแป๊บนึงนะคะ พี่คอยได้ใช่ไหมคะ”

“ครับ ตามสบายครับ” ฉลามผายมือ ทำท่าจะถอยออกไปให้เธอว์มีเวลาส่วนตัว

“พี่ช่วยเลือกให้น้องเธอว์ได้ไหมคะ” สาวน้อยที่ไม่รู้จัก ‘ความเชื่อ’ ของการมอบหรือเลือกผ้าเช็ดหน้าให้กันไม่อยากให้ฉลามยืนห่างตัวจึงรั้งเขาไว้

ไม่เชื่อ แต่ไม่ลบหลู่...การมอบผ้าเช็ดหน้าให้กันคือการมอบความผิดหวัง ความสูญเสีย และการเลิกรา

ฉลามเพิ่งตระหนักถึงความเชื่อนี้ก็ตอนนี้ ครั้งหนึ่งเขาเคยเอาผ้าเช็ดหน้าผูกปมสี่ด้านทำเป็นหมวกสวมให้กับสาวน้อยผู้น่าสงสารที่วิ่งตากแดดตามรถของเขาก่อนจะแยกจากกัน

“พี่คะ ช่วยเลือกให้น้องเธอว์ได้ไหมคะ” เธอว์ถามซ้ำ

“ได้ครับ” เขาไม่อยากยืนใกล้เธอว์นานจึงหยิบไปส่งๆ หนึ่งผืน

บังเอิญว่าผืนนั้นเป็นผืนที่เธอว์ลังเลว่าจะเลือกอยู่พอดี

“พี่ใจตรงกับน้องเธอว์เลยค่ะ”

“เหรอครับ แล้วนี่น้องเธอว์มาคนเดียวเหรอครับ” ใจของฉลามเอาแต่คิดถึงสาวน้อยอีกคน

“ค่ะ ปกติช่วงวันหยุด พ่อแม่ของน้องเธอว์จะมาบ้านญาติที่กรุงเทพฯ น้องเธอว์จะไปประตูน้ำเพื่อซื้อเสื้อผ้าไปขาย แต่ตอนนี้หยุดขายชั่วคราว น้องเธอว์ก็เลยนั่งแท็กซี่จากบ้านญาติมาเดินเล่นห้างนี้ แล้วก็หาผ้าเช็ดหน้าสวยๆ ไปใช้ในขบวนพาเหรดน่ะค่ะ”

เวลามีน้อย น้องเธอว์ต้องโชว์ศักยภาพความสวยความโดดเด่นเป็นที่ต้องการของเธอให้เขาได้ประจักษ์มากที่สุด ซึ่งก็ได้ผล มันเพิ่มหัวข้อความสนใจให้ฉลามอีกอย่าง

“ขบวนพาเหรดต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าด้วยเหรอครับ”

“ค่ะ น้องเธอว์เป็นดรัมเมเยอร์ค่ะ”

“แล้วยังไงครับ ดรัมเมเยอร์ใช้ผ้าเช็ดหน้า แต่คนในขบวนไม่ใช้เหรอครับ ปกติพี่เห็นว่าดรัมเมเยอร์กับขบวนจะทำอะไรที่คล้ายๆ กัน” ฉลามระมัดระวังคำพูด ไม่ให้เธอเข้าใจไปว่าเขาให้ความสำคัญกับเธอมากไปกว่าแหล่งความรู้สำหรับการทำโปรเจ็กต์

“เหมือนค่ะ แต่มีบางท่าที่จะไม่เหมือนขบวน อย่างตอนทิ้งผ้าเช็ดหน้าลงพื้นแล้วเก็บ กระโปรงดรัมเมเยอร์สั้นมาก ครูก็เลยคัดเลือกให้รุ่นพี่หล่อๆ มาเก็บให้ รุ่นพี่จะเดินอยู่แถวๆ ขบวนโดยไม่แสดงตัว พอมีการแสดง รุ่นพี่ก็จะเตรียมตัวมาเก็บผ้าเช็ดหน้าให้ น้องเธอว์ก็เลยอยากให้ผ้าเช็ดหน้าของน้องเธอว์สวยๆ จะได้ดูเด่นในขบวน”

ฉลามมองผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ เนื้อผ้าลื่นพลิ้ว สีสันสดใสในมือของเธอว์

“ต้องพิถีพิถันยันผ้าเช็ดหน้าเลยเหรอ”

“ค่ะ ตอนแรกน้องเธอว์เป็นไม้หนึ่ง แต่ตอนหลังมีคนฝากเพื่อนของน้องเธอว์มาเป็นดรัมเมเยอร์ด้วย และขอเป็นไม้หนึ่ง น้องเธอว์ก็เลยตกมาอยู่ไม้สอง มีแต่ผ้าเช็ดหน้านี่แหละค่ะที่จะทำให้น้องเธอว์ดูน่าสนใจขึ้นมาได้”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ” ฉลามทึ่งขึ้นไปอีกกับการแต่งเรื่องของสาวน้อย เขาแค่โอนเงินค่าชุดเพื่อให้อุ๋งได้เป็นดรัมเมเยอร์ ไม่ได้ระบุว่าจะต้องเป็นไม้ไหนสักหน่อย

“ค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งเป็นเพื่อนรักของน้องเธอว์เอง ก็คนที่ไลฟ์ขายเสื้อผ้าด้วยกันนั่นแหละค่ะ”

“น้องอุ๋ง” ฉลามตื่นเต้นทุกครั้งที่ชื่อนี้ถูกเอ่ยออกมาจากปากตัวเอง

“ใช่ค่ะ อุ๋งเป็นแฟนของพี่เปรม พี่ชายของน้องเธอว์เอง” เจ้าของเพจขายเสื้อผ้าจัดการทำให้ผู้ชายคนที่ตนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอสนใจเพียงเธอ ด้วยการโยนเพื่อนไปให้เป็นแฟนกับพี่ชายเสร็จสรรพ

“ฮะ” ฉลามรู้สึกว่าตัวเองหูดับในบัดดลกับถ้อยคำง่ายๆ ของเธอว์

“ค่ะ ในไลฟ์ดูเรียบร้อยใช่ไหมคะ แต่จริงๆ อุ๋งแซ่บนะคะ พี่เปรมเองก็เป็นนักกีฬาที่สาวๆ ทั้งโรงเรียนกรี๊ด ตอนนี้ใครๆ ก็อิจฉาอุ๋ง แต่น้องเธอว์ต้องปิดไว้เป็นความลับไม่ให้ลูกเพจรู้ เดี๋ยวขายของกันลำบาก”

“ถึงขั้นไหนแล้ว”

“อุ๋งกับพี่เปรมเหรอคะ ก็กินข้าว ไปรับไปส่งกันที่บ้าน น่าจะยังไม่มีอะไรกันมั้ง หรือมีแล้วก็ไม่รู้ มันเป็นเรื่องของคนสองคน น้องเธอว์เลยไม่ถาม”