บทที่ 2 เพื่อนใหม่
2072 คำ
เวลานี้หญิงสาวทราบแล้วว่าลูกในท้องของเธอเป็นเพศชาย คุณหมอที่เธอไปฝากท้องด้วยคือคุณหมอโรงพยาบาลในเมือง ใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง คุณหมอหนิงน่ารักและเป็นกันเองยิ่งพอรู้ว่าหญิงสาวเองก็เป็นหมอจึงยิ่งเข้าอกเข้าใจกันอีก
"เดินทางปลอดภัยนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"อย่าลืมมาตามนัดนะคะ อะ เอ่อคุณลินคะ หนิงขอช่องทางการติดต่อคุณหน่อยได้ไหม"
"ได้สิคะ" หญิงสาวให้เบอร์โทรกับคุณหมอสาวไปทันที
"บอกตรงๆเลยนะคะ หนิงชอบคุณลิน คุยด้วยแล้วสนุกอยากเป็นเพื่อนด้วย"
"ได้สิคะ ลินมาอยู่ห่างไกลบ้านแบบนี้ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกค่ะ"
"เยี่ยมเลยค่ะ" หมอหนิงยิ้มดีใจ
หลังจากวันนั้นเธอกับคุณหมอหนิงก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน พวกเธอมีเรื่องปรับทุกข์กันได้ไม่หยุดหย่อน หญิงสาวเมื่อก่อนชินกับการมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย มาตอนนี้เพื่อนเป็นผู้หญิงทำให้รู้สึกเข้าใจกันมากกว่าเดิม
"พรุ่งนี้หนิงขึ้นไปหานะ"
"ไม่มีเข้าเวรหรอหนิง" หญิงสาวถามออกไปด้วยความสงสัย
"โถ่วเอ้ย ให้หนิงพักบ้างเถอะ ร่างจะพังแล้ว"
"จ้าๆ งั้นถึงตอนไหนก็โทรมานะ"
"หนิงๆ ทางนี้" หญิงสาวโบกมือทักทายเพื่อนสนิท
"อื่อฮือ ที่นี่มายากเหมือนกันนะ"
"ก็นิดหน่อยน่ะ ดีที่ทางขึ้นเขาทำทางใหม่แล้วนะ ค่อยสะดวกหน่อย"
"ใครหรอลิน"
"อ่อ นั่นคุณหมอปับ แพทย์อาสาที่นี่แหละแต่คุณหมอลงเวรแล้วน่ะ"
"อ่อ หล่อจังเลยเนาะ"
"แน่ละซิ สาวน้อยสาวใหญ่จีบคุณหมอกันใหญ่เลย"
"แล้ว..เขามีแฟนหรือยังอ่ะ"
"เหมือนจะเพิ่งเลิกก่อนมาค่ายอ่ะมั้ง ทำไมเหรอ"
"เฮ้อ ช้ำรักมานี่เอง"
"ว่าแต่หนิงวันนี้จะค้างไหมเนี่ย"
"ค้างสิ ลงทุนขึ้นมาถึงบนนี้แล้ว อยากจะดูดาวใกล้ๆเสียหน่อย เขาว่ากันว่าสวย"
"ดาวที่นี่น่ะสวยมาก บรรยากาศก็โรแมนติกสุดๆไปเลย" ท้องฟ้าโปร่งโล่งมองเห็นดวงดาวชัดเจนแน่ๆหญิงสาวคิดตามที่เพื่อนบรรยาย
"มองตามแล้วจะทำให้นึกถึงคนรักหรือป่าวนะ"
"ไม่หรอก ดาวก็คือดาวนั่นแหละ" คนปากแข็งที่มองดูดาวทีไรนึกพ่อเจ้าหนุ่มน้อยทุกที ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้เลย
"น้องลินครับ"
"ว่าไงคะพี่ปับ"
"พี่จะบอกว่า.. อะ อ้าวนึกว่าลินอยู่คนเดียว สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ หนิงค่ะ" หญิงสาวตัวเล็กน่ารักข้างกายของน้องลินมองไปมองมาก็คล้ายตุ๊กตาเหมือนกันนะ น่ารักจังชายหนุ่มแอบพิจารณาผู้หญิงตรงหน้า
"สวัสดีครับผมปับครับ" ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างสบายๆ
"หนิงเป็นเพื่อนลินเองค่ะ ที่สำคัญเป็นคุณหมอส่วนตัวให้กับลูกชายลินด้วย"
"อ่อ จริงหรอครับเนี่ย ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ"
"ค่ะ" หญิงสาวยิ้มเขินๆส่งกลับไป
"พี่ปับคะ"
"ว่าไงครับ"
"พี่ปับมีแฟนหรือยังคะเพื่อนลินสนใจพี่" ชายหนุ่มไม่คาดคิดเหมือนกันว่าสาวรุ่นน้องจะเป็นคนตรงๆขนาดนี้
"ยัยลินนน" หนิงเองตกใจมากที่เพื่อนของตนถามชายหนุ่มออกไปอย่างนั้น แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มขำที่เธอกล้าพูดออกมาตรงๆ
"ยังไม่มีครับ ผมโสด ยังไม่มีใครในใจ" คำว่าโสดชายหนุ่มหันไปบอกกับเพื่อนของน้องหมออาสาที่เขารักเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง
"อะ เอ่อ หนิงขอตัวก่อนค่ะ" คนที่เก็บอาการไม่อยู่ เขินจนแก้มแดงรีบหาที่หลบซ่อนอย่างไว
"ฮ่าๆ รีบไปเลยนะ"
"เราก็ไปแกล้งเพื่อนนะน้องลิน"
"ลินไม่อยากให้เวลามันผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์นี่คะ ลินไม่อยากให้คู่อื่นไม่สมหวังเหมือนอย่างลินนี่คะ"
"ครับ พี่จะจำคำของลินไปพิจารณาดู"
"ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"
"ยัยลิน ฉันอยากจะหยิกเธอจริงๆไปพูดกับพี่หมอปับอย่างนั้นได้ยังไงกันเนี่ย"
"อ้าวไม่ดีหรอ เกิดหนิงกับพี่ปับลงเอยกันแล้วจะขอบคุณลินไม่ทันน้า ต้องขอของกำนันชิ้นใหญ่เลยแหละ"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ" แม้หญิงสาวจะพูดเบาแต่มันก็ชัดเจน
"อะไรนะ"
"ฮ่าๆ ฉันรู้ว่าลินฟังทัน อย่าให้พูดหลายรอบเลยมันเขินจะแย่แล้ว"
"เอาเป็นว่าฉันเชียร์เต็มที่นะ สู้ๆ"
"สวัสดีค่ะมีอะไรให้หนิงช่วยไหมคะ" หญิงสาวที่ตื่นแต่เช้ามาดูว่าที่ค่ายมีอะไรให้เธอพอจะช่วยได้บ้างแม้สักเล็กน้อยก็ยังดี การช่วยเหบือผู้อื่นเป็นสิ่งที่เธอทำมาตลอด ตามที่ตนเองพอจะมีแรงช่วยเลย
"หลับสบายดีไหมครับน้องหนิง" ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงน่าฟัง
"สบายมากเลยค่ะ หนิงเกือบตื่นสายเลยค่ะ บรรยากาศน่านอนต่อมาก"
"มาเที่ยวอย่างนี้แฟนไม่ว่าหรอครับ"
"แฟนอะไรละคะ คนคุยยังไม่มีเลย" หญิงสาวเผลอพูดอย่างปลงๆออกไป ด้านคนฟังอมยิ้มตาม
"คะ คือ ก็มีคุยบ้างค่ะ" หญิงสาวรู้ตัวแล้วว่าปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไป
"ครับๆพี่เชื่อ" ชายหนุ่มพยักหน้า
ตลอดเวลาที่หนิงได้มาที่ค่ายอาสา ปับเองเฝ้ามองคนตัวน้อยข้างกายอยู่ตลอด เธอขยันขันแข็งขยันทำงาน ดูเป็นคนมีน้ำใจต่อผู้อื่น แม้ภายนอกเธอจะสวยงดงามแต่ทว่าเขากับคิดว่าภายในจิตใจเธอนั้นสวยงามยิ่งกว่า สเปคแบบนี้แหละที่เขาชอบ ขอเขาแกล้งเธอสักหน่อยแล้วจะรีบเฉลยความจริงให้หญิงสาวได้รู้ว่าเขาน่ะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว
กาลเวลาดำเนินไปเรื่อยๆจนกระทั่งกลางดึกคืนหนึ่งหญิงสาวรู้สึกปวดท้องหน่วงๆจึงปรึกษากับเพื่อนรักอย่างหนิง หนิงแนะนำให้เธอมาหาที่คลินิกของตนก่อน โดยมีพี่ปับอาสาขับรถพาไปส่งเองเพราะชายหนุ่มเองก็เป็นห่วงหญิงสาวและหลานในท้องมากเช่นกัน ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะถึงคลินิกของหมอหนิง หนิงจัดแจงทุกอย่างให้เพื่อนสนิทอย่างดี เพราะเธอก็เป็นห่วงหลานไม่แพ้คนอื่นเหมือนกัน
"หนิงอยากให้นอนดูอาการสักชั่วโมงนะคะ ถ้ายังไงแล้วอาจจะต้องรบกวนพี่ปับพายัยลินไปส่งที่โรงพยาบาลทีค่ะ"
"ได้เลยครับ บอกพี่ได้เลยนะครับ" ชายหนุ่มจะคอยช่วยเหลือสาวๆอยู่ไม่ห่าง
"ขอบคุณพี่ปับแทนยัยลินด้วยนะคะ"
"พี่เต็มใจครับ พี่เป็นห่วงลินกับหลานมากเหมือนกันครับ"
"ค่ะ" ทั้งสองพยักหน้าเป็นอันเข้าใจกัน
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหญิงสาวเริ่มปวดท้องหนักขึ้น ซึ่งแน่นอนว่าเธอกำลังใกล้จะคลอด ด้วยความที่เครื่องไม้เครื่องมือสำคัญต่างๆที่คลินิกไม่มีจึงต้องส่งตัวหญิงสาวไปโรงพยาบาลที่ทั้งเครื่องมือและบุคลากรทางการแพทย์ครบครัน
"อดทนหน่อยนะลิน ฉันกับพี่ปับเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ ความปลอดภัยของหลานอยู่ในมือของฉันแกวางใจเถอะ"ด้านหญิงสาวเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆตอบกลับมาเพราะเรี่ยวแรงที่เธอมีเหลือน้อยเต็มที
"อุแว๊ อุแว๊ แง๊" และเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ลินสามารถคลอดลูกชายด้วยวิธีธรรมชาติอย่างปลอดภัยทุกประการ หนุ่มน้อยตัวป่วนแผดเสียงร้องดังลั่นได้ยินกันทั่ว บริเวณ น้ำหนักแรกเกิด 3,200 กรัม ตัวขาว แข็งแรงสมบูรณ์ น่ารักน่าชัง ใครเห็นเป็นต้องหลงรัก
"หลานเป็นไงบ้างครับ" ชายหนุ่มถามอย่างตื่นเต้นเพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขามานั่งเฝ้าหน้าห้องคลอด
"ปลอดภัยดีค่ะพี่ปับ เชื่อมือหนิงเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักก็ย้ายลินไปห้องพักฟื้นได้แล้วค่ะ พี่ปับไปรอที่ห้องเลยก็ได้"
"ขอบคุณที่ดูแลหลานอย่างดีนะครับ แล้วหนิงละเหนื่อยไหมครับ" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความเป็นห่วงในทางกลับกันไม่เคยมีใครถามเธออย่างนี้เลย ชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากๆ ผู้คนต่างคิดว่ามันคือหน้าที่ ทุกคนห่วงแต่สุขภาพของคนไข้แต่ไม่ได้มีจุดไหนนึกถึงคนเป็นหมอเลย แต่เขากลับนึกถึงเธอ แต่เธอก็บอกได้เต็มปากว่าแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขมากเหลือเกิน เธอจะคอยเฝ้าดูพัฒนาการของหลานตัวน้อยจนกว่าจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่
"ขอบคุณนะคะ ยอมรับว่าเหนื่อยค่ะ แต่อยากให้หลานปลอดภัย100% หนิงเลยต้องพยายามมากหน่อย"
"ขอบคุณอีกครั้งนะครับ อยากดื่มอะไรเย็นๆไหมพี่ไปซื้อให้ครับ"
"มีน้ำใจจังเลยนะคะ มีน้ำใจกับสาวๆอย่างนี้รึป่าวนะ"
"ไม่ครับ หนิงคนแรก อยากดื่มอะไรดีครับ"
"ขอเป็นน้ำส้มละกันค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ"
"พี่เต็มใจครับ รอแปบนึงนะครับ"
"ค่ะ"
"นะ น้ำ"
"น้ำครับน้ำ" ชายหนุ่มส่งน้ำให้หญิงสาวค่อยๆดูดขึ้นมาเธอคงจะรู้สึกกระหายน้ำหลังจากที่นอนหลับไปหลายชั่วโมง
"ละ ลูก"
"หลานปลอดภัยดีครับ ตัวอ้วนเชียว ขนาดแม่ทำงานหนักขนาดนี้ยังไม่ค่อยเผาพลาญพลังงานเลย"
"ไหนคะ ลูกของลินอยู่ไหน" หญิงสาวทำท่าจะลุกขึ้นก็เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ก๊อกๆ"
"สงสัยมาพอดีครับ"
"ขออนุญาตเอาน้องมาส่งคุณแม่ค่าา"
"ยัยหนิง" เธอร้องเรียกด้วยความดีใจ
"เป็นไงเจ็บปวดตรงไหนหรือป่าว"
"ก็ตึงๆน่ะ แต่ทนได้ ไหนๆลูกชายของลิน"
"นี่ไงอ้วนกลมเลยนะ"
"ลูกแม่" หญิงสาวรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไมาได้ เธอรู้สึกเหมือนช่องว่างในหัวใจนั้นถูกเติมเต็ม เจ้าลูกชายของเธอนอนหลับตาพริ้มสงสัยกำลังจะหลับฝันหวาน เธอหลงจนไปไหนไม่ได้แล้วละ ทำให้คนเป็นเพื่อนก็น้ำตาคลอตามกันไป เห็นเพื่อนมีความสุขเธอเองก็มีความสุข
"ขอบใจหนิงมากนะที่ทำให้ทุกอย่างมันผ่านมาด้วยดี"
"ฉันเต็มใจและเต็มที่มาก ว่าแต่หลานชื่ออะไรหรอ หนุ่มน้อยน่ารักของน้า"
"ลินตั้งใจว่าจะให้ลูกชายของลินชื่อน้องภีมค่ะ เด็กชายภัทรกร วิพาประกร"
"ชื่อเพราะจังเลยครับ"
"แปลว่าอะไรหรอลิน"
"แปลว่าสิ่งที่งามจ้ะ เพราะลูกคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เข้ามาในชีวิตของลิน"
"เป็นสิ่งดีงามแล้วก็ต้องเป็นเด็กดีนะลูก น้าขอให้หนูเติบโตมาเป็นคนดีมีน้ำใจและไม่เจ้าชู้นะจ๊ะ เจ้าชู้สาวๆเขาจะเกลียดเอา"
"แหม่ ลูกลินยังไม่ทันจะโตเลย ยังไม่เจ้าชู้หรอกนะหนิง แต่ถ้าเจ้าชู้จริงลินก็คงต้องเตรียมปวดหัวแน่ๆ"
"เชื่อได้ที่ไหนกันบางคนไม่กี่ขวบก็วาดลวดลายแล้วนะลิน"
"ฮ่าๆ หวังว่าน้องภีมจะไม่เป็นอย่างนั้น"
"อยากมีสักคนไหมละครับ พี่ช่วยได้"
"คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้"
"ฮ่าๆ ถ้ายังไงพี่ขอตัวกลับก่อนนะครับ ให้หมอแทนเวรมาหลายชั่วโมงแล้ว"
"ลินขอบคุณพี่ปับมากๆเลยนะคะ ขอบคุณจริงๆ"
"ครับ พี่ยินดีด้วยนะ ไปก่อนนะหลานภีม"
หนิงสอนให้ลินให้นมลูกตามหลักการ เด็กนักเรียนของเธอก็เรียนรู้ไว คงเป็นเพราะสัญชาตญาณความเป็นแม่เลยทำให้เธอสามารถทำทุกอย่างได้ดีเยี่ยม หญิงสาวต้องเลี้ยงลูกอ่อนแบบนี้จึงขอพักจากการแพทย์อาสาชั่วคราว เพื่อทุ่มเทเวลาที่มีให้เจ้าตัวป่วนในอ้อมแขนที่กำลังดูดนมอย่างเอาเป็นเอาตาย หนิงแวะเวียนมาดูคนไข้ของเธอเสมอเพราะหน้าที่และความห่วง ทั้งสองมีกันแค่สองคนเผื่อมีอะไรขาดเหลือเธอจะได้ช่วยได้ ทุกอย่างเธอทำด้วยความเต็มใจ
- ผู้เขียน
