บทที่ 8

2101 คำ

ชายหนุ่มจัดแจงข้าวของของตนไว้ในห้องนอนเสร็จสับก็เดินออกมาหาลูกชายที่ยืนหน้ามุ่ยรอตนอยู่ "คุณพ่อคร๊าบ อยากเล่นน้ำ แต่คุณแม่ไม่ให้เล่นครับ" "อ้าวทำไมลินไม่ให้น้องภีมเล่นน้ำละ" "ก็แดดออกจะแรงขนาดนี้ลินกลัวผิวลูกเสียนี่คะ" "โถว่ ผู้ชายเขาต้องแมนๆหน่อยสิครับ ไม่ต้องกลัวแดดจริงไหมลูก ไปครับพ่อพาไปเองนะ" "ภัทร มันร้อนนะ" "เชื่อภัทรเถอะลินรออยู่ร่มๆนี่ละ" ชายหนุ่มจูงมือลูกชายเดินลงไปยังชายหาด เขาปล่อยให้หนุ่มน้อยเล่นน้ำในบริเวณที่ตื้นๆและคอยเฝ้าดูอยู่ไม่ห่าง จากนั้นก็ชวนกันก่อปราสาททรายสวยงาม หญิงสาวเฝ้ามองลูกน้อยสลับกับชายหนุ่ม ลูกชายของเธอดูมีความสุขไม่น้อยสังเกตได้จากรอยยิ้มบนใบหน้า ใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขสุดๆเลย เธอยังคิดอยู่เสมอว่าถ้าเธอไม่ให้โอกาสได้ใกล้ชิดลูก ลูกของเธอจะรู้สึกยังไงนะ คงจะเป็นเด็กคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะขาดความอบอุ่นเพราะขาดพ่อ "แม่คร๊าบบ" หนุ่มน้อยโบกไม้โบกมือให้ผู้เป็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม