ตอนที่ 10
1495 คำ
เสียงหวานฉ่ำครวญครางดังเล็ดลอดออกมาจากกลีบปากอิ่มที่หวานฉ่ำราวกับหยาดน้ำผึ้งของชมพูนุชตลอดเวลา ยิ่งได้ยิน ยิ่งได้ฟัง จามีลก็ยิ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา เขาดูดกัด ขบเม้มยอดถันด้วยความหิวกระหาย ตื่นตะลึงกับรสชาติหวานฉ่ำที่เรียวลิ้นได้รับจนคลุ้มคลั่ง ความร้อนฉ่าควบคุมไปทั้งจิตวิญญาณ เขาดูดเลียปทุมถันเต่งตึงอย่างเร่าร้อน ก่อนจะย้ายไปทุ่มเทให้เต้าทรวงอีกข้าง โลมเลียดูดอมจนชุ่มฉ่ำทัดเทียมกัน และก็ได้เสียงครางกระเส่าหวานฉ่ำตอบแทนมาเป็นรางวัล
“อ๊า... อา...”
เขาร้อนฉ่าราวกับไฟป่า กายหนุ่มเดือดพล่านจนแทบจะแตกระเบิด ดื่มด่ำอยู่กับความหอมหวานสาวสะพรั่งของนางในตัวร้ายที่เขาบอกว่าจะลงทัณฑ์ให้สาสม แต่ตอนนี้เขากลับไม่มั่นใจแล้วละว่าใครกันแน่ที่กำลังถูกลงทัณฑ์ เขาหรือว่าหล่อน...?
“อืมมมม...”
เขาครางด้วยความพึงพอใจกระหึ่มลำคอเมื่อแม่สาวน้อยเริ่มตอบสนองลีลาสวาท กายสาวอวบอิ่มชื้นเหงื่อสั่นไหวระริก มือเล็กเหนี่ยวรั้งต้นคอแข็งแรงของเขาเอาไว้ เสียงลมหายใจหอบกระชั้นของหล่อนทำไมถึงได้ไพเราะนักนะ จามีลตกลงไปในเหวแห่งความลุ่มหลง เขาคายยอดถันที่ดูดอมจนเปียกชุ่มออกจากปาก เลื่อนตัวขึ้นมาจูบหล่อนอีกครั้ง เจ้าหล่อนเผยอปากจูบตอบด้วยความรู้สึกเดียวกัน เขาสอดแทรกลิ้นเข้าไปรัดรึงลิ้นเล็กอย่างหิวกระหาย ในขณะที่ฝ่ามือกระด้างลูบไล้ไปตามเรือนกายสาวตลอดเวลา
บั้นท้าย เต้านม ทุกสัดส่วนของหล่อนช่างงดงามและสมบูรณ์แบบ ตอนนี้เขาสรุปได้อย่างชัดเจนว่าหล่อนถูกสร้างมาเพื่อเป็นทาสบำเรอของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“อ๊ะ... อ๊า... อ๊า...”
นิ้วเรียวเกี่ยวของกางเกงชั้นในตัวน้อย ในขณะที่ลิ้นสากยังคงแทรกลึกอยู่ในอุ้งปากหวาน เขากระชากเพียงครั้งเดียว กางเกงชั้นในก็ร่วงหลุดออกไปจากกายอวบอัด ความเป็นหญิงโหนกนูนตกอยู่ใต้อุ้งมือกระด้างในเวลาต่อมา
“อ๊ะ... อย่า... อย่าเพคะ... อา...” สาวน้อยทัดทานด้วยคำพูดเสียงสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“ทำไมล่ะ... เจ้าไม่ชอบหรือ”
เขาแน่ใจว่าชมพูนุชตื่นตกใจกับสัมผัสของเขาที่ขยี้ขยำลงบนความโหนกอูมเกินตัวแห่งความเป็นหญิง แต่ความตื่นกลัวในดวงตากลมโตไม่อาจจะทำให้เขาหยุดการกระทำเสน่หาลงได้ ในเมื่อตอนนี้เขาลุกเป็นไฟ ร่างกายแข็งชัน และพร้อมที่จะใช้งาน
“หม่อมฉัน... อ๊ะ... อา...”
ความพึงพอใจของจามีลกระหึ่มขึ้น เมื่อสาวน้อยสะท้านยะเยือกกับปลายนิ้วยาวที่สัมผัสเข้ากับรอยแยกธรรมชาติเปียกลื่น เจ้าหล่อนครวญคราง หน้าตาแดงก่ำ ร่างสาวส่ายเลื้อยไปมา
“ได้โปรด... อย่า... อย่าเพคะ... อ๊า... อา...”
เขาไม่ฟังคำทัดทานของหล่อนแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นหล่อนดิ้นพล่านด้วยความตื่นตกใจ เขาก็ยิ่งกระทำหนักหนายิ่งขึ้น นิ้วยาวที่หยอกเย้าอยู่กับความเปียกลื่นของน้ำสวาท ตอนนี้เลื่อนมาหยุดขยี้บดคลึงที่เม็ดสวาทแสนอ่อนไหว
“อ๊า... อา... ได้โปรด... หยุดเถอะเพคะ... อา...”
หล่อนอ้อนวอนให้เขาหยุดคุกคาม แต่เขากลับยิ่งสนุกสนานกับการเห็นหล่อนร้อนฉ่า นิ้วยาวเขี่ยคลึงไม่หยุดหย่อน ปลุกปั่นจนกายสาวร้อนฉ่าไหม้เกรียม ยางอายบนใบหน้าค่อยๆ สลายหายไปจนไม่เหลืออยู่อีก และหลังจากนั้นสะโพกเปลือยกลมกลึงก็ยกร่อนสูงตามติดนิ้วยาวที่รุกรานคุกคามด้วยความเต็มอกเต็มใจ มันน่าละอายนักที่ตอบสนองความดุดันของเขาด้วยความเร่าร้อนเช่นนี้ แต่หล่อน... หล่อนต่อต้านเขาไม่ได้
“อ๊า... อ๊า...”
จามีลกวาดตามองไปทั่วใบหน้างามด้วยความลุ่มหลง ไม่มีสตรีนางไหนที่เขาเคยร่วมเสพสังวาสสวยงามยามตกอยู่ในเพลิงสวาทได้เท่ากับชมพูนุชมาก่อนเลย หล่อนน่าปรารถนาจนเขาสุดจะหักห้ามใจ ไม่ช้าองค์ รัชทายาทรูปงามก็โน้มศีรษะทะนงลงไปหา บดขยี้กลีบปากอิ่มแสนหวานด้วยความหิวกระหายอีกครั้ง สอดแทรกลิ้นสากเข้าไปรุกรานลิ้นเล็กอย่างดุดันเรียกร้องให้ตอบสนอง นิ้วยาวก็ยังคงเคลื่อนไหวที่ร่องสวาทตลอดเวลา
“อ๊า... ได้โปรด... อา...”
คนตัวโตถอนจุมพิต เลื่อนใบหน้าลงมาดูดกลืนยอดถันทั้งสองข้าง ก่อนจะจูบต่ำลงไปยังหน้าท้องแบนเรียบ สองขาอวบถูกดันให้แยกกว้างออก และเขาก็ไซ้ใบหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
“อ๊ะ... องค์รัชทายาทเพคะ... อย่า...”
ลมหายใจร้อนจัดของจามีลเป่าลดความเป็นหญิง หล่อนทั้งอับอาย ทั้งร้อนฉ่าจนแยกไม่ออกว่าความรู้สึกใดมีมากกว่ากัน แต่เพราะความไร้เดียงสา ทำให้หล่อนเลือกที่จะผลักไสใบหน้าหล่อจัดขององค์รัชทายาทรูปงามเอาไว้
“อย่า... เพคะ... อย่า...”
“เจ้าห้ามเราไม่ได้หรอก ชมพูนุช...”
น้ำเสียงของจามีลทั้งแหบทั้งกระเส่า และก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะซบหน้าลงไปซุกไซ้กับมัน ชมพูนุชตกใจ ผลักไสสุดแรง แต่คนตัวโตสอดมือรองเอาไว้ใต้บั้นท้ายงอน ตรึงให้เจ้าของเนินอวบอยู่นิ่งกับที่ รอรับความหื่นกระหายอย่างไร้ทางหนี
“อืมมม หอม... หอมเหลือเกิน” จามีลแทบเป็นบ้ากับกลิ่นหอมราวกับดอกไม้นานาชนิดที่จมูกได้กลิ่น เขาซุกไซ้ดุดัน ลุ่มหลงกับกลิ่นนางจนไร้สติ มือใหญ่กระชากต้นขาอวบที่พยายามหนีบเข้าหากันออกแรงๆ ปลายจมูกโด่งและปากร้อนจัดคุกคามความเป็นหญิงจนยับเยิน
“อ๊า... อา...”
ในที่สุด คนที่พยายามผลักไสก็หมดสิ้นเรี่ยวแรง หล่อนนอนแผ่หลาอยู่ใต้ร่างทรงพลัง ยอมให้เขาแยกแย้มกลีบสาวกว้างออก และก็ยอมให้เขากระทำกับความเร้นลับแสนหวานของตัวเองตามอำเภอใจ
“อา... อา... อ๊า...”
“สีของเจ้า... สวยงามมาก... เรา... เราปรารถนาเจ้าเหลือเกิน... อืม... เราทนไม่ไหวแล้ว...”
และบุรุษที่ไม่เคยก้มหัวให้กับหญิงคนใดมาก่อนในโลกหล้า ยามนี้เขายอมสยบซบหน้าลงกับซอกขาของนางในที่ตัวเองบอกว่าแสนชังนักหนา ลิ้นสากตวัดโลมเลียความเป็นหญิง ลิ้มรสความหวานฉ่ำด้วยความลุ่มหลง
“หวานเหลือเกิน... อืมมมมม”
จามีลครวญครางให้กับรสชาติหวานฉ่ำของชมพูนุชกระหึ่มห้องนอน ลิ้นสากตวัดโลมเลียไปตามกลีบสาวอ่อนนุ่มอย่างตะกละตะกลาม เลียไล้ตามราวกับมันคืออาหารจานโปรดที่ไม่ได้กินมาเนิ่นนาน
“อ๊า... อา...”
ชมพูนุชยกสะโพกเปลือยเปล่าขึ้นสูง ตามติดใบหน้าหล่อจัดที่แนบชิดลงมาหา ยิ่งลิ้นสากตวัดเลียละเลงหนักหน่วงมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งลุ่มหลงทรมาน
“เจ้าหวานเหลือเกิน... อืมมมม หวานที่สุด...”
กายหนุ่มโป่งพองและยากจะควบคุมตัวเองได้อีก รสชาติและสัมผัสอันแสนงดงามของชมพูนุชทำให้เขาลุ่มหลงและสติสุดท้ายของเขาก็ดับวูบลงไป ความอดทนอดกลั้นเหือดหายไปจากเรือนกายในที่สุด
องค์รัชทายาทหนุ่มเร่งจังหวะการขยี้บี้คลึงของนิ้วยาว ลิ้นสากก็เช่นกันยังคงไล้เลียทุกซอกมุมของความเป็นหญิง ชมพูนุชดิ้นด้วยความร้อนฉ่า กายอวบอัดเบียดกระแซะวิงวอนขอความสัมพันธ์ขั้นสุดท้ายตลอดเวลา
“อ๊า... ได้โปรด... ได้โปรดเพคะ... อา...”
“ยัง... ยังไม่ใช่ตอนนี้ อืมมมม”
จามีลยังคงเดินหน้าลงลิ้นต่อไป และก็เพิ่มความร้อนแรงด้วยการดันนิ้วยาวลึกลงไปในร่องสาวที่เขาเพิ่งรู้ว่ามันคับแคบจนน่าพิศวง เขาต้องใช้แรงมากพอสมควรกว่าจะสามารถสอดนิ้วแกร่งเพียงนิ้วเดียวเข้าไปภายในได้
“อ๊ะ... อ๊า...”
เจ้าหล่อนใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง
“เจ้าตัวเล็กมากเลยนะ อืมมม... รัดนิ้วเราแน่นเสียด้วย”
องค์รัชทายาทหนุ่มคำรามออกมาด้วยความพึงพอใจ ขยับนิ้วเคลื่อนไหว พร้อมกับลิ้นที่ตวัดโลมเลียละเมียดละไม ชมพูนุชกรีดร้องด้วยความเสียวกระสันรุนแรง ทั้งนิ้วทั้งลิ้นสากกำลังทำให้หล่อนร้อนจัดราวกับถูกเผาด้วยไฟป่า หล่อนดิ้นพล่านด้วยความรัญจวนทรมาน เขาทั้งดูดทั้งเลีย นิ้วยาวก็ขยับเข้าออกไม่หยุด
“อ๊า... อ๊า... หม่อมฉัน... อ๊า...”
ร่างสาวลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ลอยผ่านปุยเมฆแสนสวยมากมายในขณะที่ความเสียวกระสันก็ทวีความดุดันมากขึ้นทุกขณะ และเมื่อลิ้นสากตวัดเลียเร็วๆ พร้อมกับนิ้วยาวที่เคลื่อนไหวถี่ระรัวยิ่งขึ้น สวรรค์ชั้นฟ้าที่ไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิตก็ถล่มลงมาใส่จิตวิญญาณ
“อ๊ายยยย... อา... อา...”
ร่างเปลือยเปล่าชุ่มเหงื่อของชมพูนุชสั่นเทาราวกับถูกมัจจุราชจับเขย่า มือเล็กหยิกทึ้งศีรษะทุยทะนงขององค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์เอาไว้จุดแรง สะโพกเปลือยเด้งขึ้นหาและเกร็งค้างกระตุก
- ผู้เขียน
