ตอนที่ 4/2 ไม่เหมือนที่คิดไว้
949 คำ
ตอนที่ 4/2 ไม่เหมือนที่คิดไว้
“3 เดือน เป็นไง ทุกครั้งที่ฉันต้องการ เธอต้องมาหาฉันห้ามปฏิเสธทำได้ไหม ถ้าเธอทำได้ฉันจะดูแลเรื่องรักษาแม่ของเธอทุกอย่าง แล้วจะให้หมอที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลดูแลท่าน เธอไม่ต้องทำอะไรมากเลยแค่มาหาฉันทุกครั้งที่ฉันต้องการเท่านั้นเอง” ข้อเสนอของอีกฝ่ายที่ให้มาก็นับว่าดีอยู่หรอก แต่ระยะเวลาที่เขากำหนดให้กับเธอคือ 3 เดือนสำหรับเธอมันนานอยู่ แต่ทว่าพอหญิงสาวเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่จ้องมองมามันก็ทำให้เธอไม่กล้าพูดปฏิเสธอะไรออกไป
“ค่ะ เบลล์ตกลงระยะเวลา 3 เดือนเบลล์จะยอมพี่ทุกอย่าง แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่ง เรื่องระหว่างเราเบลล์อยากให้เป็นความลับ”
นับว่าแปลกใจพอสมควร ที่กลายเป็นหญิงสาวพูดสิ่งนี้ออกมาก่อนเขา จากในตอนแรกเขาก็ต้องการให้มันเป็นแบบนี้นี่แหละ แต่พอได้ยินอย่างนี้แล้วมันกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ทำไม กลัวใครรู้เหรอว่าเธอเป็นเมียฉัน”
“เอ่อ พี่เอเดนอย่าพูดแบบนี้ได้ไหมคะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย” เขาไม่ควรพูดแบบนี้ออกมาด้วยซ้ำทั้ง ๆ ที่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันคืออะไร แต่ทว่าพออีกฝ่ายได้ยินมันก็ทำให้เขาปากกระตุกทันที อยากจะหัวเราะออกมาเหลือเกิน ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ เขากระแทกทั้งคืนบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร น่าหงุดหงิดจริง ๆ
“มีอีกหนึ่งอย่างที่เธอควรจะรู้ไว้นะบีเบลล์ อะไรที่ฉันไม่ชอบ อะไรที่ฉันไม่อยากให้เธอทำ เธอก็อย่าทำ โดยเฉพาะการยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ตราบใดที่เธอยังต้องเป็นผู้หญิงของฉันเธอห้ามไปยุ่งวุ่นวายกับใครเข้าใจที่ฉันบอกไหม”
“ขะ เข้าใจค่ะ เบลล์จะไม่ยุ่งกับใคร” ถึงเขาไม่บอกเธอก็ทำอยู่แล้ว เพราะว่าสำหรับเธอไม่เคยคิดอยากจะมีคนรักอยู่ในหัวเลย
พอเห็นหญิงสาวรับคำมันก็ทำให้ชายหนุ่มพอใจขึ้นมา เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ถ้าเธอทำไม่ได้เขาก็จะทำให้เธอรู้ว่าผลของการผิดคำสั่งจะต้องพบเจอกับอะไร
“งั้นเบลล์ขอตัวก่อนนะคะ”
“อืม พรุ่งนี้มีเรียนหรือเปล่า”
“มีช่วงเช้าค่ะ”
“งั้นตอนเย็นก็มาที่นี่” ถึงแม้จะอยากปฏิเสธเพราะว่าเธอยังรู้สึกแสบส่วนนั้นอยู่ แต่พอเห็นแววตาเรียบนิ่งของใครอีกคนมันก็ทำให้เธอไม่กล้าปฏิเสธออกไป จึงได้แต่พยักหน้ารับรู้ในคำพูดของอีกฝ่าย
ณ บ้านปูนชั้นเดียว
หญิงสาวเดินทางกลับมายังบ้าน ก่อนที่เธอจะทิ้งตัวลงบนเตียงเล็กของตัวเอง กว่าทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ทำเอาเธอเหนื่อยมากจริง ๆ ถึงแม้จะไม่เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ในตอนแรก แต่หญิงสาวก็ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันก็จริงอย่างที่เขาพูด เขาจ่ายเงินกับค่ารักษามารดาของเธอไปไม่น้อย แลกกับการที่เธอนอนกับเขาแค่ครั้งเดียวมันก็คงดูไม่คุ้มค่า เวลาอีก 3 เดือนจะว่านานก็นานจะว่าไม่นานก็ไม่นาน เธอจะอดทนผ่านพ้นมันไปให้ได้
หญิงสาวไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขารับรู้ถึงหูคนอื่น เพราะเธอไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับเธอมากมายนัก เธอไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชีวิตเธอ โดยเฉพาะผู้หญิงมากมายของรุ่นพี่หนุ่ม ซึ่งเธอพอจะเดาได้ว่า เขาเองก็คงมีผู้หญิงมากเหมือนกัน สิ่งที่เธอไม่ชอบคือการตบตีแย่งผู้ชายและเธอก็จะไม่คิดทำอย่างนั้นด้วย สถานะของเธอกับเขามันก็แค่ชั่วคราวก็เท่านั้น หลังจากครบกำหนดทุกอย่างก็จะจบลง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น
“เฮ้อ ค่อยคิดเถอะ” หญิงสาวพึมพำ ก่อนจะเอนกายลงนอนอีกครั้ง วันนี้เธอไม่ต้องไปเรียนนั่นจึงทำให้คนตัวเล็กมีเวลาพักผ่อนเพิ่ม เธอกะว่าจะนอนอีกสักพักและจะไปโรงพยาบาลเพื่อที่จะเยี่ยมมารดาของเธอ หลังจากนั้นถึงจะไปหาสมัครงานทำอีกที่ที่เธอดูเอาไว้ แน่นอนงานนั้นก็เป็นงานที่ทำได้หลังเลิกเรียน
หญิงสาวตัดสินใจที่จะไปสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับแห่งหนึ่ง เธอรู้ว่าเป็นงานกลางคืนมันอาจจะดูไม่ดี แต่ชีวิตเธอในตอนนี้มันแทบไม่มีทางเลือกอะไรมากมายนัก ถึงแม้บ้านจะไม่ต้องเช่าแต่ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของเธออีกล่ะ อย่างไรเธอก็ต้องหาเงินสำรองเอาไว้ใช้จ่าย เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ ถึงแม้จะได้ทุนแต่ก็ต้องมีค่านู่นค่านี่ที่เธอต้องออกเอง ซึ่งแน่นอนรวม ๆ แล้วมันก็เป็นเงินไม่น้อยเลยทีเดียว แต่หญิงสาวไม่คิดย่อท้อ เธอต้องผ่านมันไปให้ได้ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องผ่านมันไป เพราะอย่างนั้นจึงตัดสินใจที่จะไปสมัครงานที่นั่นในวันนี้
- ผู้เขียน
