ไม่รู้ทำไมฉันถึงแสดงความอ่อนแอออกมาได้มากขนาดนี้ฉันยอมพูดเรื่องราวในอดีตให้เซอร์เวย์ฟังอย่างไม่อายไม่รู้สิฉันแค่รู้สึกอุ่นใจรู้สึกไม่เดียวดายตอนที่เขากอดและปลอบฉันแบบนี้ยอมรับเลยว่าอ้อมกอดของเซอร์เวย์ตอนนี้มันอุ่น ๆ จนฉันไม่อยากผละออกเลย
"เลิกร้องได้แล้วดูสิหน้าเลอะเทอะหมดเดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก"
เซอร์เวย์พูดขึ้นมาหลังจากที่ฉันผละออกจากเขาแล้วกำลังเอามือเช็ดน้ำตาบนหน้าตัวเองอยู่
"ทีนี้นายเข้าใจฉันแล้วใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงกลัวการที่จะมีความรักกลัวที่จะได้เข้าใกล้ผู้ชายเจ้าชู้กลัวการที่จะมีชีวิตครอบครัวที่ล้มเหลวเพราะความมักมากของผู้ชาย"
"อืม..ฉันเข้าใจ"
"ถ้าเกิดว่านายทำให้ฉันรักนายได้แล้วเราได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันนายจะไม่ทำแบบนี้กับฉันอีกคนใช่ไหม"
ฉันถามเซอร์เวย์ออกไปด้วยความกลัว ๆ ว่าถ้าวันหนึ่งฉันรักเขาขึ้นมาฉันกลัวว่าเขาจะทำกับฉันเหมือนที่พ่อทำกับแม่
"เธอฟังฉันนะ..ที่ฉันร่านฉันเจ้าชู้อย่าง
