ตอนที่ 7 ภาพในงานแต่ง
พงษ์พัทเดินหนีเข้ามาในห้องนอนของตนเองที่ชั้นสอง เขาเดินลงไปทรุดตัวนั่งลงที่บนเตียง ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำเสียจนเห็นเส้นเลือดข้างใน หัวใจก็บีบรัดจนแทบจะหายใจไม่ออก เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด สิริรัตน์เห็นเขาเป็นอะไร เป็นที่ระบายอารมณ์ เป็นไอ้โง่คนหนึ่ง หรือว่าของตาย ที่นึกอยากมาก็มา นึกอยากไปก็ไปเขามีค่าเท่านั้นเองเหรอ เขาไม่มีหัวใจเลยหรือยังไง เธอใจร้ายเสมอ ใจร้ายมาตั้งแต่ต้น แต่เป็นเขาที่มองข้ามความใจร้ายของเธอมาตลอด
หากจะบอกว่าเขาผิดหรือไม่ แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่ได้ถูกนัก เมื่อก่อน..ไม่ว่าเธอจะทำผิดหรือถูก ในสายตาเขาเธอก็ถูกต้องเสมอ แต่ภาพที่เธอร้องไห้ ภาพที่เธออ้อนวอนเขาก็ไหลย้อนกลับไปกลับมาในหัว เธอไม่เคยอ้อนวอนเขาเช่นนี้มาก่อน เพราะรู้ว่าเพียงแค่ชักสีหน้า เขาก็พร้อมจะคุกเข่าแทบเท้าเธอลงไปได้ พงษ์พัทปล่อยให้น้ำตาตนเองไหลรินออกมา เหนื่อยจากงานแล้วยังมาเหนื่อยใจกับเรื่อ
