พรของเซียวเย่วเย่ว

ตอนที่ 9

ด้วยแรงงานที่มากเพียงพอในที่สุดงานล้อมรั้วรอบเนื้อที่หกหมู่ก็เสร็จสิ้นอย่างพร้อมเพียงกัน ถางหญ้าพลิกหน้าดินขุดร่องน้ำที่เย่วเย่วแบ่งออกเป็นล็อคๆอย่างลงตัวแลกกับการที่นางทำอาหารแสนอร่อยให้ทุกคนได้กินมื้อเที่ยงด้วยความอร่อย

ข่าวที่นางตุ๋นหมูจากเครื่องในหมูได้อร่อยจนแทบจะกัดลิ้น วันที่สองทำให้แม่บ้านบรรดาภรรยาของคนที่มาตัดไม้ล้อมรั้วให้นางมาจนแทบจะครบทุกคู่ หลังจากได้ยินสามีเล่าเรื่องอาหารแปลกใหม่ที่นางทำให้กิน บ้านรองเซียวจึงได้แรงงานตัดหญ้าเพิ่มทำให้งานเดินเร็วมาก ทั้งเย่วเย่วยังเอาอาหารจานเนื้อจากการตุ๋นกระต่ายป่าในวันที่สาม และต้มยำไก่ป่า ต้มยำปลาที่นางกับพี่ชายจะขึ้นเขาไปดักเอาไว้ทุกวัน ทุกคนที่มาได้กินอิ่มกันทุกมื้อจึงทำงานให้นางเพื่อเป็นการขอบคุณกับอาหารจากเนื้อแสนอร่อย นางยังปลาตัวใหญ่มาแลกแป้งมาทำซาลาเปาใส่ผักป่า ไส้หน่อ ไม้ไส้เผือก ที่นางพบบนเขานางจะเก็บลงมาทุกวันนางจะขึ้นเขาหลังยามเว่ยกับพี่ชายได้ลุงหัวหน้าหมู่บ้านคุมงานยิ่งทำให้เสร็จเร็ว

และถ้าขุดบ่อน้ำให้บ้านนางเสร็จนางจะล่าหมูป่าลงมาแบ่งให้คนคนที่มาทำงานกับบ้านของนางอย่างแน่นอนชาวบ้านยิ่งดีใจเรียกกันมาบ้านละสามสี่คนก็มีเพราะไม่ค่อยมีใครได้กินเนื้อกันบ่อย เพราะไม่มีนายพรานที่เก่งในหมู่บ้านนี้หลงเหลือแล้วพึ่งจะได้กินเนื้อหมูในรอบสิบปีตั้งแต่พรานคนเก่าที่ไปเจอเสือตัวใหญ่กัดจนบาดเจ็บสิ้นใจไปเมื่อสิบปีที่แล้ว

ชาวบ้านจึงไม่กล้าขึ้นเขาไปล่าสัตว์อีกเลยนอกจากหาผักป่ารอบนอกเขาที่ขึ้นหากินกันประจำทำให้บางครั้งโชคดีได้ไก่ป่าบ้างเป็นบางครั้ง นางทำซาลาเปาแลกกับเม็ดพันธุ์ผักทุกชนิดที่ชาวบ้านมีมาให้แลกเพราะเขาก็เต็มใจแลกเพราะได้รับของกินแสนอร่อยให้คนในครอบครัวกินอิ่มกันทุกคนที่นำมาแลกเปลี่ยน

นางเก็บอะไรลงมาก็จะสอนให้ชาวบ้านได้รู้จักผักที่กินได้ที่ทุกคนไม่เคยกิน นางจะนำมาทำให้กินกันก่อนจากนั้นบรรดาแม่บ้านทั้งหลายจะรุมถามท่านแม่ของนางที่ทำผัดผักป่าให้กิน มันอะไรหัวมันเทศนางก็เก็บลงมาทำให้ทุกคนได้กิน แกงหน่อไม้ใส่ไก่ชาวบ้านชอบมาก ต้มจืดหน่อไม้สดใส่กระดูกหมูอะไรที่ชาวบ้านไม่เคยกินจะได้กิน ถ้ามาที่บ้านของเย่วเย่ว ทุกคนสงสัยว่าท่านแม่รู้ได้อย่างไรท่านแม่จึงเล่าให้ฟังว่าท่านเทพสงสารบุตรสาวที่โดนผลักตกน้ำจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดจึงบอกวิธีของผักที่กินได้ให้เป็นของขวัญให้นาง และให้ลุงผู้ใหญ่บ้านเป็นคนบอกชาวบ้านจะได้เชื่อถือเพราะในยุคสมัยนี้ชาวบ้านเชื่อเรื่องเทพเซียนกันอยู่แล้วพวกเขาจึงไม่สงสัย

หลังจากมื้อเช้าจบลงเย่วเย่วกับพี่ชายก็ขึ้นเขาเพื่อจะไปเข้าป่าหาล่าหมูป่ามาให้ชาวบ้านตามที่ตกลงว่าให้ขุดบ่อน้ำเพิ่มให้ครอบครัวนางอีกบ่อหนึ่ง

สองพี่น้องที่ขึ้นเขามาแต่เช้านั้นได้เก็บผักเก็บเห็ดกันได้มากมายทั้งผักป่าที่มีให้เก็บ ทั้งสองคนช่วยกันเก็บใส่มิติของเย่วเย่วและคุยกันอย่างสนุก กับดักนางก็ใส่เอาไว้หลายอัน แถมยังขุดหลุมดักหมูเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานยามเว่ย นางกับพี่ชายเพียงแค่ไปตามดูผลงานและเก็บเข้ามิติผลไม้ป่ามากมายมีให้กิน ภูเถามีทั้งเปรี้ยวทั้งหวานเรียกได้ว่าไม่ต้องซื้อหาก็มีให้กินแทบจะทุกอย่างถ้ารู้จักสวรรค์นั้นสร้างมาให้กับมนุษย์ทุกคนอยู่แล้วตั้งแต่ยุคหินที่ไม่มีเสื้อผ้าใส่กันนั้นละมัง นางคิดพวกเขายังมีลูกหลานสืบสายพันธ์กันมาจนรุ่นต่อรุ่นเลย

"เยว่เอ๋อร์วันนี้พวกเราขึ้นเขามากันแต่เช้าไม่เสียเที่ยวเลยได้ของป่ามากมาย ถ้าให้หาบลงเขาพวกเราคงได้กันคนละรอบก็หมดแรงก่อนแล้วละ" พี่ใหญ่ว่า

"แต่นี้เยว่เอ๋อร์ของพี่มีมิติทำให้เราทุนแรงและเก็บได้ไม่เน่าเสียอีกกินไปทั้งปีกระมังพี่ว่า" เซียวอี้เหอพูดกับน้องสาวที่พากันนั่งกินมื้อเที่ยงกันข้างลำธารแต่เลยขึ้นมาจากจุดเดิมทุกวันที่ขึ้นมาบนเขาลูกนี้

"เดี๋ยวพวกเรานั่งพักกันก่อนไม่ต้องรีบหรอกพี่ใหญ่นี้ก็เก็บของป่าได้ไม่น้อย ข้าคิดว่าจะขึ้นมาขุดหน่อไม้ลงไปให้ท่านแม่ดองเอาไว้ขายหลังจากหมดหน้าหนาวดีกว่า หอม ป่ากระเทียมป่าที่เราเก็บลงไปให้ท่านแม่ดองเมื่อหลายวันก่อนก็ได้ลองชิมกันไปถ้วนหน้าทุกคนต่างก็ติดใจท่านป้าภรรยาหัวหน้าหมู่บ้านถึงกับนำแป้งกับเมล็ดพันธุ์มาแลกกับท่านแม่หลังจากที่ได้กินกันเมื่อวาน เพราะอะไรก็ตามที่พวกเราทำก่อนย่อมได้เปรียบพี่ใหญ่ว่าจริงไหม"

"จริงด้วยพอได้กินซาลาเปาที่มีหลายไส้ของเยว่เอ๋อร์เข้าไปพวกป้าๆชาวบ้านก็นำเม็ดผักมาให้มากมาย พวกเราจะได้มีข้ออ้างว่าได้เวลานำผักไปขายหรือแลกเปลี่ยนสิ่งของจากชาวบ้านยังไงละ เย่วเอ๋อร์ของพี่ใหญ่ช่างฉลาดยิ่งนักกับการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้หึๆ" เซียวอี้เหอหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"พี่ใหญ่ท่านรอดูเรื่องสนุกวันนี้สิถ้าบ้านใหญ่ได้ยินเรื่องที่เราล่าหมูลงไปได้ท่านย่าผู้เห็นแก่ตัวจะมาเรียกร้องหาความกตัญญูจากท่านพ่อท่านแม่แน่ๆ วันนี้ละข้าจะประจานทั้งบ้านใหญ่ให้ชาวบ้านรู้ว่าลูกสาวของป้าสะใภ้ใหญ่หลักข้าตกน้ำจนหัวแตกเกือบตาย ทั้งที่ท่านพ่อตกเขาก็ยังขับไล่พวกเราออกจากบ้านอีก ถ้าไม่มีบ้านเก่าของท่านตาท่านยายพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน ดีลุงหัวหน้าหมู่บ้านสงสารจึงเรียกคนช่วยทำความสะอาดพอได้นอนกัน แค้นนี้ข้าจะต้องเอาคืนอย่างแน่นอนท่านแม่ถึงกับคุกเข่าขอร้องท่านหมอชราให้รักษาท่านพ่อกับข้า ยังไม่ได้จ่ายตำลึงสักอีแปะเลยเพราะท่านไปธุระต่างเมืองกับลูกชายที่บ้านเก่าภรรยาไปกันทั้งบ้าน พวกเราจึงยังไม่ได้ตอบแทบท่านหมอชราเลย วันนี้ค่อยนำเนื้อหมูไปตอบแทนในหมู่บ้านกันได้ยินพวกป้าๆเล่าว่าท่านหมอพึ่งกลับมาเมื่อวาน ที่บ้านใหญ่ยังไม่หาเรื่องบ้านสักทีเพราะข้าไปวางยาให้ทั้งบ้านอ่อนกำลังไร้เรี้ยวแรงกันทั้งบ้านวันนี้ละพี่ใหญ่รอฟังเรื่องสนุกได้เลยหึๆ" เย่วเย่วหัวเราะอย่างชั่วร้าย

เพราะนางคือคนที่อยู่เบี้ยงหลังของคนบ้านใหญ่ที่นอนซมกันมาเป็นอาทิตย์จนไม่มีเรี้ยวแรงจะเดินมาหาเรื่องบ้านของนางได้ นางกะให้พวกเขามาวันนี้เพราะจะแจกเนื้อหมูป่าให้ชาวบ้านที่มาช่วยงานและรอดูชาวบ้านทั้งหลายจะด่าแทนบ้านของนางโดยไม่ต้องลงมือเอง แต่จะคอยสุมไฟอยู่ห่างหึๆยิ่งคิดยิ่งสนุกเย่วเย่วเดินไปหัวเราะไปพาพี่ใหญ่ไปดูหลุมดักหมูป่าของนาง