บทที่28 คาดไม่ถึง(กลัว)

3281 คำ

หลายวันต่อมาวินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากที่ลงจากดอยด้วยสภาพใบหน้ายังคงเขียวช้ำบางจุดอยู่เพราะไม่ได้ทายาหรือรักษาอาการอะไรเลยทั้งสิ้น มีก็แต่ดื่มเหล้าย้อมใจไปวันๆ เนตรนภากับษาเดินออกมารับทันทีได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน พอวินเห็นหน้าษาก็เมินหนีด้วยความช้ำใจ   "วินหน้าไปโดนอะไรมา ทำไมถึงได้เขียวช้ำแบบนั้น" เนตรนภาถามด้วยความตกใจพร้อมกับเดินเข้าไปดูใกล้ๆ   "ผมไม่เป็นไรครับ ยังไม่ตายหรอก"   "วินพูดอะไร อย่ามาพูดเรื่องเป็นเรื่องตายกับแม่นะ แม่ไม่ตลก" เนตรนภาต่อว่าชายหนุ่ม   "ครับ ผมจะไม่พูดอีกแล้ว"   "เอ๊ะ! แม่ว่าแม่ได้กลิ่นเหล้าจากตัวลูกนะ" เนตรนภาขมวดคิ้วเข้าหากัน   "อะไรกันครับ ผมไม่ได้ดื่มสักหน่อย" เขาอุตส่าห์อาบน้ำเสียดิบดีแล้วเพื่อไม่ให้กลิ่นเหล้าติดตัวมาจากบนดอยแล้วแต่ไม่คิดเลยว่ามันจะยังคงมีกลิ่นหลงเหลืออยู่   "ถ้าวินจะดื่มแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ขออย่างเดียวห้ามดื่มแล้ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม