หลายวันต่อมาวินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากที่ลงจากดอยด้วยสภาพใบหน้ายังคงเขียวช้ำบางจุดอยู่เพราะไม่ได้ทายาหรือรักษาอาการอะไรเลยทั้งสิ้น มีก็แต่ดื่มเหล้าย้อมใจไปวันๆ เนตรนภากับษาเดินออกมารับทันทีได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดในบ้าน พอวินเห็นหน้าษาก็เมินหนีด้วยความช้ำใจ
"วินหน้าไปโดนอะไรมา ทำไมถึงได้เขียวช้ำแบบนั้น" เนตรนภาถามด้วยความตกใจพร้อมกับเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
"ผมไม่เป็นไรครับ ยังไม่ตายหรอก"
"วินพูดอะไร อย่ามาพูดเรื่องเป็นเรื่องตายกับแม่นะ แม่ไม่ตลก" เนตรนภาต่อว่าชายหนุ่ม
"ครับ ผมจะไม่พูดอีกแล้ว"
"เอ๊ะ! แม่ว่าแม่ได้กลิ่นเหล้าจากตัวลูกนะ" เนตรนภาขมวดคิ้วเข้าหากัน
"อะไรกันครับ ผมไม่ได้ดื่มสักหน่อย" เขาอุตส่าห์อาบน้ำเสียดิบดีแล้วเพื่อไม่ให้กลิ่นเหล้าติดตัวมาจากบนดอยแล้วแต่ไม่คิดเลยว่ามันจะยังคงมีกลิ่นหลงเหลืออยู่
"ถ้าวินจะดื่มแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ขออย่างเดียวห้ามดื่มแล้ว
