ผมเดินเข้ามาในห้องก็เห็นคุณหนูแพรนอนอยู่บนเตียงเลยถือวิสาสะเข้าไปแตะหน้าผาก ตอนนี้ตัวเธอร้อนมาก ผมเลยให้แม่บ้านเอายาเข้ามาให้ สงสัยเมื่อคืนผมจะรุนแรงไปหรือไม่เธอก็อาจจะอักเสบกับความใหญ่โตของผม
"เรื่องเมื่อคืน"
"ไม่ต้องพูดค่ะ ฉันเสียใจนะไม่ใช่ฉันไม่รู้ตัวแต่ฉันไว้ใจคุณตอนนี้คุณทำให้ฉันรู้ว่าฉันกำลังไว้ใจคนผิด" เสียงที่เปล่งออกมาทำให้ไฟหัวใจตกไปที่ตาตุ่ม ตนไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากแพรไหมเลย
"แพรไหม ขอโทษจริงๆ ผมจะบอกยังไงกับคุณดี คุณไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมคุณถึงรู้สึกดีเวลาอยู่กับผม ทำไมถึงรู้สึกโหยหา"
"คุณจะพูดอะไรก็พูดมาเถอะ"
"ในอดีตชาติคุณคือทอไหม ทอไหมของผม ตอนแรกผมก็ไม่มั่นใจผมเห็นเป็นเพียงภาพลางๆ พอวันนึงทางผู้จัดติดต่อเข้ามาว่าจะขอซื้อลิขสิทธิ์บทประพันธ์ของตาผมอีกครั้งเพื่อถ่ายละครเรื่องพิษรักลวงใจ มันก็ทำให้ผมได้เจอกับผิงผิง ผิงผิงจะเข้ามาเล่นบทของทอไหม ผมยอมรับว่าผมรู้ส
