อุบัติเหตุ
1008 คำ
คำขอของจีจี้ทำให้แพรไหมหลับตาเพื่อทำสมาธิ เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็มองหน้าคุณไฟด้วยอารมณ์ที่ผิดหวัง ทั้งเศร้า ทั้งเสียใจ น้ำตาของเธอเอ่อล้นจนคุณไฟต้องหลับตาลงช้าๆ
“ทำไมคะใยคุณพระถึงทำกับน้องเช่นนี้ ไหนคุณพระให้คำมั่นสัญญากับน้องว่าจะรักและซื่อสัตย์กับน้อง!!”
[ทอไหมเจ้าอย่ามาคาดคั้นเอาความอันใดกับพี่เลย ถอยไป!!]
“ไม่!! น้องไม่หลบคุณพระไปหานางแก้ว แล้วน้องล่ะ ฮึก! คุณพระลืมหมดสิ้นแล้วหรือว่าคุณพระมีทุกวันนี้เพราะคุณพ่อของน้อง!!”
ฮึก!
ฮือออ!
เสียงร้องไห้ราวกับคนจะขาดใจทำให้จีจี้หลั่งน้ำตาแม้แต่คุณไฟก็ต้องเบนหน้าหนี แพรไหมพยายามรวบรวมสติก่อนจะเช็ดน้ำตาและหันไปมองหน้าผู้จัดการส่วนตัว
“พอได้ไหมคะพี่จีจี้”
“ตีบทแตกมาก ผู้ใหญ่เลือกไม่ผิดตัว อารมณ์เมื่อกี้มันสื่อมาถึงพี่เลย ว่าไหมคะคุณไฟ”
“ครับ” ผมตอบกลับพร้อมส่งยิ้มให้ทั้งสอง เปิดกล้องเมื่อไหร่เธอคงจะเริ่มจำทุกอย่าง ปมในใจที่ค้างคาจะได้คลายสักที
วันต่อมา
วันนี้มีงานถ่ายโฆษณาครีมอาบน้ำแต่ฉันรู้สึกว่าเหมือนเห็นคุณยิวอยู่แถวๆนี้ ถ้าคุณยิวอยู่แสดงว่าคุณไฟก็ต้องมา อ่างอาบน้ำถูกตั้งไว้กลางเวทีแพรไหมที่นุ่งกระโจมอกแต่ด้านในสวมชุดเซฟตี้เอาไว้อย่างดีกำลังเตรียมตัวขึ้นเวที
เมื่อถึงเวลาเธอก็ขึ้นไปนอนในอ่างจนกระทั้งผ้าม่านถูกเปิดออกก็สร้างเสียงฮือฮา เพราะแพรไหมเธอขาวผุดผ่องผิวเนียนละเอียดจนเรียกเสียงชัตเตอร์ เธอลูบไล้ผิวกายด้วยฟองสบู่แถมยังหันมาเล่นกล้องจนช่างภาพแอบเขินไปด้วย
อีกด้าน....
“คุณไฟครับมีนักการเมืองอยากมาพบคุณไฟครับให้ผมนัดเลยไหมครับ”
“วันนี้ไม่สะดวก ไว้พรุ่งนี้แล้วกัน” ตัวละครเริ่มโผล่มาแล้วสินะ
“ครับ” ยิวหันไปโทรศัพท์เพื่อนัดเวลากับนักการเมืองโดยที่ไม่รู้เลยว่าคุณไฟเดินเข้าไปใกล้เวทีแล้ว
//แพรไหม//
ฉันภูมิใจงานในวันนี้ที่สุดฉันมั่นใจว่าฉันทำออกมาได้ดี แต่เดี๋ยวนะผู้ชายที่ยืนพิงเสาอยู่คุ้นๆจัง นั่นคุณไฟนี่ใส่แว่นดำหล่อเชียว
เมื่อพิธีกรขึ้นมาแพรไหมก็เตรียมตัวขึ้นจากอ่างโดยมีทีมงานเข้ามาช่าวย แต่จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรหักจนทำให้ทุกคนมองขึ้นไป สปอร์ตไลท์กำลังหล่นลงมาทำให้คุณไฟต้องรีบวิ่งขึ้นมาแล้วคว้าตัวของแพรไหมทำให้ทั้งสองล่วงมาจากเวที
กรี๊ดดดดด
“หนูแพรของเจ๊!!!”
ฉันรีบลุกออกจากตัวคุณไฟเหมือนเขาจะบาดเจ็บที่แขนฉันเลยต้องรีบพาคุณไฟออกมาที่ห้องพัก
“เจ็บไหมคุณ” ฉันถามด้วยความเป็นห่วงโดยไม่ทันได้ดูตัวเองเลยว่าตอนนี้อยู่ในชุดวาบหวิว
“คุณไฟครับ!”
ยิวพรวดเข้ามาทำให้คุณไฟต้องรวบแพรไหมเข้ามาแล้วเอาผ้าเช็ดตัวปิดบังเรือนร่างของเธอ ทำเอายิวรีบก้มหัวแล้วเดินออกไป
“ปะ ปล่อยได้แล้วค่ะ”
“คุณเจ็บตรงไหนไหมคะ”
“เจ็บแขนนิดหน่อย รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะผมไม่เป็นอะไรแล้ว”
แพรไหมยอมไปเปลี่ยนชุดออกมาก็เห็นคุณไฟกำลังบีบแขนตัวเองอยู่เธอเลยให้พี่จีจี้ไปซื้อยานวดให้จากนั้นเธอก็นวดแขนให้คุณไฟอย่างเบามือ
“ขอบคุณที่เข้ามาช่วยฉันนะคะ ไม่ได้คุณฉันคงตายไปแล้ว”
“หลังจากนี้ระวังตัวเองให้ดี มีคนคิดจะทำร้ายคุณอยู่”
“ใครเหรอคะ”
“ผมไม่รู้แต่คุณไม่ปลอดภัย ผมจะส่งบอดี้การ์ดมาดูแลคุณเอง เวลาคุณไปทำงานจะได้ปลอดภัย”
“น่ารักจัง คุณไฟเป็นห่วงน้องเหรอคะ” จีจี้เอ่ยแซวแต่คุณไฟไม่ตอบอะไรจากนั้นก็ขอตัวกลับ คำถามที่ไร้คำตอบทำเอาแพรไหมหน้าชาเล็กน้อย
“เรากลับกันเถอะคะพี่จีจี้ แพรอยากพักผ่อนแล้ว”
“ไปค่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
//ไฟ//
ผมเดินออกมาด้วยอารมณ์ที่อัดอั้นไม่มีทางที่สปอร์ตไลท์มันจะตกลงมาเองแน่นอน นอกจากจะมีใครทำให้มันตก
“พากูไปหาผิงผิงหน่อย”
“ครับคุณไฟ”
ผมเดินทางมาคอนโดของผิงผิงเพื่อหาคำตอบที่ผมอยากรู้ มาถึงเธอก็รวบผมเข้าไปจูบ ทำให้ผมเองก็เผลอตัวไปกับเธอแต่เมื่อสายตาและอารมณ์ที่หนูแพรไหมซ้อมบทมันแล่นเข้ามา ผมก็ต้องหยุดการกระทำของผิงผิงแล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าทันที
“คุณไฟเป็นอะไรคะ”
“ฉันไม่มีอารมณ์เฉยๆ ช่วงนี้ทำงานเหนื่อยไหม”
“เหนื่อยค่ะ ตอนนี้ละครเรื่องพิษรักลวงใจขาดนักแสดงเรื่องบทแม่แก้ว คุณไฟขา...ผิงผิงอยากเล่นบทนั้นคุณไฟช่วยคุยกับผู้ใหญ่ให้หน่อยได้ไหมคะ”
“เล่นเป็นตัวเองเหรอ”
“อะไรนะคะ”
“ไม่มีอะไร ไว้ผมจะลองพิจารณาอีกทีแล้วกัน วันนี้ฉันต้องไปก่อนมีธุระด่วน” ผมหันไปหอมแก้มผิงผิงเพื่อไม่ให้เธอสงสัยว่าเจตนาของผมที่มาเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ
“กลับเลยนะครับคุณไฟ”
“อืม กลับบ้านเลย ไอ้ยิวพรุ่งนี้คุณหนูแพรจะเข้ามาหรือเปล่า”
“น่าจะเข้ามาช่วงบ่ายครับ ช่วงเช้าน่าจะต้องแถลงข่าวเรื่องวันนี้ ว่าแต่คุณไฟสงสัยใครหรือเปล่าครับ”
“ให้คนจับตาดูผิงผิงไว้ก่อน แพรไหมกำลังโดนของแล้ววันนี้กูสัมผัสได้” ผมจะไม้ปล่อยให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยอีกครั้ง
“ได้ครับ”
- ผู้เขียน
